تفنگ خورشیدی، سلاح ترسناک نازی‌ها که قادر بود یک کشور را به آتش بکشد + عکس و ویدیو

تفنگ خورشیدی یکی از سلاح های ترسناک نازی ها بود که می‌توانست یک کشور را به آتش بکشد؛ اما این سلاح چه ویژگی‌هایی داشت و آیا نازی‌ها موفق به ساخت آن شدند؟

نازی‌ها در جنگ جهانی دوم برای تغییر جریان جنگ، طرح ساخت سلاح‌های متعددی را در دستور کار خود قرار داده بودند که تفنگ خورشیدی یکی از عجیب‌ترین و ترسناک‌ترین آنها بود. این سلاح که با نام هلیوبیم (Heliobeam) نیز معروف است، باعث می‌شد تا نازی‌ها بتوانند بر کل جهان تسلط پیدا کرده و هر شهری که بخواهند را به‌شکل کامل نابود کنند. در این مقاله‌ی سایت گجت نیوز قصد داریم شما را با ویژگی‌های سلاح تفنگ خورشیدی نازی‌ها آشنا کنیم.

ویدیویی از عملکرد تفنگ خورشیدی

تفنگ خورشیدی چیست؟

مهندسان نازی قصد داشتند با استفاده از نور خورشید سلاحی بسیار ترسناک و مخرب بسازند. عملکرد این سلاح مشابه ذره‌بین بود که با متمرکز کردن نور و گرمای خورشید می‌توان یک آتش ایجاد کرد. در همین راستا مهندسان با همین اصول اولیه، طرح ساخت یک ذره‌بین بسیار بزرگ در مدار زمین را در دستور کار خود قرار دادند تا با جمع‌آوری پرتورهای خورشید و متمرکز کردن آنها روی یک هدف بتواند هر نقطه از سیاره زمین را بسوزاند.

نازی‌ها سعی داشتند با توسعه این سلاح که قرار بود در مدار زمین مستقر شود، به‌شکل کامل و در زمان کوتاهی شهرهایی چون نیویورک، مسکو و لندن را نابود کنند. این سلاح می‌توانست بسیار مخرب باشد و از سوی دیگر کشورهایی که مورد هدف قرار می‌گرفتند نیز امکان دفاع کردن نداشتند؛ چرا که هیچ دیوار دفاعی نمی‌توانست در برابر تفنگ خورشیدی مقاومت کند.

همچنین از آنجایی که تفنگ خورشیدی قرار بود در مدار زمین قرار بگیرد، کشورهایی که هدف این سلاح بودند نیز نمی‌توانستند با توپخانه‌های خود آن را از بین ببرند و در واقع به سلاحی برای نابودی آن دسترسی نداشتند.

ایده ساخت اسلحه خورشیدی از کجا آمد؟

هرمان اوبرت (Hermann Oberth) در سال 1929 میلادی طرح‌هایی را برای ایجاد یک ایستگاه فضایی ارائه داد که در آن یک آیینه مقعر وظیفه بازتاب نور خورشید روی یک نقطه از سطح زمین و سوزاندن هدف مورد نظر را بر عهده داشت. البته این طرح در آن زمان فقط در حد یک ایده بود؛ چرا که در آن سال هنوز هیچ موشکی نتوانسته بود به مدار زمین برسد.

پس از مدتی با توجه به این‌که نازی‌های در حوزه طراحی و ساخت موشک‌ها به پیشرفت قابل توجهی رسیده بودند، همچنین موشک‌های V-2 آنها توانست به لبه فضا برسد و طرح‌های ساخت موشک‌های چند مرحله‌ای برای طی کردن برد بیشتر و رسیدن به مدار زمین را نیز در دستور کار خود قرار داده بودند، دانشمندان آلمان نازی ساخت طرح اوبرت را آغاز کردند تا بتوانند در مدار زمین با استفاده از نور خورشید یک سلاح مرگبار را توسعه دهند.

این دانشمندان در جنگ جهانی دوم موفق به توسعه طرح‌هایی برای ساخت ایستگاه فضایی شدند. آنها در یکی از این طرح‌ها قصد داشتند یک ایستگاه فضایی را در ارتفاع 8 هزار کیلومتری از سطح زمین مستقر کنند که روی آن یک بازتابنده بزرگ با قطر بیش از 9 کیلومتر مربع و از جنس سدیم متالیک جای می‌گرفت. همچنین خدمه این ایستگاه فضایی نیز با موتورهای کوچکی که روی بازتابنده تعبیه شده بود می‌توانستند پرتو مرگبار را روی هدف متمرکز کنند.

آیا امکان ساخت اسلحه خورشیدی وجود داشت؟

دانشمندان آلمان نازی در حوزه فناوری موشکی نسبت به سایر کشورها در سطح بسیار بالایی قرار داشتند و حتی بعد از این‌که جنگ جهانی دوم به پایان رسید، آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی با استفاده از دانشمندان نازی توانستند برنامه‌های فضایی خود را با سرعت بیشتری توسعه دهند.

هرچند از لحاظ فناوری موشکی، آلمان نازی نسبت به رقبا برتری داشت، اما کماکان استقرار چنین ایستگاه فضایی بزرگی در مدار زمین بسیار دشوار بود. ضمن این‌که ایستگاه‌های فضایی نظیر سایوز روسیه و اسکای‌لب آمریکا که برای نخستین بار به فضا پرتاب شده بودند نسبت به اسلحه آلمان نازی ابعاد بسیار کوچک‌تری داشتند.

از این رو آلمان نازی در آن زمان قادر به ساخت چنین سلاحی نبود. در حقیقت اگر نازی‌ها منابع خود را روی ساخت تفنگ خورشیدی صرف می‌کردند، نمی‌توانستند سایر اهداف واقعی‌تر خود را محقق سازند.

اکنون این پرسش مطرح می‌شود که آیا آلمان نازی در صورت ساخت تفنگ خورشیدی می‌توانست شهرهای روی سیاره زمین را از بین ببرد؟ در پاسخ به این پرسش مجله لایف در 23 جولای 1945 مقاله‌ای را منتشر کرد که در بخشی از آن آمده است: «آینه این اسلحه دارای فاصله کانونی ضروری نبود تا نور کافی از خورشید را برای سوزاندن شهرها متمرکز کند و به همین دلیل این اسلحه نمی‌توانست تهدیدی برای اهداف مورد نظر باشد.»