گور دسته جمعی با قدمت 7 هزار سال در اسلواکی، از قربانی کردن انسان‌ها خبر می‌دهد

باستان شناسان یک گور دسته جمعی با قدمت 7 هزار سال را در اسلواکی کشف کرده‌اند که ۳۵ جسد بدون سر در آن حاکی از قربانی کردن انسان‌ها است.

باستان شناسان در حین بررسی یک سکونتگاه اولیه دوران نوسنگی در اسلواکی، یک گور دسته جمعی با قدمت 7 هزار سال را کشف کرده‌اند. بقایای اجساد حدوداً ۳۵ نفر در این مکان از قربانی کردن انسان‌ها به شکل ترسناکی خبر می‌دهد.

بررسی باستان شناسی گور دسته جمعی با قدمت 7 هزار سال در اسلواکی

اخیرا باستان شناسان در اسلواکی بقایای حدود ۳۵ نفر را کشف کرده‌اند که ظاهراً بسیاری از آن‌ها نوجوان بوده‌اند. به نظر می‌رسد که تقریباً‌ ۷ هزار سال پیش سر آن‌ها از تن جدا شده و سپس به داخل خندق انداخته شده‌اند.

براساس مطالعات انجام شده، مکان و موقعیت اسکلت‌ها نشان می‌دهد که قربانیان به طور عمدی در آن‌ جا انداخته شده‌اند. احتمالا علت قربانی کردن انسان‌ها، تقویت جادویی دیوار دفاعی ساخته شده در بالای خندق بوده است.

مارتین فورهولت (Martin Furholt) یکی از رهبران این پروژه، استاد باستان شناسی اجتماعی و پیشینه شناسی در دانشگاه کیل آلمان می‌گوید:

به نظر من این مسئله (قربانی کردن انسان‌ها) به عقاید جادویی درباره تعریف و روش استحکام بخشیدن به سکونتگاه مرتبط است.

به گفته فورهولت، چه اجساد داخل گور دسته جمعی به دلایل طبیعی مرده باشند چه عمداً کشته شده باشند، به نظر می‌رسد افراد معتقد بودند که این جنازه‌ها، قدرت جادویی یا نمادین در اختیار دارند.

فورهولت و همکارانش به همراه دانشمندانی از موسسه باستان شناسی آکادمی علوم اسلواکی، از سال ۲۰۱۲ در این مکان به نام ورابل (Vráble) در اسلواکی مشغول به کار و تحقیق بوده‌اند.

مکانی که گور دسته جمعی در آن کشف شد، یک سکونتگاه باستانی است که به فرهنگ LBK دوران نوسنگی اولیه نسبت داده می‌شود. این نام به نوع سفال‌های آن دوران اشاره دارد.

به نظر می رسد که اجداد این مردم در ورابل حدوداً ۱۵۰۰ سال قبل، از آناتولی (ترکیه کنونی) به یونان کنونی رفته‌اند. بنابراین فرهنگ LBK از آن جا به بسیاری از نقاط اروپا گسترش یافته است و ممکن است که این افراد، اولین مهاجران دوره نوسنگی در اروپای غربی بوده باشند که سازه‌های بزرگ سنگی مانند استون هنج را در انگلستان ساخته‌اند.

گور دسته جمعی باستانی در نزدیکی یکی از ورودی‌های سکونتگاه در ورابل قرار دارد. ظاهراً باستان شناسان، هیچگونه نشانه‌ واضحی از تغییرات پاتولوژیک یا تروما در این مکان پیدا نکرده‌اند. با این حال اجسادی که پیدا شده‌اند، جمجمه نداشتند و باستان شناسان هنوز درباره زمان و چرایی بریده شدن سر آن‌ها مطمئن نیستند.

براساس گفته باستان شناس هوکیووا (Hukeľová)، اجساد در موقعیت‌های مختلف دراز کشیده بودند. جنازه‌ها روی پشت، پهلو‌ها، روی شکم یا با دست‌ها و پاهای گسترده‌ و آرنج و زانوی خم شده، مانند یک قورباغه در حال شنا در گور افتاده‌ بودند که نشان می‌دهد احتمالاً‌ اجساد به داخل گودال پرتاب شده‌اند.

به گفته فورهولت، سکونتگاه نوسنگی در ورابل از ۸۰ خانه بلند تشکیل شده است و هر خانه بلند، متعلق به یک یا چند خانواده بزرگ بوده است.

همچنین حفاری‌ها در سکونتگاه باستانی ورابل نشان‌ می‌دهد که این مکان به سه محله تقسیم شده و دیوار دفاعی و خندق در مراحل بعدی تصرف فقط در اطراف یکی از محله‌ها ساخته شده است. این مسئله ممکن است با هدف دور نگه داشتن مردم از سایر محله‌ها بوده باشد. باستان شناسان معتقدند که این کار درواقع یک نوع تقسیم بندی داخلی برای مسدود کردن راه سایر همسایگان بوده است.

کریستین مایر، باستان شناس در مرکز تحقیقات باستان شناسی گوسلار آلمان است. او مسئله خشونت‌های جمعی را در سایر مکان‌های LBK مورد مطالعه قرار داده است و با توجه به یافته‌ها درباره قتل عام، شکنجه و سایر اعمال مذهبی فرقه‌ها می‌گوید:

با توجه به آنچه قبلاً در مورد این فرهنگ باستانی کشف شده است، اکتشاف گور دسته جمعی دیگر به خودی خود تعجب آور نیست! ویژگی غیر معمول گور دسته جمعی در ورابل این بود که سر افراد مدفون در این مکان گم شده بود. این مسئله بسیار قابل توجه است و احتمالاً بسیار اهمیت دارد.

او در ادامه افزود:

این مکان، دانش ما را در مورد تعاملات اجتماعی و رفتار افراد با مرده‌ها و زنده‌ها در آن زمان (هزاران سال قبل) ارتقا می‌دهد.