گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
نازی ها در زمان جنگ جهانی دوم به‌دنبال ساخت فضاپیمای عجیب و غریبی بودند. این هواپیما قرار بود چندین تن بمب هسته ای را روی نیویورک خالی کند!
حتی اگر درباره وقایع و احوالات جنگ جهانی دوم مطالعه نکرده باشید، احتمالاً جسته گریخته درباره سلاح‌های فوق‌العاده محرمانه در دست توسعه نازی ها شنیده‌اید. هرچند خواندن مطالب درمورد این سلاح‌های خوفناک می‌تواند هیجان‌انگیز باشد، حالا باید خوشحال بود که هیچ‌وقت به مرحله تولید نرسیدند. در صورتی که این ایده‌ها به واقعیت تبدیل می‌شدند، شاید امروز در دنیای متفاوتی به‌سر می‌بردیم. فضاپیمای عجیب نازی ها با نام Silbervogel که در زبان آلمانی به‌معنای پرنده نقره‌ای است، قرار بود با هدف بمباران هسته ای نیویورک ساخته شود. همین کافی است تا جزو همین سلاح‌های ترسناک نازی ها قرار بگیرد.
فضاپیمای عجیب نازی ها با نام سیلبرووگل؛ پروژه بمباران نیویورک که به واقعیت تبدیل نشد!
هدف پشت پروژه Silbervogel
به‌نظر می‌رسد «هرمان گورینگ»، فرمانده کل وقت نیروی هوایی آلمان دستیابی به بمب‌افکنی با قابلیت پرتاب 4.5 تن بمب روی نیویورک را در سر داشت. به‌عقیده او، با چنین اقدامی می‌توانستند جایی برای هیچ‌گونه زورگویی باقی نگذارند. البته تا سال 1942 نازی ها به فناوری ساخت چنین بمب‌افکنی دست پیدا نکرده بودند و در راستای اجرای بلندپروازی‌های خود، به وزارت هوانوردی آلمان دستور کار روی برنامه «Amerika Bomber» برای نیروی هوایی لوفت‌وافه را دادند.
حالا دقیقاً آلمانی ها می‌خواستند به چه چیزی برسند؟ آن‌ها به‌دنبال توسعه یک «فضاپیمای زیرمداری مبتنی بر راکت» بودند که بتواند از اقیانوس اطلس بگذرد و هر قسمتی از خاک ایالات متحده آمریکا را بمباران کند. در نهایت، صحیح و سالم به پلتفرم خود برگردد تا دوباره برای ماجراجویی‌های شرورانه بعدی به‌کار گرفته شود! اینجا بود که «اوگن سانگر»، مهندس حوزه هوانوردی اتریشی و «ایرین بردت»، ریاضی‌دان طرح خود را برای پرنده نقره ای، فضاپیمای عجیب نازی ها ارائه کردند.
مشخصات فضاپیمای بلندپروازانه نیروی هوایی آلمان
این دو متخصص این ایده را مطرح کردند که اگر هواپیمای آن‌ها بتواند به فضای زیرمداری برسد، می‌تواند با پرواز آرام‌آرام به سمت پایین، در زاویه مناسب وارد اتمسفر زمین شود. سپس روی سطح با پرش‌های کوتاه حرکت کند تا به مقصد یعنی نیویورک برسد و بمباران نیویورک را به‌عنوان ماموریت خود بالاخره عملی کند. اگر این پرش‌های کوتاه کمی گُنگ به‌نظر می‌رسند، به‌زبان ساده باید گفت که چیزی شبیه به پرش‌های یک تکه‌سنگ روی سطح آب را تداعی می‌کنند.
این فضاپیمای عجیب نازی ها ابتدا از یک ریل 3 کیلومتری با پشتیبانی یک موتور راکت با سرعت 1930 کیلومتر بر ساعت راهی آسمان می‌شد. پس از به پرواز در آمدن، با استفاده از موتورهای راکت خود، تا ارتفاع بیش از 135 کیلومتری با سرعت بیش از 21 هزار کیلومتر بر ساعت حرکت می‌کرد. نهایتاً با ارابه فرود و چرخ‌هایی که برای آن تدارک دیده شده بود، می‌توانست در چین تحت کنترل ژاپن فرود بیاید و از آنجا به آلمان بازگردد تا برای دفعات دیگر استفاده شود!
Silbervogel قرار بود تقریباً 100 تن وزن داشته باشد و بخش عمده این وزن یعنی 90 تن آن را سوخت در بر می‌گرفت. از آن مقدار باقی‌مانده، 5 تن به مراقبت‌های پزشکی و 4 تن به محموله بمب اختصاص داده می‌شد. در قسمت جلو به‌دلیل گرما و فشار شدید طی چندین بار ورود مجدد، به‌جای پنجره سیستم تلویزیون پریسکوپی برای خلبان قرار گرفته بود تا بر اساس آن این هواپیما را هدایت کند. در کابین که تحت فشار قرار گرفته بود (فرایند پرشرایز)، یک خلبان جا می‌گرفت و فضای کافی برای آب و غذا در نظر گرفته شده بود. ضمناً در کابین لوله‌های خنک‌کننده برای کنترل گرما حین پرش‌های کوتاه پیدا می‌شد.
البته باید توجه داشت که بخش عمده این پروژه در حد تئوری و طراحی بود، چون در آن زمان خیلی از فناوری‌های مورد نیاز نظیر بمب اتم هنوز ساخته نشده بود. حتی با توجه تحلیل‌های صورت گرفته، نقصی در محاسبات مهندسان فضاپیمای نازی ها در خصوص مسئله گرما وجود داشت که می‌توانست در همان اولین پرش، آن را از شدت گرما متلاشی کند. در آخر اگرچه این طرح به تولید نرسید (خوشبختانه!)، دایره هوانوردی نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا و کمیته رایزنی ملی هوانوردی آمریکا (ناکا) که قبل از ناسا تاسیس شده بود، از المان‌های آن برای پروژه‌های خود بهره گرفتند.
