عجیب‌ترین خودروهایی که باور نمی‌کنید توسط آمریکا ساخته شده باشد

خودرو های آمریکایی مشخصات مخصوصی دارند که معمولا بیشتر ماشین‌بازها، با آن ویژگی‌ها ماشین های آمریکایی را می‌شناسند. اما در این بین خودروهایی هم وجود دارند که به هیچ وجه باور نمی‌کنید در ایالات متحده آمریکا تولید شده باشند.

خودروسازان آمریکایی شاید این روزها به اندازه گذشته خودروهای هیجان‌انگیزی تولید نکنند اما تاریخ خودروسازی این کشور بسیار جالب است. ماشین های آمریکایی را معمولا با موتورهایی که در جلو قرار دارند و تا حد امکان بزرگ هستند می‌شناسیم. در این خودروها بیشتر شاهد استفاده از سیستم دیفرانسیل عقب هستیم.

عجیب‌ترین خودروهای آمریکایی تاریخ

اما در تولید برخی خودروها، خودروسازان آمریکایی، از مسیر همیشگی خود فاصله گرفتند و خودروهایی را روانه بازار کردند که با تعریف شناخته شده از ماشین های آمریکایی تفاوت داشتند. در این مقاله گجت نیوز، ما به معرفی ده خودرو عجیب تولید شده توسط خودروسازان آمریکایی خواهیم پرداخت. با ما همراه باشید.

شورولت کورویر | پورشه آمریکایی

در دهه 1950 میلادی، شورولت یکی از محافظه‌کارترین تولیدکنندگان خودرو در ایالات متحده بود. در اواخر دهه 1950، سه شرکت بزرگ خودروساز آمریکایی یعنی فورد، جنرال موتورز و کرایسلر شروع به تولید خودروهایی در کلاس کامپکت کردند. با این حال این خودروها، تمام ویژگی‌های خودروهای کامپکت را نداشتند و فقط نسخه‌ای کوچک‌تر از خودروهای فعلی این شرکت‌ها بودند. شورلت اما توانست تغییری بزرگ ایجاد کند و این تغییر، با نگاه شورلت به خودروسازان اروپایی به وجود آمد.

شرکت شورلت در بازار محافظه‌کار آمریکا، تصمیم گرفت از قوانین نانوشته خودروسازان این کشور سرپیچی کند و یک خودروی کامپکت واقعی، با موتور در بخش عقب خودرو و سیستم هوا خنک طراحی کند. البته این خودرو نیز دیفرانسیل عقب بود و در زمینه طراحی، به دیگر خودروهای آمریکایی در آن دوره شباهت داشت. نکته قابل توجه درباره این ماشین آمریکایی، موتور آن بود. شورولت از یک موتور کوچک چهار سیلندر مانند بیتل استفاده نکرد و سراغ یک موتور 6 سیلندر تخت رفت که در خودروهای پورشه نیز  نمونه‌های مشابهش وجود داشت.

این خودرو پرفورمنس شورولت در نسخه‌های مختلفی روانه بازار شد. اما یکی از این نسخه‌ها که از ماندگارترین و و احتمالا عجیب‌ترین نسخه از شورولت کورویر بود، نسخه دو در، توربوشارژ و مجهز به موتور تخت همانند Spyder بوده است. با این که این احتمال وجود دارد که شورلت برای طراحی این مدل، از پورشه الهام گرفته باشد اما موتور شورلت کورویر، یکی از نقاط قوت این خودرو بود که حتی گاهی در مقایسه با پورشه نیز در برخی زمینه‌ها عملکرد بهتری داشت. اولین کورویرهای شورلت چندان قدرتمند نبودند و به موتوری 80 اسب بخاری مجهز شدند. اما تا سال 1996، امکان سفارش این خودرو با موتور توربو شارژ و قدرت 180 اسب بخار نیز وجود داشت.

موستانگ به دوران اوج این خودرو آمریکایی پایان داد

دوران اوج این خودروی جذاب با شروع سلطنت فورد موستانگ به پایان رسید. می‌توان گفت یکی از دلایل عجیب افت فروش شورلت کورویر، کتاب «ناامن در هر سرعتی» نوشته رالف ندر بود. او در یکی از بخش‌های اول این کتاب که درباره ایرادات خودروهای آمریکایی مختلف بود، به کورویر و امنیت پایینش اشاره می‌کند. البته توضیحات او چندان هم غلط نبود اما به نظر می‌رسید تا حدی بزرگ‌نمایی کرده است.

پونتیاک فیرو | بیست آتش سوزی در ماه

در بیشتر تاریخ خودروسازی ایالات متحده آمریکا، خودروهایی با موتور وسط استفاده‌های عمومی نداشتند و بیشتر در خودروهای مسابقه‌ای حاضر بودند. البته برخی خودروهای مفهومی و تعدادی از مدل‌های خاص در تعداد کم، به موتور در وسط مجهز بوده اند.

در اوایل دهه 1980 میلادی، پونتیاک فیرو به اولین خودروی اسپرت موتور وسط با تولید انبوه از یک خودروساز آمریکایی تبدیل شد. همه چیز در مورد Fiero می‌توانست این خودرو را به مدل مورد علاقه ماشین‌بازهای واقعی تبدیل کند. از محل قرارگیری موتور تا چراغ های جلو یا مکانیزم پاپ آپ، همه و همه قابلیت‌هایی بودند که این خودرو را در میان دیگر غول‌های آمریکایی، جذاب و نوآورانه نشان می‌دانند.

فیرو ترکیبی ناب از پنل‌های بدنه از جنس کامپوزیت، بدنه پلاستیکی روی شاسی اسپیس فری (لوله‌ای) و بلندگوهای نصب شده محل استراحت سر راننده بود. این طور به نظر می‌رسید که سرانجام صنعت خودروسازی ایالات متحده با این ماشین، دقت به جزئیات را یاد گرفته باشد؛ البته خودروهای آمریکایی همیشه باید ایرادی داشته باشند و ایراد این مدل، آتش گرفتن آسان بود.

این مدل رقیب بزرگی برای MR2 تویوتا بود و اگر خبری از آتش گرفتن‌های گاه و بی‌گاه فیرو نبود، شاید MR2 فرصت فروشی فوق‌العاده را از دست می‌داد. پونتیاک فیرو یک ایراد بزرگ داشت که باعث می‌شد به طور متوسط ماهانه حدود 20 آتش‌سوزی گزارش شود. این ایراد، چکیدن روغن داغ روی مینفولدها در زمان شکستن شاتون‌ها بود و باعث می‌شد دیگر اشکالات این خود خیلی به چشم نیاید.

با این حال این خودرو متفاوت آمریکایی آمار بدی را ثبت نکرد و پونتیاک توانست در زمان پایان تولیدش در سال 1988 میلادی، فروش 370 هزار دستگاهی مدل فیرو را تجربه کند.

ساتورن اسکای | رودستر اصیل آمریکایی

اگر از مردم بخواهید نام یک رودستر خالص و واقعی آمریکایی در قرن بیست و یکم را بگویند احتمالا با جواب‌های زیادی رو به رو نشوید. البته ممکن است ماشین‌بازها، دوج وایپر یا پونتیاک سولستیک را نام ببرند. حتی ممکن است این افراد هم فراموش کرده باشند که هر دو مدل، در نسخه‌های کوپه نیز وجود داشته‌اند و یک رودستر واقعی نبوده‌اند. اما جواب اصلی به این سوال، برادر پونتیاک سولستیک است؛ ساترن اسکای.

این خودرو با موتور نسبتا قدرتمند 177 اسب بخاری به فروش می‌رسید. همچنین نسخه توربو شارژ ساترن اسکای نیز با قدرت 260 اسب بخار قابل خرید بود. در کنار این دو نسخه، برخی فروشندگان نسخه ارتقا یافته توربو اسکای را با قدرت 290 اسب بخار عرضه می‌کردند. در سال 2007 میلادی، تولید ساتورن اسکای یک اتفاق بزرگ بود، چون این مدل شکاف میان مزدا MX 5 و بی ام و زد 4 یا مرسدس SLK را پر می‌کرد. با این حال صنعت خودروسازی آمریکا اهمیتی به ساترن اسکای و پونتیاک سولستیک نداد. هر دو این خودروها زمانی که کارخانه مونتاژ ویلمینگتون جنرال موتورز تعطیل شد، رسما به تاریخ پیوستند.

پلیموث پراولر | رودستری با ظاهری عجیب

یک رودتسر خالص آمریکایی دیگر نیز در قرن بیست و یکم حاضر بود که ظاهری عجیب داشت. پلیموث پراولر خودرویی بود که علی‌رغم ظاهر غیرعادی‌اش از سال 1997 تا 2002 در حال تولید و فروش بود. این خودرو نتیجه آزادی عمل طراحان شرکت کرایسلر برای تولید یک هات راد رترو بود.

اولین بار در سال 1993 میلادی خودرو پراولر به عنوان یک کانسپت معرفی شد و به نظر نمی‌رسید روزی به صورت گسترده تولید شود. با این حال پلیموث همه را شگفت زده کرد و سرانجام این خودرو را در سال 1997 تولید و معرفی کرد. البته یک مورد عجیب در این خودرو، استفاده از موتور 6 سیلندر بود و عدم استفاده از موتوری 8 سیلندر، باعث به وجود آمدن انتقاداتی شد.

موتور شش سیلندر 3.5 لیتری پراولر می‌تواند این هات راد را در 7.2 ثانیه به سرعت 100 کیلومتر در ساعت برساند. البته در سال 1999 با ارتقا از 214 اسب بخار به 253 اسب بخار، صفر تا صد پراولر به 5.9 ثانیه کاهش یافت.

وکتور W8 | یک ابر خودرو آمریکایی

بسیار عجیب است که ایالات متحده آمریکا یک تولیدکننده ابرخودرو قابل اعتماد برای رقابت با غول‌های آمریکایی ندارد. البته احتمالا بتوان کوروت C8 را یک سوپرخودرو آمریکایی دانست اما واقعیت این است حتی بهترین ابرخودروهای آمریکایی هم در مقابل لامبورگینی، فراری، مک لارن و … چیزی برای ارائه ندارند. وکتور اما تلاشش را کرد، شکست خورد و نشان داد چقدر کار برای سازنده یک ابرخوردروی آمریکایی سخت است.

خودرو وکتور W8 تمام چیزهایی که می‌توانست آن را به یک ابرخودرو تبدیل کند را داشت. موتور وکتور W8 در میانه خودرو قرار داشت. موتور 8 سیلندر این مدل وکتور می‌توانست در مسابقات خیابانی به خوبی قدرتش را نشان دهد و حتی با ابرخودروهای اروپایی رقابت کند.

با وجود طراحی خوب، موتور قدرتمند و قابلیت‌های اسپرتش در آن زمان، Vector W8 نتوانست عملکرد خوبی را در بازار آمریکا داشته باشد. از سال‌های 1989 تا سال 1993، وکتور توانست تنها 22 دستگاه از خودرو W8 را تولید کرده و به فروش برساند. در انتها این سوپرخودرو آمریکایی، نتوانست موفقیت بزرگی را تجربه کند و تنها به عنوان یک نقطه جذاب در تاریخ خودروسازی ایالات متحده شناخته می‌شود.

جی ام سی سایکلون | وانتی برای مسابقه

شرکت جی ام سی در سال 1991 میلادی با وانت کامپکت سیکلون کاری فوق‌العاده مهم انجام داد. هیچ کسی در ایالات متحده به این نوع خودرو نیازی نداشت و کسی هم آن را نمی‌خواست؛ آمریکایی‌ها به دنبال وانت‌هایی بزرگ و پرقدرت بودند و سایکون، یک وانت کامپکت سریع بود. اما نکته جالب این است که در نهایت 2998 دستگاه از این خودرو فروخته شد که آمار بدی نیست. موتور این مدل 4300 سی سی بود و به جعبه دنده 4 سرعته خودکار مجهز شده بود.

در آن زمان این خودرو جی ام سی سریع‌ترین وانت تولید شده بود که با موتور شش سیلندر توربو شارژش، می‌توانست در تنها 4.3 ثانیه به سرعت 100 کیلومتر در ساعت برسد. این شتاب حتی با استانداردهای امروز خودرویی جهان نیز بسیار بالا به نظر می‌رسد. این خودرو حتی با فراری TS 348 هم حتی مقایسه شده است. مهم‌ترین ویژگی این مدل تنها سرعت بالا در یک خط مستقیم نبود و سایکلون می‌توانست با سیستم چهار چرخ متحرکش، یک وانت متفاوت باشد. همچنین این برای اولین بار بود که چنین خودرویی به سیستم ترمز ضدقفل در هر چهار چرخ مجهز می‌شد.

دوج چلنجر SXT و GT | مناسب برای روزهای برفی

تعریف عمومی از خودروهای عضلانی که میان‌ مردم پذیرفته شده، یک کوپه مجهز به دیفرانسیل عقب بزرگ با موتور V8 است که برای حرکت سریع در مسیر مستقیم و عدم نگرانی زیاد در مورد پیچ ها ساخته شده است. آخرین خودروی عضلانی که به صورت انبوه به تولید رسیده، دوج چلنجر است.

دوج چلنجر به عنوان یک خودرو عضلانی کلاسیک آمریکایی شناخته می‌شود که معمولا تمام مشخصات چنین خودروهایی را دارد. اما دو نسخه از چلنجر، به هیچ وجه از استانداردهای شناخته شده ماسل‌کار پیروی نمی‌کنند.

دوج چلنجر GT و SXT، به طور ناگهانی میزبان تغییراتی بزرگ بودند. این دو مدل از سیستم چهار چرخ متحرک (AWD) بهره می‌بردند. با این حال این دو برادر یک نقطه ضعف بزرگ نیز داشتند. دوج با وجود سیستم چهار چرخ متحرک، به استفاده از یک موتور 3.6 لیتری V6 بسنده کرد. خودروهای عضلانی به تنهایی وزن بالایی دارند و سیستم AWD نیز وزن مضاعفی به این دو خودرو اضافه می‌کرد.

موتور انتخاب شده در این دو مدل نیز با توجه به وزن، می‌توانست قدرتمندتر باشد. اما اگر فردی جزو طرفداران خودروهای عضلانی آمریکایی باشد و بخواهد در مسیرهای برفی و ناهموار رانندگی کند، چلنجر GT و SXT بهترین انتخاب‌ها برای او خواهند بود. البته در این بین نباید برخی مدل‌های سوبارو را نیز فراموش کنیم که می‌توانند رقیبی برای چلنجر جی تی و اس ایکس تی باشند.

دوج نئون ACR | نسخه قدرتمند یک خودرو اقتصادی آمریکایی

دوج نئون پاسخ آمریکایی‌ها به خودروهای اقتصادی ژاپنی بود که در حال سلطنت به بازار بودند. با این که دوج را با خودروهایی عضلانی، قدرتمند و غیرخانوادگی می‌شناسیم مدل نئون کاملا متفاوت بود. این خودرو یک مدل کوچک خانوادگی بود که هیچ شباهتی به یک ماشین آمریکایی اصیل نداشت.

با این حال از همان ابتدا مشخص بود دوج به یک نسخه معمولی از این خودرو بسنده نخواهد کرد و پس از مدتی، نسخه ACR آن ساخته شد. این مدل تنها به اعضای باشگاه خودروهای اسپرت آمریکا (SCCA) فروخته می‌شد. سدان نئون ACR دوج به یک موتور چهار سیلندر تک میل سوپاپ با قدرت 130 اسب بخار مجهز شد. با این حال نسخه کوپه این خودرو، به یک موتور با دو میل سوپاپ و قدرت 150 اسب بخار مجهز شده بود.

سیستم تعلیق خودروی نئون ACR ارتقا یافته و سفت‌تر از گذشته بود. ترمزهای این مدل ABS نداشتند و فرمان سریع‌تر بود. گیربکس این ماشین دوج 5 سرعته بود و تهویه مطبوع و صدای استریو جزو آپشن‌ها محسوب می‌شدند. این خودرو دارای قیمت اقتصادی 12515 دلار بود اما حالا احتمالا به سختی بتوانید دوج نئون ACR را با قیمتی کمتر از 21 هزار دلار پیدا کنید.