آزمایش موفقیت آمیز چاپ ۳ بعدی در بدن انسان؛‌ علم پزشکی متحول می‌شود

محققان با موفقیت چاپ ۳ بعدی را در بدن انسان پیاده‌سازی کردند. با این روش کاشت دستگاه‌ها بیوپزشکی در بدن آسان خواهد شد.

پزشکان به یک دستاورد علمی بسیار بزرگی دست پیدا کردند. بر اساس مقاله جدیدی که در مجله Science منتشر شده، گروهی از پزشکان موفق به ساخت یک جوهر ویژه چاپ ۳ بعدی در بدن انسان شده‌اند. چیزی که می‌تواند به آن‌ها اجازه دهد دستگاه‌های بیوپزشکی را مستقیما داخل بدن بیمار خلق کنند.

چرا چاپ سه بعدی مستقیما در بدن انسان مهم است؟

این پیشرفت بسیار بزرگی است که می‌تواند در پزشکی کاربردهای زیادی داشته باشد. استفاده از آن در ترمیم استخوان‌های شکسته و مواردی این‌چنینی می‌تواند خیلی به روند درمان بیماران کمک کند. توسعه این فناوری جدید باعث ایجاد جوهری حساس به نور می‌شود که هنگام قرار گرفتن در معرض نور، مستحکم خواهد شد.

البته به این نکته باید توجه داشته باشید که نور تا حدی می‌تواند به بدن انسان نفوذ کند. به‌همین خاطر هم پزشکان به‌جای نور از امواج صوتی در یک دستگاه التراسونوگرافی برای فعال کردن جوهر استفاده کرده‌اند. این فرآیند «چاپ حجمی صوتی عمیق» یا “DVAP” نامیده می‌شد و به پزشکان اجازه می‌دهد دستگاه‌های زیست پزشکی را مستقیما در هر جایی که نیاز است، چاپ سه‌بعدی کنند.

محققان این پروژه می‌گویند:

امواج اتلراسونیک می‌توانند بیش از ۱۰۰ برابر عمیق‌تر از نور بپیمایند، در حالی که همان فضای محدود جلوی راه آن‌ها هم هست. بنابراین ما می‌توانیم در نواحی از بدن که نور به‌راحتی در دسترس نیست، با دقت بالا به بافت‌ها، استخوان‌ها و سایر اعضای بدن دسترسی پیدا کنیم.

پیشرفت‌های پزشکی این چنینی می‌تواند درهای جدیدی را برای نحوه برخورد پزشکان با مسائل خاص باز می‌کند. امکان چاپ ۳ بعدی دستگاه‌های بیوپزشکی به‌صورت مستقیم در بدن انسان، نیاز به جراحی را تا حد ممکن کاهش می‌دهد. جوهر زیستی کاملا به کاربرد هدفمند خود متکی است. اما وقتی به هدف می‌رسد، توسط امواج اولتراسونیک فعال شده و اجازه می‌دهد الگوی و اشکالی که پزشکان طراحی کرده‌اند، به‌خوبی سفت شود. در حال حاضر هیچ اطلاعاتی از زمان عرضه گسترده این چاپگرهای پیشرفته در دست نیست. ولی امیدواریم بتواند به‌زودی به بشر در سراسر زمین کمک کند.

توسعه این ابزار شگفت‌انگیز، از آینده درخشان رشته پزشکی خبر می‌دهد. در گذشته نیز راهکارهای مشابهی مثل قرص‌های حاوی کنترل مغناطیسی را دیده بودیم که پزشکان می‌توانستند آن‌ها را به ناحیه‌ای از بدن که می‌خواهند هدایت کنند.