گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
تایر خودروها در طول زمان تغییرات اساسی داشتند و داستان این تکامل بسیار شنیدنی است. در ادامه شما را با بزرگ‌ترین تغییرات تایر خودروها آشنا خواهیم کرد.
تغییرات تایر خودروها در طول قرن گذشته، داستان شنیدنی را پدید آورده که بیان‌گر تغییرات نیاز مردم در استفاده از خودرو و آپدیت شدن فناوری‌های ساخت تایر است. در طول این قرن، استفاده مردم از خودروها زیاد شده و مطابقت با شرایط محیطی مختلف، یکی از فاکتورهای اصلی برای هر شرکت تایر سازی محسوب می‌شود. کمک به محیط زیست و صرفه‌جویی در منابع، عامل‌های دیگری هستند که به این تکامل تایر خودروها سرعت بخشیده‌اند. در بخش اخبار خودرو سایت گجت نیوز می‌توانید این داستان شنیدنی را مطالعه کنید.
فهرست عناوین:
تغییرات تایر خودروها در طول یک قرن اخیر
این تغییرات نشان می‌دهند اگر نیاز با خلاقیت همراه شود، می‌تواند نوآوری‌های جدیدی در صنعت پدید آورد.
مواد و منابع به کار رفته در فرآیند ساخت تایر
داستان این بخش به سال 1888 برمی‌گردد. دورانی که تایر خودروها از لاستیک جامد ساخته شده و برای جاده‌های قدیمی مناسب بودند. با به تدریج آسفالت شدن جاده‌ها، متوجه شدند این لاسیتک‌های قدیمی مناسب معابر آسفالت شده نیستند. بنابراین جان بوید، تایر پنوماتیکی را اختراع کرد که به جای استفاده از مواد جامد، با هوا پر شده و رانندگی نرم و آسانی را در اختیار راننده قرار می‌گذاشت. با شناخته شدن این تایر و مزایا آن، به سرعت در جهان محبوب شد.
با وقوع جنگ جهانی دوم، دنیا با کمبود لاستیک مواجه شد. بنابراین شرکت‌ها برای ساخت تایر به الیاف گیاهی و لاستیک مصنوعی روی آوردند. پس از پایان جنگ، کمبود تایر جبران شد اما استفاده لاستیک مصنوعی افزایش یافت. مزیت لاستیک مصنوعی نسبت به باقی لاستیک‌ها، مراحل ساخت کوتاه‌‌تر و استفاده از مواد ارزان قیمت بود. سال 1931، با صنعتی شدن برند لاستیک DuPont نقطه عطفی در تاریخ تایرهای مصنوعی شناخته می‌شود.
سال 1970، یکی دیگر از سال‌های درخشان تاریخ تایرسازی است که تایرهای run-flat رونمایی شدند. مزیت این تایرها در این بود که حتی پس از پنچر شدن نیز می‌توانستند مسافت کوتاهی را رانندگی کنند.
امروزه نیز تایرهایی با کیفیت‌های مختلفی ساخته می‌شوند که برای رانندگی در محیط‌های جغرافیایی متفاوت، متناسب شده‌اند.
تایر های تیوبلس، نوآوری به سبکی نوین
سال 1947، زمانی بود که شرکت بی اف گودریچ با ساخت اولین تایر بدون تیوب سال بزرگی را در تاریخ تایرها ثبت کرد. تایر بدون تیوب نوآوری مهمی محسوب می‌شد، چراکه برای نگه داشتن هوا دیگر نیازی به محفظه داخلی نبود. انتقال از لاستیک‌های پنوماتیک به لاستیک‌های تیوب لس، یکی از بزرگ‌ترین تغییرات و تکامل تایر خودروها است.
تایر های پنوماتیک طراحی شده بودند تا سواری نرم و راحتی برای سرنشینان فراهم کنند و این باعث شده بود تا محبوبیتی جهانی داشته باشند. با ظهور تایر های تیوب لس، اوضاع فرق کرد و این تایر ها جایگزین تایر های پنوماتیک شدند. تایر های تیوب لس با مقاومت در برابر پنچر شدن و حفظ بهتر فشار هوا، ایمنی و کارایی بهتری نسبت به لاستیک‌های پنوماتیک ارائه کردند. در سال 1952 نوآوری شرکت گودریچ ثبت جهانی شده و در عرض سه سال به اکثر خودروهای استاندارد رسید. متخصصان این حوزه، ظهور تایر های بدون تیوب را یکی از گسترده ترین تغییراتی که تا به حال در صنعت تایر رخ داده است می‌شناسند.
لاستیک‌های رادیال
تایر رادیال
تقریبا هم‌زمان با تایر های تیوبلس، لاستیک‌های رادیال نیز در دهه 1950 شروع به کار کرده بودند. لاستیک‌های رادیال نیز بدون تیوب بوده ولی به‌دلیل طراحی خاص، کارایی بیشتر و بهتری نسبت به تایر های معمولی تیوبلس داشتند. مزیت این تایر ها در استفاده از طناب‌های پلاستیکی بود که از تمام لبه‌های تایر می‌گذشتند. این تایرها بادوام‌تر بوده و هندلینگ بهتری نیز داشتند. لاستیک‌های رادیال در سرعت‌های بالا به خوبی کار کرده و رانندگی روانی را برای راننده و سرنشینان فراهم می‌‌کردند.
نقطه عطف واقعی این تایرها در اوایل دهه 1970 با وقوع بحران نفت که بر بهره‌وری سوخت تاکید داشت، اتفاق افتاد. در این دوره با افزایش آگاهی عمومی نسبت به ایمنی این تایرها، تقاضا برای استفاده از این لاستیک‌ها به‌طور ناگهانی افزایش یافت. خودروسازان بزرگ نیز با تایید کیفیت بهتر لاستیک‌های رادیال، استفاده از این تایر ها را شروع کرده و برندهای مطرحی نیز به این جمع پیوستند.
استفاده از آج در تایر خودروها
قسمت‌های ناهمواری که در سطح تایرهای امروزی دیده می‌شوند، همان آج لاستیک بوده که از سال 1905 راه یافته است. استفاده از آج در تایر خودروها ایده خوبی بود، چراکه کنترل بهتر و ایمنی بیشتر را فراهم می‌کرد. ناگفته نماند که این تغییر باعث شد تا کنترل خودرو در جاده‌های خیس و یخ زده سهولت یابد.
با گذشت زمان، تکنولوژی آج نیز بهبودهایی یافته و استفاده از مواد جدید و تغییر الگوهای تکرار شونده آج‌ها باعث شد تا رانندگی در جاده‌هایی با شرایط آب‌وهوایی متفاوت راحت‌تر باشد.
در حوالی دهه 1950 سازندگان تایر ماده‌ای به نام سیلیس را برای ساخت آج‌ها مورد استفاده قرار دادند. این ماده منجر به چسبندگی بیشتر و در نتیجه مصرف سوخت کمتر می‌شد. سپس با ظهور فناوری‌های رایانه‌ای، طراحی الگوهای آج‌ها تغییرات زیادی پیدا کرد و توانستند طرح‌های بهتری برای آج خلق کنند.
با ظهور فناوری‌های مختلف، امروزه شاهد تکنولوژی‌هایی هستیم که با هشدار دادن به راننده او را از پنچر بودن تایر یا کم بودن باد آن مطلع می‌کنند. فناوری جدیدی که به تازگی معرفی شده و احتمالا در خودروهای آینده نیز شاهد آن خواهیم بود، تایرهای بدون هوا هستند که به راحتی با شکل جاده تغییر حالت می‌دهند و تطابق‌پذیری زیادی با سطح جاده دارند.