خودروهای دیفرانسیل جلو و دیفرانسیل عقب چه مزایا و معایبی دارند؟

خودروهای دیفرانسیل جلو و دیفرانسیل عقب با توجه به نیاز بازار تولید و عرضه می‌شوند، اما این دو نوع دیفرانسیل در خودرو چه مزایا و معایبی دارند؟

وظیفه انتقال قدرت موتور به چرخ‌های محرک خودرو بر عهده یک قطعه مکانیکی معروف به نام دیفرانسیل است؛ این قطعه اجازه می‌دهد که چرخ‌های محور محرک خودرو در صورت نیاز نسبت به سایر چرخ‌ها با دور متفاوتی بچرخند. خودروسازان محصولات خود را بسته به نیاز بازار با محورهای محرک متفاوتی به تولید می‌رسانند. از این رو برخی از محصولات به شکل دیفرانسیل جلو (FWD)، دیفرانسیل عقب (RWD) یا حتی به شکل چهار چرخ محرک (AWD/4WD) تولید و به بازار عرضه می‌شوند. در این مقاله قصد داریم شما را با معایب و مزایای خودروهای دیفرانسیل جلو و دیفرانسیل عقب آشنا کنیم.

آشنایی با خودروهای دیفرانسیل جلو و عقب

خودروهای دیفرانسیل جلو سهم بیشتری از تولیدات خودروسازان را نسبت به دیفرانسیل عقب در اختیار دارند و به همین دلیل در بازارهای مختلف خودروهای دیفرانسیل جلو از عمومیت بیشتری برخوردار هستند. در واقع هزینه تولید ماشین‌های دیفرانسیل جلو نسبت به دیفرانسیل عقب کمتر بوده و از طرفی برای مالکان نیز مزایای زیادی را به همراه دارند.

مجموعه پیشرانه، گیربکس، دیفرانسیل و چرخ‌های محرک در خودروهای دیفرانسیل جلو به طور کامل در قسمت جلویی خودرو نصب می‌شوند، اما خودروهای دیفرانسیل عقب به این گونه است که قدرت موتور باید توسط محور انتقال نیرو (میل گاردان) به چرخ‌های عقب منتقل شود. از این رو در اکثر مواقع موتور و گیربکس در بخش جلو نصب و چرخ‌های محرک به همراه دیفرانسیل در بخش عقب تعبیه می‌شوند.

مزایای ماشین‌های دیفرانسیل جلو

به طور کلی ماشین‌های دیفرانسیل جلو نسبت به دیفرانسیل عقب وزن کمتری دارند و بیشتر میزان وزن آنها روی چرخ‌های جلو قرار می‌گیرد که نتیجه آن یک بالانس خوب برای خودرو و چسبندگی بهتر روی زمین خواهد بود. چنین ترکیبی مزایای زیادی را برای سیستم ترمز خودرو نیز به همراه خواهد داشت.

یکی دیگر از مزایای اصلی خودروهای دیفرانسیل جلو، مصرف سوخت کمتر است. در شرایطی که چسبندگی و کشش بالا روی زمین باعث می‌شود بدون در نظر گرفتن اندازه پیشرانه، راندمان سوخت خودرو افزایش یابد، استفاده از پیشرانه‌های کوچکتر باعث کاهش مصرف سوخت خودرو شده و در کنار سبک‌وزن بودن کل خودرو، شرایط مصرف سوخت بهبود خواهد یافت.

با توجه به این که در ماشین‌های دیفرانسیل جلو قطعات مختلف سیستم انتقال قدرت که فضای زیادی را در زیر خودرو اشغال می‌کنند، وجود ندارد، فضای سرنشین و بار در این نوع از خودروها بیشتر خواهد بود. همچنین نسبت به سایر سیستم‌های انتقال قدرت، هندلینگ خودرو در نوع دیفرانسیل جلو قابل پیش‌بینی‌تر بوده و کمتر تهاجمی است. این مزیت برای رانندگان تازه کار یا کسانی که محتاطانه رانندگی می‌کنند، بسیار مناسب خواهد بود.

معایب خودروهای دیفرانسیل جلو

در ماشین‌های دیفرانسیل جلو، چرخ‌های جلو وظایف زیادی چون تغییر جهت و فرمان خودرو، بخش زیادی از فرایند ترمزگیری و انتقال نیرو از موتور به زمین را بر عهده دارند. چنین وظایفی باعث مشکلات چسبندگی و کشش و همچنین کم فرمانی خواهد شد؛ کم فرمانی هنگامی اتفاق می‌افتد که چرخ‌های جلو با لغزش مواجه شوند و خودرو به سمت بیرون پیج دریفت کند.

چرخ‌های جلو قادرند به میزان مشخصی از نیرو را تحمل کنند و اگر فشار زیادی به آنها وارد شود، احتمال دارد سر پیج عملکرد خوبی را ارائه ندهند. در شرایطی که بسیاری به خودروهای پرسرعت و قدرتمند علاقه دارند، قدرت بیش از حد باعث لغزش چرخ‌های جلو می‌شود. چنین اتفاقی می‌تواند یک جاده آسفالت را برای خودرو به یک جاده یخی تبدیل کند.

مزایای ماشین‌های دیفرانسیل عقب

با توجه به این که در ماشین‌های دیفرانسیل عقب، چرخ‌های جلو وظیفه انتقال نیرو به زمین را بر عهده ندارند، چرخ‌ها با لغزش مواجه نشده و هندلینگ این خودروها بسیار دقیق خواهد بود. در این خودروها هیچ وقت کم فرمانی رخ نمی‌دهد که دلیل آن عدم انتقال نیرو توسط چرخ‌ها جلو به زمین و وزن کمتر در جلو است. این خودروها از ترکیب طراحی ساده برخوردارند که اگر خرابی رخ دهد، فرایند عیب‌یابی و تعمیر بسیار آسان خواهد بود. در واقع با توجه به این که کل سیستم انتقال قدرت به صورت یک خط از جلو به عقب انجام شده است، مثلا پیدا کردن محل یک صدا برای تعمیرکار بسیار آسان خواهد بود.

معایب خودروهای دیفرانسیل عقب

در ماشین‌های دیفرانسیل عقب نسبت به خودروهای دیفرانسیل جلو، وزن به صورت مساوی‌تری در عقب و جلو تقسیم شده که این کاهش وزن روی محور محرک نسبت به مدل‌های دیفرانسیل جلو باعث خواهد شد پدیده بکسوات شدید و بیش‌فرمانی (خارج شدن انتهای خودرو به سمت بیرون پیج در چرخش‌های سریع) رخ دهد. به همین دلیل امروزه خودروسازان روی اکثر خودروهای دیفرانسیل عقب به صورت استاندارد سیستم کنترل کشش را نصب می‌کنند.

چنین موضوعی در زمان عبور از مسیرهای لغزنده بیش از پیش حس خواهد شد. همچنین مشکل خارج شدن انتهای خودرو از کنترل راننده در زمین‌های خیس و یخ‌زده بیشتر اتفاق خواهد افتاد که رخ دادن چنین مشکلی در وانت‌بارها به دلیل وزن کمتر روی محور عقب بسیار بیشتر خواهد بود.

در ماشین‌های دیفرانسیل عقب، انتقال قدرت از موتور و گیربکس به چرخ‌های عقب در شرایطی که پیشرانه در جلو باشد، توسط میل گاردان انجام می‌شود که عبور این قطعه از زیر کابین باعث می‌شود طراحان تونل گاردان را در زیر اتاق قرار دهند که نتیجه آن کاهش فضای کابین خواهد بود.

این کاهش فضا در خودروهایی که موتور عقب هستند و میل گاردانی برای انتقال قدرت در زیر کابین وجود ندارد بیشتر است؛ به گونه‌ای که حالت قرار دادن موتور در عقب امروزه فقط برای خودروهای دونفره اسپرت انجام می‌شود. استفاده از این قطعات اضافی برای انتقال قدرت باعث افزایش وزن خودرو خواهد شد. علاوه بر این از قطعاتی چون گاردان و دیفرانسیل‌ها باید مراقبت و نگهداری ویژه‌ای شود تا با خرابی مواجه نشوند.