از زمانی که صفحه نمایش رتینا (Retina) به بازار آمد، نمایشگر با تراکم پیکسلی بالا به یکی از اصلیترین مؤلفههای تولید و فروش گوشی، تبلت و لپ تاپ تبدیل شده است. اگر یادتان باشد، زمانی که کیفیت تصویر نمایشگر رایانههای شخصی حدود ۷۲ پیکسل در اینچ (PPI یا DPI) بود، این مقدار در نمایشگر گوشیهای هوشمند بین ۳۰۰ تا ۵۵۰ پیکسل هم میرسید. اما آیا واقعا به یک نمایشگر با تراکم پیکسلی بالا نیاز است؟ در ادامه با گجت نیوز همراه باشید.
نمایشگر با تراکم پیکسلی بالا (High-DPI یا به اختصار HiDPI) در تلفن همراه باید به گونهای دیگر درک شود. در حال حاضر این نمایشگرها معمولا بین ۱۰۸۰ پیکسل (۱۹۲۰×۱۰۸۰ یا FHD/Full HD) و ۱۴۴۰ پیکسل (۲۵۶۰×۱۴۴۰ یا QHD/Quad HD) وجود دارند. بحثهای زیادی نیز پیرامون مهاجرت از HD به QHD وجود دارد و سؤالاتی در خصوص مزایا و معایب آن باقی گذاشته است.
پیکسل در اینچ (PPI یا DPI)، تعداد پیکسلهای موجود در یک اینچ مربع در صفحه نمایش، و وضوح تصویر (Resolution) تعداد پیکسلهای موجود در کل صفحه نمایش است. این بدین معناست که هرچه صفحه بزرگتر باشد، تراکم پیکسلی آن کمتر است.
اندازه صفحه نمایش
یک نمایشگر با تراکم پیکسلی بالا دارای حداقل تراکم ۳۰۰ پیکسل در اینچ بوده و این مقداری است که چشم انسان قادر به درک جزئیات بیشتری در آن است. البته این مقدار در افراد مختلف متفاوت بوده و بهتر است هر کس نمایشگر متناسب با میزان دید خود را جهت استفاده انتخاب نماید.
موضوع دیگر در بحث نمایشگر با تراکم پیکسلی بالا این است که با بالا رفتن تراکم پیکسلی لزوما افزایش کیفیت تصویر را مشاهده نخواهیم کرد. به عنوان مثال، اگر شما در حال تماشای یک فیلم باشید و تراکم صفحه نمایش را از ۷۰ پیکسل در اینچ به ۱۵۰ پیکسل برسانید، تفاوت مشاهده شده بسیار محسوس خواهد بود اما اگر از ۳۰۰ به ۵۰۰ بروید، تفاوت چندان قابل لمس نیست و برعکس، بازدهی نزولی خواهد داشت.
واقعیت مجازی (VR) همه چیز را تغییر میدهد
با ورود واقعیت مجازی (Virtual Reality) به دنیای نمایشگرها، همه این قواعد تغییر کرد. افزایش تراکم پیکسلی از ۴۲۰ به ۵۵۰ شاید خیلی در کیفیت تصویر تلفن همراه ملموس نباشد، اما دنیای متفاوتی برای بخش نرم افزاری میسازد که در حال استفاده از تکنولوژی واقعیت مجازی است. دلیل آن هم این است که در تکنولوژی واقعیت مجازی از لنزهای اپتیکالی استفاده میشود که پیکسلهای صفحه نمایش را مثل آهنربا به خود جذب میکنند و تعداد این پیکسلها بسیار مهم است؛ این یعنی تراکم پیکسلی بیشتر باعث بهتر شدن تجربه استفاده از VR میشود.
نتیجه گیری
یک نمایشگر با تراکم پیکسلی بالا به جذابیت استفاده از گوشی هوشمند میافزاید
در خصوص نمایشگرهای گوشی هوشمند، بین یک صفحه نمایش با تراکم پیکسلی ۷۲ppi و صفحه نمایش دیگری با تراکم پیکسلی ۳۰۰ppi تفاوتهای زیادی وجود دارد. همه تمایل به استفاده از یک نمایشگر با تراکم پیکسلی بالا دارند، اما این افزایش تراکم در صفحه اسمارتفون میبایست در مرز خاصی قرار داشته باشد. این همان چیزی است که در بحث اندازه صفحه نمایش به آن پرداختیم؛ بازدهی نزولی.
شاید خیلیها دوست داشته باشند از یک صفحه نمایش ۴۲۵ پیکسل در اینچ (Huawei P9) به جای صفحه نمایش ۳۲۶ پیکسل در اینچ (iPhone 6s) استفاده کنند. استفاده از صفحه نمایشی با کیفیت ۵۷۵ پیکسل در اینچ (Galaxy S7) گزینهای ایدهآل تر است و اگر از تکنولوژی واقعیت مجازی استفاده شود، این تمایل بیشتر از همیشه خواهد بود. جهت اطلاع موارد زیر را بخوانید:
- نمایشگر ۷۰ppi : تراکم پیکسلی پایین برای گوشیها. تراکم پیکسلی پایه برای مانیتور کامپیوترهای شخصی
- نمایشگر ۳۰۰ppi : حداقل تراکم پیکسلی برای نمایشگرهای HiQHD
- نمایشگر ۴۲۵ppi : با نمایشگر ۳۰۰ppi تفاوت محسوسی دارد.
- نمایشگر ۵۵۰ppi : تفاوت چندانی با نمایشگر ۴۲۵ppi ندارد، مگر در عینک واقعیت مجازی
- نمایشگر ۱۰۰۰ppi : برای تلفن همراه و لپتاپ قابل استفاده نیست اما گزینهای ایدهآل برای استفاده در تکنولوژی واقعیت مجازی است.
جدا از بحث واقعیت مجازی، به نظر میرسد تراکم پیکسل ۴۲۵ppi برای نمایشگر تلفن همراه گزینه مناسبی باشد. برای نمایشگرهای PC هم تراکم ۳۰۰ پیکسل بر اینچ ایدهآل است. اگر بخواهید گزینههای بالاتر را انتخاب کنید، شاید به نتیجه عکس برسید.
برای اطلاع بیشتر، موارد زیر را نیز میتوانید در نظر بگیرید:
- گوشی Galaxy S7 : صفحه نمایش ۵.۱ اینچی، وضوح تصویر ۲۵۶۰×۱۴۴۰ و تراکم پیکسلی ۵۷۶ پیکسل در اینچ
- گوشی Huawei P9 : صفحه نمایش ۵.۲ اینچی، وضوح تصویر ۱۹۲۰×۱۰۸۰ و تراکم پیکسلی ۴۲۵ پیکسل در اینچ
- گوشی iPhone 6s : صفحه نمایش ۴.۷ اینچی، وضوح تصویر ۱۳۳۴×۷۵۰ و تراکم پیکسلی ۳۲۶ پیکسل در اینچ
باتری میخوره لامصب
من که fhd رو ترجیح میدم
هههه چشتون درمیاد از ۴k سونی بگید نه؟
کم اوردید