مجموعه تصاویر تلسکوپ فضایی هابل شامل عکسهایی خیرهکننده از اجرام آسمانی واقع در فواصل فوقالعاده دور از زمین است که به تازگی 12 تصویر زیبا و جدید به آنها اضافه شده است.
یکی از معروفترین ستاره شناسان تاریخ که در اواسط قرن هجدهم، لیستی از سحابیها، کهکشانها و خوشههای ستارهای مختلف قابل رویت در آسمان را تهیه کرد، شارل مسیه (Charles Messier) بود که نام خود را به واسطه تحقیقاتش در تاریخ به ثبت رساند.
در همین رابطه، جالب است بدانیم که سازمان فضایی آمریکا، ناسا (NASA)، لیستی از اجرام آسمانی دوردستها را به نام این ستاره شناس ثبت کرده که به تازگی 12 عکس جدید و شگفتانگیز به آن اضافه شده است. این لیست به اسم «گالری اجرام مسیه از دید هابل» شناخته میشود و تصاویر آن توسط تلسکوپ هابل (Hubble) تهیه شده است.
هدف از اضافه کردن عکسهای اجرام مسیه به مجموعه تصاویر تلسکوپ فضایی هابل پررنگتر کردن پیشرفتهای شگفتانگیز تکنولوژی از زمان فعالیت این دانشمند تا به امروز است. مسیه در ابتدای به وجود آوردن کاتالوگ خود، آسمان شب را به دنبال ستارههای دنبالهدار جستجو میکرد؛ این اجرام کوچک و یخی، قسمتی نورانی و دُم مانند در انتهای خود دارند و معمولا بدون کمک تلسکوپ هم دیده میشوند.
با این وجود وقتی که مسیه به دنبال ستارههای دنبالهدار آسمان را رصد میکرد، توجه او به اجرامی محو و خاکستری جلب میشد که برخلاف ستارهها، سیارهها و دنبالهدارهای دیگر، موقعیت خود را در آسمان حفظ میکردند. این اجرام امروزه به عنوان سحابیها، خوشههای ستارهای و کهکشانهای مختلف شناخته میشوند.
مسیه در زمان خود موقعیت و ویژگیهای اجرام موردنظر را ثبت میکرد و برای اشتباه نگرفتن آنها با دنبالهدارهای واقعی، لیست معروفش را تهیه و در اختیار همکارانش قرار داد؛ او در زمان حیات نمیدانست که گزارشهای ثبتشدهاش از چه ارزش بالایی برخوردار بوده و چند قرن پس از مرگ، نام او را زنده نگه میدارند.
در میان مجموعه تصاویر تلسکوپ فضایی هابل عکسهای اجرام مسیه خودنمایی میکنند!
لیست اجرام آسمانی مسیه در حال حاضر شامل 110 مورد از سحابیها، کهکشانهای مارپیچی عظیم و خوشههای خیرهکننده ستارهای است و در مجموعه تصاویر تلسکوپ فضایی هابل عکسهایی از برخی اجرام رصد شده توسط این ستاره شناس، مانند سحابی خرچنگ (Crab Nebula)، دیده میشود.
12 تصویر اخیر هم که تعداد عکسهای گالری اجرام مسیه از دید هابل را به 76 مورد میرسانند، شامل تصاویری حیرتانگیز از خوشههای ستارهای کروی شکل، تجمع کهکشانهای مختلف و اجرامی از این دست هستند. به عنوان مثال تصویر کهکشان مارپیچی M58 که در فاصله 62 میلیون سال نوری زمین قرار گرفته، به عنوان دورترین جرم آسمانی مسیه در مجموعه تصاویر تلسکوپ فضایی هابل خودنمایی میکند.
البته از کهکشانهای دیگری هم توسط تلسکوپ هابل تصویربرداری شده که برخلاف M58، آنقدرها نورانی و چشمنواز نیستند؛ مثلا میتوان به کهکشان بیضیشکل M89 اشاره کرد که با وجود نور کم، حاوی 100 میلیارد ستاره است و به صورت منطقهای کمنور، در تاریکی فضا دیده میشود.
در ادامه، بدون توضیحات اضافه شما را به دیدن تصاویر جدید گالری اجرام مسیه از دید هابل دعوت میکنیم:
مجموعه تصاویر تلسکوپ فضایی هابل در لیست اجرام مسیه
کهکشان مارپیچی M58
M59، کهکشانی بیضیشکل در فاصله 60 میلیون سال نوری از زمین که در خوشه کهکشانی ویرگو (Virgo) قرار گرفته است.
خوشه کروی M62 در فاصله 22 هزار سال نوری از زمین؛ قسمت مرکزی این خوشه با ظاهر نامنظمش میزبان 150 هزار ستاره است!
خوشه کروی شکل دیگری به نام M75 که 400 هزار ستاره دارد و گفته شده که عمر آن بیش از 13 میلیارد سال است!
عکس بالا متعلق به کهکشان M86 است که چیزی بین بیضیشکل و مارپیچی بوده و در دسته کهکشانهای عدسی قرار میگیرد.
در مرکز کهکشان مارپیچی بالا که M88 نام دارد، یک سیاه چاله کلان جرم که از خورشید 100 میلیون برابر بزرگتر است، وجود دارد.
عکسی از مجموعه تصاویر تلسکوپ فضایی هابل ناسا که کهکشان بیضیشکل M89 را به کمک نور نزدیک به مادون قرمز و نور مرئی، نشان داده است.
یک کهکشان مارپیچی دیگر در صورت فلکی ویرگو که M90 نام دارد و در فاصله 59 میلیون سال نوری زمین قرار گرفته است.
تصویری خیرهکننده و رنگی از کهکشان مارپیچی M95
بخشی از کهکشان M98 که توسط یکی از دوربینهای مخصوصی تلسکوپ فضایی هابل به ثبت رسیده است.
کهکشان M108 که در فاصله 46 میلیون سال نوری زمین، در صورت فلکی خرس بزرگ یا همان دب اکبر قرار گرفته است.
تصویر آخر هم به کهکشان M110، مجموعهای از اجرام آسمانی جانبی نزدیک به کهکشان آندرومدا، مربوط میشود.
سلام
کاش امکان داشت که تصاویر صِوَری تلسکوپ سیمرغ قوه خیال را هم به نمایش می گذاشتیم و در کنار عظمت اعضای کیهان فیزیکی که اینهمه مورد شگفت و اعجاب انسان از باستان تاکنون میباشد، بعد غیبی و ماورایی آنرا هم که در ابعاد مادی آن نهفته است و با مشاهده آن به هیجان اعجاب و شگفتی خود بیفزاییم. تازگی شنیده ام که این تلسکوپ خیالی افسانه ای و حماسی و عرفانی بنام سیمرغ قوه خیال که از ایران باستان به ارث رسیده است و اکنون در مدار لاگرانژ ۷ که توسط اویلر و لاگرانژ کشف نشده بود قرار گرفته است و در پی کشف آخرین راز های آفرینش کیهان و گیتی با دیدگان تیز بین خویش از راه دور وجود انسان را رصد میکند تا از آن طریق به پیدایش کیهان پی ببرد. میگن در آن مدار در حالت بیوزنی کامل، دستگاهای اندازه گیری فیزیکی و روحی تلسکوپ سیمرغ قوه خیال تازگی تصویر یک ذره نور ( فوتون یا کوانت ) را به ایستگاه های زمینی ارسال نموده است که از زیبایی بیشتری بر خوردار است تا زیبائی کهکشان های غیر زنده. سیمرغ بالاخره توانست حجم فوتون را که کنون ناشناخته بود محاسبه نماید و با تعیین قطر و شعاع آن از این پس دانشمندان خواهند توانست نیروی گرانشی دو فوتون را که با سرعت نور از کنار هم رد میشوند محاسبه کنند و انحراف آن ها را از مسیر مستقیم یا خمیدگی پرتو را که حاصل کنش و واکنش نیروهای گرانشی هر دوی آنها می باشد، محاسبه نمایند که برابر آن انحراف حد اقل برابر با طول پلانک میباشد و برابر است با ۱۰ بتوان منهای ۳۵ متر .
همچنین تصویر فوتون از دو حجم کروی شکل هم رنگ تشکیل شده است که یکی از این کره ها در دل دیگری تا حد طول پلانک منقبض میشود و سپس کره دوم شروع به انقباض و کره قبلی همزمان از انقباض دست بر داشته و شروع به انبساط مینماید. در تصویر میتوان شاهد صحنه دیگری هم بود که همزمان با انقباض و انبساط دو کره هم رنگ در مقابل دیدگان مشاهده گر خیالی به نمایش گذاشته میشوند. این دو کره در اطراف مرکز ثقل به سمت جلو ( دور شدن از منبع نور ) دارای حرکت چرخشی با سرعت نور می باشند.این حرکت چرخشی دو کره را به شکل یک موج سه بعدی ( بعد چهارم یا زمان صفر میباشد ) به نمایش میگذارد که یک موج محدود میباشد و فرکانس و طول موج آن در چهار چوب معادله پلانک ( انرژی فوتون برابر است با حاصل ضرب فرکانس آن در کوانتوم اثر یا ثابت پلانک ) محدود میگردد. حد پایینی انقباض توسط طول پلانک و حد بالایی توسط سطح حجم یکی از کره ها می باشند. این دو میدان الکترو مغناطیسی را که عارفان آنها را همزاد های ملکوتی نور و تاریکی مینامند، پس از بر خورد به یک الکترون در هم فرو میریزند و در مرکز میدان ها به یک ذره انرژی تبدیل شده و به الکترون منقل میشود و خود میدانها غیب میشوند. پس از رهائی از حبس الکترونی دو باره به دو میدان تبدیل میشوند و به سفر سیر و سیاحتی خود ادامه میدهند. سیمرغ از این مشاهدات به این نتیجه میرسد که عالم غیب دینی و عرفانی و شعری در خود جهان فیزیکی تنیده است و بصورت ماورایی و جدا از آن وجود خارجی ندارد. پرده نور حائل بین عالم غیب و عالم فیزیکی است و آنهم نه بصورت دو جهان جدا از هم، بلکه منطبق بر هم.
هرچی از زیبایی کهکشان بگیم در واژه نمیگنجه
چرا بعضی از تصاویر نصفه ست انگار؟
ما در مقابل این عظمت هیچ عددی نیستیم
اینا چطور به سفینه میگن عکس بگیر و بفرست به زمین!؟
از امواج رادیویی؟ چطوری میره به سمت زمین از اونجا؟ بعد چند دقیقه یا روز یا….؟
امواج رادیویی دیگه فک نمیکنم زیاد طول بکشه
درود فراوووون ممنون از همه تون گجت نیوز + هابل + ناسا بیگ لایک
🙂
این تصاویر اگر واقعی بودن حیرت انگیزن
ینی چی اگر واقعی بودن
مو به تن ادم سیخ میشه بخدا
دیگه حالا اینطوری هم نبودن
من که از این عکسا زیاد دیدم