گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
اپل سیستم فلاش دوربین آیفون 14 پرو و پرو مکس را به طور چشمگیری ارتقا داده و آن را فلاش Adaptive True Tone نامگذاری کرده است. این سیستم فلاش عملکرد پرچمداران اپل در نور کم را به شدت ارتقا می‌دهد.
آیفون 14 پرو از سیستم فلاش جدیدی موسوم به فلش‌های True Tone تطبیقی (Adaptive True Tone) استفاده می‌کند که می‌تواند بر اساس فاصله کانونی دوربین تنظیم شود. این تغییر جدید در سیستم فلاش نسخه‌های پرو و پرو مکس از آیفون 14 می‌تواند باعث تغییرات شگرفی در عکسبرداری در نور کم شود.
در میان چهار عضو خانواده iPhone 14 اپل، نسخه‌های پرو و پرو مکس بیشترین پیشرفت را نسبت به سال‌های قبل تجربه کردند. در این مدل‌ها علاوه بر قابلیت‌های جدید و انحصاری مانند صفحه نمایش همیشه روشن و یا سیستم تشخیص تصادف، ماژول دوربین هم با بهبودهای بزرگی نسبت به قبل روبرو شد.
البته در بخش دوربین، بیشتر توجهات به دوربین 48 مگاپیکسلی و موتور فوتونیک نسخه‌های پرو و پرو مکس از آیفون 14 معطوف است. با این وجود، اپل تغییر به ظاهر کوچک دیگری را هم در سیستم دوربین اعمال کرده و از فلاش‌های جدیدی در این گوشی‌ها بهره برده است.
فلاش True Tone تطبیقی در آیفون 14 پرو و پرو مکس چیست؟
در حالی که اپل در نسخه‌های استاندارد و پلاس از آیفون 14 همچنان از فلاش‌های امتحان‌شده و مطمئن True Tone استفاده می‌کند، مدل‌های پرو و پرو مکس از گوشی پرچمدار خود را به سیستم فلاش جدیدی مجهز کرده که عملکرد جالب و بهینه‌ای دارد؛ به طوری که بر اساس توضیح ویتور سیلوا، مدیر بخش آیفون اپل، این سیستم فلاش قادر است بر اساس فاصله کانونی تصویر، رفتاری تطبیق‌پذیر را بروز دهد.
به عبارت ساده‌تر، اکنون فلاش آیفون 14 پرو قادر است بر اساس بزرگنمایی انجام شده توسط کاربر، شدت نور تابیده شده را تنظیم کند. اگر تصویر با بزرگنمایی بالا گرفته شود، فلاش نور متمرکزتری را با حداقل پاشش به طرفین خواهد تاباند؛ در حالی که برای تصاویر عریض، فلاش، نور را تا جای ممکن به طرفین پخش خواهد کرد.
این قابلیت پیش از این هم توسط عکاسان استفاده می‌شده‌است. با این حال، ارائه این تجربه در گوشی‌های موبایل می‌تواند منجر به بهبود چشمگیر تجربه تصویربرداری با این دستگاه‌ها شود.
فلاش‌های دوربین‌های دستی (اسپیدلایت) و مدیریت نور در عکاسی
فلاش دوربین‌ها معمولا در اندازه‌ها و شکل‌های گوناگونی به بازار عرضه می‌شوند. با این حال، هدف همه آن‌ها تنها یک چیز است: پاشیدن نور در جهتی مشخص و برای مدت زمانی مشخص. در این میان عکاس علاوه بر این که باید نواحی تاریک‌تری که نیازمند تابش نور هستند را تعیین کند، نواحی‌ای که نیازی به روشن شدن ندارند را هم تعیین می‌کند تا از این طریق، تصویربرداری بهتری در نور کم داشته باشد.
برای توصیف بیشتر دستاورد اپل در بخش فلاش دوربین‌ها بد نیست نگاهی به فلاش دوربین‌های دستی که با نام اسپیدلایت (Speedlite) هم شناخته می‌شوند بیندازیم. اسپیدلایت‌ها اساسا فلاش‌هایی ارزان قیمت و فشرده هستند که ابزارهایی ضروری در کلکسیون یک عکاس به شمار می‌روند.
قسمت بالای یک اسپیدلایت، دربرگیرنده سر فلاش است که از یک لوله توخالی که واحد فلاش اصلی را در بر گرفته تشکیل می‌شود. علاوه بر این، در قسمت بالای این بخش نیز لنزی با طراحی بریده قرار دارد که کنترل نحوه خروج نور از فلاش و چگونگی تابش به سطوح و لبه‌ها را بر عهده دارد.
نکته جالب توجه اینجاست که فلاش در جای خود ثابت نیست و قادر است درون محفظه خود عقب و جلو شود. همچنین دامنه حرکت فلاش از لنز تا انتهای محفظه متغیر است. این تغییر فلاش که با نام بزرگنمایی هم شناخته می‌شود، تا حدودی شبیه به بزرگنمایی خود دوربین عمل می‌کند.
در سطوح پایین بزرگنمایی مانند 20 میلیمتری، دوربین تصاویر عریض می‌گیرد و اسپیدلایت نور را تا جای ممکن به طرفین پخش می‌کند. به طور مشابه، بزرگنمایی دویست میلیمتری هم تصویری تله فوتو را نتیجه می‌دهد که میزان بزرگنمایی در آن بسیار بالاست. در این شرایط، نور خروجی فلاش، خطی و با حداقل پاشش است.
در شرایط بزرگنمایی عریض 20 میلیمتری، عنصر فلاش بسیار نزدیک به لنز است و به این ترتیب قادر است نور را تا جای ممکن به صورت پخش و گسترده بتاباند. از سوی دیگر، در بزرگنمایی 200 میلیمتر، این المان فلاش فاصله زیادی تا لنز دارد و بنابراین نور به صورت کاملا مستقیم می‌تابد.
برای این که اثر این امر را بهتر مشاهده کنید، یک چراغ قوه را درون یک لوله روشن کنید و آن را از دو انتهای لوله تا اواسط آن جابجا کنید! با بررسی این سیستم مشاهده خواهید کرد که با دور شدن چراغ قوه از دو انتهای لوله، ناحیه پاشش نور به تدریج کمتر می‌شود.
شدت روشنایی فلاش تعبیه شده درون اسپیدلایت عددی معلوم برای عکاس است که از هیچ پارامتری به جز جاگیری دوربین تاثیر نمی‌پذیرد. با این حال، مدت زمان نورپردازی و میزان بزرگنمایی نور فلاش از جمله پارامترهایی هستند که توسط عکاس کنترل می‌شوند.
فلاش دوربین آیفون 14 هم عملکردی مشابه را ارائه می‌کند؛ به طوری که در سطوح مختلف بزرگنمایی، شاهد نورپردازی متفاوت فلاش هستیم. البته مکانیزم عملکرد این سیستم کمی متفاوت با اسپیدلایت‌هاست.
همان سیستم با تکنیکی متفاوت
در اسپیدلایت‌ها به منظور ارائه شدت نور و پاشش مختلف، فلاش باید درون محفظه خود عقب و جلو برود. اما این اتفاق در آیفون امکان‌پذیر نیست؛ چرا که ضخامت ماژول فلاش، همانند بسیاری بخش‌های دیگر گوشی نظیر صفحه نمایش حداکثر 0.31 اینچ است.
با توجه به این که در فلاش دوربین آیفون 14 پرو امکان عقب و جلو کردن منبع نور وجود ندارد، اپل تصمیم گرفت سیستمی مشابه را با طراحی جدید و خلاقانه سیستم لنز کنترل کند.
بخش ساده‌تر طراحی این سیستم، ماژول لنز است؛ چرا که این ماژول سر جای خود ثابت است. با این وجود کوپرتینویی‌ها باید راهکاری را پیدا می‌کردند تا بر اساس موقعیت محل تابش نور، رفتار انعکاسی سیستم فلاش نیز دستخوش تغییر شود.
اپل این کار را با بهره‌گیری از یک سیستم چندلنزی انجام داد که در آن، لایه آخری شباهت بسیاری به یک لنز فرنزل دارد! برای اطلاع، باید بدانید که لنز فرنزل، یک لنز دایره‌ای و شیاردار است که در ابزارهای زیادی نظیر چراغ قوه‌ها، نور فانوس‌های دریایی و حتی چراغ خودروها به کار می‌رود. هدف استفاده از این لنزها تمرکز نور در در یک ناحیه عریض یا باریک مشخص است.
در این میان، قسمت سخت‌تر طراحی، مربوط به سیستم دریافت نور بود؛ چرا که اپل باید تابش نور از درون سیستم لنز را به گونه‌ای تغییر می‌داد که بدون نیاز به جابجایی فیزیکی منبع نور، سطوح مختلف بزرگنمایی را شبیه‌سازی کند!
برای انجام این کار، کمپانی کوپرتینویی از مجموعه‌ای از نه ال ای دی که در چینش مربعی سه در سه در زیر لنز قرار داشتند، استفاده کرده است. قدرت هریک از این ال ای دی ها به طور مجزا قابل تغییر است و هرکدام از آن‌ها می‌توانند به طور مستقل از سایرین روشن یا خاموش شوند. به این ترتیب، اپل قادر است با استفاده از این ال ای دی‌ها، الگوهای نوری مختلفی را طراحی کند.
بخش‌های مختلف این سیستم ال ای دی می‌توانند از قسمت‌های متفاوت لنز عبور کرده و سوژه‌ای که نور به آن تابیده شده است را به روش‌های مختلف روشن کنند. در عمل، اپل با کنترل الگوی تابش این ال ای دی‌ها قادر است نور تابیده شده توسط فلاش را کنترل کرده و آن را متناسب با سطح بزرگنمایی دوربین تنظیم کند.
تابش نور تنها از ال ای دی مرکزی بزرگ باعث می‌شود که اشعه‌ای باریک و متمرکز از فلاش خارج شود که برای ثبت تصاویر تله فوتو بسیار مناسب است. از سوی دیگر، برای ثبت تصاویر با بزرگنمایی متوسط، ال ای دی های واقع در وسط ردیف‌های عمودی و افقی روشن می‌شوند و سرانجام، روشن کردن هشت ال ای دی کناری، منجر به تولید نوری متمرکز می‌شود که شرایط مناسب برای ثبت تصاویر عریض را فراهم می‌سازد.
البته اپل احتمالا در شرایط نوری متفاوت از الگوهای متفاوتی برای تابش نور فلاش بهره می‌گیرد. با این حال آنچه در اینجا مشاهده شد صرفا برای آشنایی بیشتر با مکانیزم عملکرد این سیستم فلاش است.
در تصاویر عریض، اپل تمامی ال ای دی‌های چینش نه‌گانه، به جز ال ای دی بزرگ وسطی را روشن می‌کند و دلیل منطقی‌ای هم برای این کار وجود دارد. استفاده از این ال ای دی باعث تابش نوری متمرکز توسط فلاش خواهد شد که فقط مرکز تصویر را هدف می‌گیرد. این امر می‌تواند باعث روشنایی بیش از حد قسمت میانی تصویر و در نتیجه افت کیفیت تصویر شود.
به این ترتیب، خاموش کردن ال ای دی وسطی می‌تواند تضمین‌کننده عملکرد هماهنگ‌تر و یکنواخت‌تر هشت ال ای دی دیگر باشد تا شاهد ثبت تصویری همگن‌تر باشیم. اپل ادعا می‌کند که این سیستم فلاش قادر است عملکردی سه برابر همگن‌تر از نسل قبل را ارائه دهد.
استفاده از این تعداد ال ای دی همچنین باعث شده که اپل ادعا کند حداکثر روشنایی فلاش دوربین آیفون 14 پرو در مقایسه با قبل دو برابر شده است. با این وجود، به دلیل آن که اپل شدت نور ال ای دی‌ها را کنترل می‌کند، ممکن است در همه شرایط از حداکثر روشنایی فلاش استفاده نشود!
جمع‌بندی
اپل می‌توانست به جای پیمودن این راه سخت، مسیر ساده‌تر را انتخاب کرده و از فلاشی قدرتمندتر و روشن‌تر در نسخه‌های پرو و پرو مکس استفاده کند. اما کمپانی کوپرتینویی زحمت این طراحی را به جان خرید تا با ارائه این مکانیزم فلاش، تصویربرداری همگن‌تری را برای کاربرانش به ارمغان بیاورد.
طبیعتا این سیستم فلاش به اندازه حسگر 48 مگاپیکسلی مورد توجه قرار نگرفته است. با این حال، افزوده شدن این فلاش باعث می‌شود که عکاسان حرفه‌ای‌تر از کیفیت تصاویر این گوشی در تاریکی مطلق لذت بیشتری ببرند!