محدودیت‌های استارلینک رویای داشتن اینترنت ماهواره‌ای واقعی را می‌کشد

همانطور که می‌دانید شرکت استارلینک – Starlink اینترنت ماهواره ای خود را در سراسر جهان راه اندازی کرده است. اما بررسی‌هاس اولیه از محدودیت‌های زیاد این اینترنت خبر می‌دهد.

شرکت اسپیس ایکس با هدف گسترش پیدا کردن پوشش سرویس اینترنت فضایی خود ۶۰ ماهواره استارلینک دیگر را نیز به فضا پرتاب کرد، اما این مجموعه هم ممکن است نتواند نیاز کاربران برای دریافت این ماهواره را تأمین کند. احتمالاً شما هم امیدوار بودید مانند بسیاری از کاربران بتوانید به نسخه آزمایشی این اینترنت ماهواره‌ای دسترسی پیدا کنید، اما به نظر می‌رسد مواردی وجود دارد که می‌تواند نحوه استفاده شما از اینترنت Starlink را محدود کند.

مراحل اولیه راه اندازی اینترنت استارلینک

به جای دسترسی به اینترنت از طریق کابل سیمی یا لینک‌های فیبر نوری، یک خط تلفن یا شبکه‌های بی‌سیم زمینی مانند 4G و 5G، اینترنت استارلینک اتصال از فضا را فراهم می‌کند. اسپیس ایکس می‌خواهد تعداد انبوهی ماهواره به فضا پرتاب کند (که یک منظومه ماهواره‌ای را به وجود می‌آورد) تا سرتاسر جهان را تحت پوشش اینترنت ماهواره‌ای خودش قرار دهد. روی زمین کاربران باید صاحب کیت Starlink شامل یک دیش با پیکربندی خودکار باشند که با ماهواره‌های بالای سر خود ارتباط برقرار می‌کند. سپس یک روتر متصل اتصال را از طریق وای فای با دستگاه‌های شما از جمله گوشی هوشمند به اشتراک خواهد گذاشت. این اینترنت به گونه‌ای طراحی شده که به آسانی راه اندازی شود. فقط کافیست از طریق اپلیکیشن استارلینک مطمئن شوید دیش گیرنده را در جای مناسبی قرار داده‌اید تا فرکانس‌ها به خوبی دریافت شوند. سپس دیش خودش به صورت خودکار تنظیم می‌شود.

در حال حاضر برنامه آزمایشی این اینترنت وعده‌های خیلی بزرگی نمی‌دهد. کاربران می‌توانند انتظار سرعتی بین ۵۰ تا ۱۵۰ مگابایت بر ثانیه و تأخیر ۲۰ تا ۴۰ میلی‌ثانیه‌ای را در گام‌های اولیه راه اندازی این اینترنت داشته باشند. همچنین ممکن است در برخی از مواقع شما به شبکه دسترسی نداشته باشید، زیرا هنوز منظومه ماهواره‌ای اسپیس ایکس کامل نشده است. هدف این شرکت تا تابستان امسال رساندن نرخ تأخیر اینترنت ماهواره‌ای خود به ۱۶ تا ۱۹ میلی‌ثانیه و همچنین افزایش پوشش‌دهی و سرعت است.

اما موضوعی که مستقیماً به آن اشاره‌ای نشده، ولی می‌توان در صفحه پرسش و پاسخ آن را یافت، این است که هرچند کیت Starlink به صورت خودکار پیکربندی می‌شود، ولی نباید آن را جابجا کنید. ماهواره‌های Starlink قرار است اینترنت را برای همه کاربران در منطقه مشخصی روی زمین ارسال کنند. از این منطقه تعیین شده به عنوان یک سلول یاد می‌شود. اما اگر بخواهید دیش را به خارج از این ناحیه ببرید، برای شما مشکل ساز خواهد شد. استارلینک می‌گوید اگر شما این دیش را به خارج از منطقه‌ای که یک سلول شناخته شده ببرید، ماهواره نمی‌تواند به شما سرویس‌دهی کند و در نتیجه اینترنت را دریافت نخواهید کرد.

قطعاً اینترنت ماهواره‌ای استارلینک برای کاربرانی که به دنبال یک راه میانبر برای اینترنت‌های DSL یا کابلی هستند گزینه عالی است و قطعاً پتانسیل آن را دارد که سریع‌تر از این چیزی که هست بشود.

عملکرد این اینترنت ماهواره‌ای به قدری جذاب بوده است که اسپیس ایکس قرارداد همکاری چند میلیون دلاری را برای ارتباطات روستایی در ایالات متحده آمریکا امضا کند. اگر می‌خواهید با این محدودیت موقعیت سلولی مواجه نشوید، باید دیش گیرنده این اینترنت را روی پشت بام منزل خود نصب کنید. و اگر هم از عملکرد آن رضایت نداشتید، اسپیس ایکس این امکان را به شما می‌دهد که کیت را برگردانید و سرویس‌دهی را لغو کنید.

این اینترنت وقتی شما را به دردسر می‌اندازد که بخواهید جابجا شوید. به عنوان مثال وقتی بخواهید دیش گیرنده آن را با خود به هتل ببرید و اینترنت ماهواره‌ای Starlink را جایگزین آن کنید. قطعاً بسیاری از شما در مورد استفاده از ابن اینترنت خیال پردازی‌هایی کرده بودید. احتمالاً تصور می‌کردید که می‌توانید دیش گیرنده آن را روی اتومبیل خود وصل کنید و بدون نگرانی نسبت به اینترنت‌های موبایل کنونی از آن در هر کجایی می‌روید استفاده کنید.

مشخص نیست که هر سلول شکل گرفته Starlink روی زمین چقدر بزرگی دارد و تا چه محدوده‌ای مجاز یه تکان دادن دیش گیرنده اینترنت ماهواره‌ای این شرکت هستید. هنوز با رویای حمل این دیش برای دسترسی به یک سرویس اینترنت جهانی از هر کجا که می‌رویم، فاصله داریم. به گفته استارلینک جابجا کردن دیش امری است که در آینده رخ خواهد داد؛ هرچند این منوط به اضافه شدن ماهواره‌های بیشتر در آسمان است. ظاهرا در این راه به سخت افزار و نرم افزارهای جدید هم نیاز می‌شود.