آیا جنین مادران مبتلا به ویروس کووید ۱۹ در برابر این بیماری مصونیت ایجاد می کند؟

آیا جنین مادران باردار مبتلا به کرونا و ویروس کووید ۱۹ – COVID-19 در برابر این بیماری مصونیت ایجاد می‌کند؟ آیا نوزادان آن‌ها ایمن هستند؟

اگر خانمی در دوران بارداری به ویروس کرونا یا کووید ۱۹ مبتلا شود، آیا جنین وی در رحم می‌تواند در برابر ویروس مصونیت ایجاد کند؟ داده‌های اولیه حاکی از این است که پاسخ مثبت است، اما هنوز در این باره تردیدهای زیادی وجود دارد. در مطالعه جدیدی که ۲۹ ژانویه (۱۰ بهمن) در ژورنال JAMA Pediatrics منتشر شد، دانشمندان نمونه خون بیش از ۱۴۷۰ زن باردار را تجزیه و تحلیل کردند. از این تعداد ۸۳ نفر از آن ها در زمان زایمان، از نظر وجود آنتی بادی برای ویروس SARS-CoV-2 که ویروس کرونا است و به عنوان عامل بیماری کووید ۱۹ (COVID-19) شناخته می‌شود، مثبت بودند.

هنگامی که نمونه‌های خون بند ناف اکثر نوزادانی که از این زنان مبتلا متولد شده بودند، مورد آزمایش قرار گرفت، از نظر وجود آنتی بادی مثبت بود و این نشان می‌دهد که این ایمنی منفعل در نوزادان وجود دارد.

مقدار آنتی بادی‌هایی که از مادر به جنین منتقل می‌شود، تا حد زیادی به نوع و مقدار آنتی بادی‌ و همچنین به زمان ابتلای مادر به ویروس کووید ۱۹ در هنگام حاملگی بستگی دارد.

دکتر کارن پووپولو و دکتر اسکات هنسلی از دانشکده پزشکی دانشگاه پنسیلوانیا پرلمن، درباره مطالعات خود در این باره در ایمیلی نوشتند:

هر چه مدت زمان بین ابتلای مادر و زایمان بیشتر باشد، انتقال آنتی بادی بیشتر خواهد شد و همچنین، بین این که مادر در طول دوران ابتلا، علائم کووید ۱۹ را نشان دهد یا بدون علامت باشد، کاملا ارتباط متقابلی برقرار است

آنتی بادی‌های منتقل شده ممکن است از نوزاد تازه متولد شده محافظت کنند اما، نویسندگان مقاله این موضوع را نیز خاطر نشان کردند که:

 هنوز کارهایی هست که باید انجام شود تا معلوم گردد که چه میزان و چه نوع آنتی ‌بادی از نوزادان در برابر عفونت Sars-CoV-2 محافظت می‌کند و تاثیر آن آنتی ‌بادی در جریان خون نوزادان تا چه مدت باقی می‌ماند.

پرسش بزرگ دیگری که محققان مطرح می‌کنند این است که آنتی بادی‌های منتقل شده تا چه اندازه می‌توانند ویروس کرونا را «از بین ببرند»، یعنی توانایی آن‌ها در جلوگیری از آلوده ساختن سلول‌ها چه میزان است.

خانم دکتر فلور مونوز-ریواس، دانشیار بیماری عفونی کودکان در کالج پزشکی بیلور در هوستون، که در این تحقیق شرکت نداشته است، می‌گوید:

داشتن این داده ها امیدوار کننده است.

وی گفت، با مطالعه انتقال آنتی بادی پس از عفونت طبیعی ویروس کووید ۱۹ می‌توانیم استنباط کنیم که آیا واکسن‌هایی که به افراد باردار داده می‌شود، می‌تواند محافظتی مشابه، نوزادان را حفظ کند یا خیر.

یافته های اولیه

در این مطالعه جدید، این تیم به طور خاص ﺁزمایش ﺁنتی بادی‌هایی را انجام داد که به پروتئین اسپایک ویروس کرونا چسبیده بودند، ساختاری که از سطح ویروس باقی مانده بود؛ پادتن‌هایی که تیم به دنبال تمام هدف‌های «دامنه اتصال گیرنده» (RBD) می‌گردد، بخشی از اسپایک که مستقیما به گیرنده یا ورودی سلول، متصل می‌شود. Live Science  قبلا گزارش کرده بود، آنتی بادی‌‌های RBD مهم‌ترین عامل برای خنثی سازی ویروس کرونا هستند.

مونوز-ریواس Muñoz-Rivas  می‌گوید، اما همه آنتی بادی‌های RBD نمی‌توانند از جفت عبور کنند. دلیل آن این است که جفت فقط به برخی ﺁنتی بادی‌ها اجازه می‌دهد که از طریق گیرنده‌های مخصوص و پروتئینی که ﺁنتی بادی‌ها را به اندام منتقل می‌کند، وارد شوند. او گفت که تنها ﺁنتی بادی‌های کوچک و Y شکل به نام ایمونوگلوبولین جی (IgG) می‌توانند در گیرنده جا شوند تا ﺁن‌ها به تنهایی بتوانند به جنین دسترسی داشته و حفاظت ایمنی را فراهم کنند.

همه نوزادان محافظت نمی‌شوند: ۷۲ کودک از ۸۳ نوزاد متولد شده از مادرانی که آنتی‌بادی آن‌ها مثبت بود، IgG در خون بند ناف خود داشتند و مقدار کلی آن با غلظت IgG در خون مادران آن‌ها ارتباط داشت. ۱۱ نوزاد باقیمانده که آزمایش آنتی بادی منفی داشتند ، به دو دلیل این کار را انجام دادند.

نویسندگان گفتند که شش مادر از نوزادان، دارای سطح IgG نسبتاً کمی بودند که نشان می‌دهد آنها احتمالاً :

آنقدر مدت زمان کمی در معرض ابتلا قرار داشته‌اند که دیگر فرصتی برای تولید و انتقال آنتی بادی از طریق جفت نبوده است.

آنها اضافه كردند كه یا علت این موضوع آن بوده است یا این که مادران واقعا كمتر از حد متوسط آنتی بادی تولید کرده بودند اما وضعیت كمتر محتمل‌تر است. مادران پنج نوزاد دیگر فقط از نظر آنتی بادی IgM که نمی‌توانند از جفت عبور کنند، مثبت بودند.

مونوز- ریواس گفت:

پادتن IgM در اوایل عفونت ظاهر می‌شود و پس از برطرف شدن عفونت از بین می‌رود، بنابراین پنج مادر که فقط از نظر IgM مثبت بودند در مراحل اولیه عفونت قرار داشتند. اگر آنتی بادی IgM در جنین یا نوزاد تازه متولد شده ظاهر شود، این نشان می‌دهد که جنین مستقیماً به ویروس آلوده شده است. در این مطالعه ، هیچ IgM برای SARS-CoV-2 در هیچ نمونه خون بند ناف دیده نشد، پس معلوم می‌شود که هیچ جنینی هنوز در رحم گرفتار ویروس کووید ۱۹ نشده است.

با این حال، این مطالعه نمی‌تواند به طور قطعی بگوید که SARS-CoV-2 هرگز قبل از تولد به جنین منتقل نمی‌شود.

این از نظر واکسن‌ به چه معناست؟

نویسندگان معتقد هستند، در حالی که این مطالعه نشان می‌دهد آنتی بادی های IgG می‌توانند از جفت عبور کنند، دانشمندان هنوز باید تعیین کنند که آنتی بادی‌های منتقل شده تا چه اندازه می‌توانند در برابر عفونت محافظت کنند.

Live Science قبلا گزارش کرده است که پژوهشگران می‌توانند ﺁزمایش کنند که چگونه ﺁنتی بادی‌ها با استفاده از «ارزیابی‌های خنثی سازی»، عفونت را مسدود می کنند، ﺁزمایش‌هایی که در آن ویروس را در ظرفی با ﺁنتی بادی‌ها و سلول‌های انسانی پرورش می‌دهند تا ببینند آیا ﺁنتی بادی‌ها از آلودگی جلوگیری می‌کنند یا خیر.

مونوز ریواس می‌گوید که نویسندگان تحقیق، همچنین می‌توانند نوزادان متولد شده با ﺁنتی بادی را پیگیری کنند تا ببینند که پادتن‌های ﺁن‌ها تا چه مدت دوام دارند و آیا بعدا آن‌ها به کووید ۱۹ مبتلا می‌شوند یا خیر.

این نوع مطالعات نشان می‌دهد که پس از این که یک خانم حامله به ویروس کووید ۱۹ آلوده شود، چه انتظاری باید داشته باشد؛ مونوز- ریواس گفت که واکنش طبیعی ایمنی را می توان با آنچه که در مادران واکسینه شده و نوزادان ﺁن‌ها می‌بینیم، مقایسه کرد.

در حال حاضر، هر دو مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) و سازمان بهداشت جهانی (WHO) توصیه می‌کنند که فقط افرادی که به دلیل شرایط پزشکی در معرض خطر قرار گرفتن به ابتلا به SARS-CoV-2 یا در معرض خطر بیماری حاد قرار دارند، باید دریافت واکسن در دوران بارداری را مد نظر قرار دهند و همچنین، باید قبل از دریافت واکسن با پزشک خود در این باره مشورت کنند.

مونوز- ریواس در سرمقاله ای که ۲۹ ژانویه در JAMA Pediatrics منتشر کرد ، با دریافت واکسن‌های دیگری مانند واکسن کزاز و سیاه سرفه که در دوران بارداری دریافت می‌شود، سطح آنتی بادی در دو ماه اول زندگی نوزاد به سرعت کاهش می‌یابد. این کاهش سپس کند می‌شود و سطح آنتی بادی در طی چهار تا هشت ماه آینده باز هم به طور مداوم کاهش می‌یابد. او اضافه کرد که به همین نحو، برای واکسن‌های کووید ۱۹، پادتن‌های یافت شده در خون بند ناف «نقطه شروع» یا حداکثر تعداد ﺁنتی بادی‌هایی است که نوزاد قبل از شروع به کاهش یافتن سطح آن، دریافت می‌کند.

او گفت:

برای به حداکثر رساندن تعداد آنتی بادی‌های منتقل شده به جنین، مادران باید واکسن بزنند و تا سه ماهه دوم بارداری منتظر بمانند. پس از حدود 17 هفته حاملگی، جفت به اندازه کافی بزرگ می شود تا تعداد قابل توجهی آنتی بادی برای نوزاد در حال رشد ارسال کند.

مونوز- ریواس معتقد است، اگرچه این دلگرم کننده است که با واکسیناسیون، مادران می‌توانند از نوزادان محافظت کنند.

اما برای محافظت در برابر بیماری کرونا، بهترین موضوع در حال حاضر، مراقبت از مادر در اولویت قرار دارد.

بنا بر اعلام مرکز کنترل بیماری، بارداری خطر ابتلا به بیماری‌های شدید و مرگ ناشی از ویروس کووید ۱۹ را افزایش می‌دهد، در حالی که اغلب نوزادانی که ابتلای آن‌ها به این بیماری مثبت اعلام شده یا علائم خفیف داشتند یا فاقد علائم بودند و از این ویروس بهبود یافته‌اند.

مونوز ریواس گفت، همانند عفونت‌های آنفلوانزا، مادران به ویژه در سه ماهه سوم آسیب پذیرتر به نظر می‌رسند و در صورت ابتلا به کووید ۱۹، احتمالاً دچار شرایط حاد مانند ذات‌الریه و نارسایی تنفسی می‌شوند.

وی اعتقاد دارد که: بنابراین، سه ماهه دوم بارداری ممکن است بهترین زمان برای واکسیناسیون باشد. از آنجایی که شرایطی مانند التهاب و تب می‌توانند رشد جنین را مختل کنند اما سیستم ایمنی هنوز وقت زیادی برای افزایش پاسخ خود قبل از سه ماهه سوم دارد. البته، دانشمندان هنوز هم نیاز به انجام مطالعات، رصد و آزمایشات بالینی بیشتری دارند تا بهترین زمان در دوران حاملگی را برای دادن واکسن کووید ۱۹، تشخیص دهند.

وی در پایان گفت:

اگر ما بتوانیم علاوه بر این، از نوزاد نیز محافظت كنیم، این برای ما یک پاداش است.

با توجه به این که گفته می‌شود که واکسن کووید ۱۹ به این زودی برای نوزادان در دسترس قرار نمی‌گیرد بنابراین، مونوز-ریواس می‌گوید که او این را یک پاداش نسبتاً مهم تلقی می‌کند.