گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
در این مطلب با نگاهی به گذشته به معرفی و بررسی اجمالی محبوب ترین و خاص ترین خودروهای عضلانی پونتیاک در طول تاریخ می‌پردازیم.
خودروهای عضلانی یا ماسل کار، همیشه برای عاشقان و شیفتگان صنعت خودروسازی یادآور خاطرات خوش و هیجان‌انگیز بوده است. این سبک از طراحی آمریکایی هنوز هم در سرتاسر جهان طرفداران خاص خود را دارد؛ اما دلیل محبوبیت این سبک خودرو چیست و چه عاملی باعث شده تا پس از گذشت دهه‌ها همچنان طرفداران خودروهای عضلانی با دیدن یک نسخه محبوب از این کلاس با شوق به این آثار هنری خیره شوند؟ بدون شک وقتی از خلق یک اثر هنری در خودروهای عضلانی آمریکایی صحبت می‌کنیم نام برند پونتیاک خودنمایی می‌کند و ما نیز در این بخش از اخبار خودرو سایت گجت نیوز به معرفی ۵ خودرو عضلانی محبوب این شرکت می‌پردازیم.
فهرست خودروها
۵ خودرو عضلانی برتر تاریخ پونتیاک
نام تجاری پونتیاک در سال ۱۹۲۶ میلادی همراه با اوکلند توسط جنرال موتورز آمریکا معرفی شد. این برند تا سال ۱۹۳۳ با ساخت قطعات و خودروهای مرسوم آن زمان توانست از اوکلند که اتفاقا این برند هم از زیرمجموعه‌های خودروسازی جنرال موتورز بود پیشی بگیرد. پس از گذشت ۱۳ سال از زمان تأسیس و تا از قبل از سال ۱۹۴۰ پونتیاک توانست به یکی از سودآورترین برندهای جنرال موتورز تبدیل شود. از اواسط سال ۱۹۵۰ میلادی، پونتیاک چهره پرفورمنس جنرال موتورز را به خود گرفت و برخی از محبوب‌ترین خودروهای عضلانی تاریخ ماسل کارها را تولید کرد. اما اواخر سال ۲۰۰۹ میلادی ماجراجویی ۸۳ ساله این کمپانی برای ساخت خودرو پایان یافت. حال بیایید تا در ادامه با ۵ خودرو عضلانی مشهور پونتیاک آشنا شویم.
۱. پونتیاک GTO مدل ۱۹۶۴
اگر از عاشقان و علاقه‌مندان به حوزه خودرو باشید بدون شک نام افسانه‌ای پونتیاک GTO را شنیده‌اید؛ خودرویی که در کورس رقابت با شورولت و الدزمبیل در سال ۱۹۶۴ میلادی و با یک پیشرانه ۸ سیلندر بزرگ عرضه شد. هنگام معرفی این خودرو، تنها الدزمبیل راکت دارای یک پیشرانه V8 بود؛ اما توانایی بالای GTO آن را به خودرویی به‌مراتب ارزشمندتر تبدیل کرده بود. پونتیاک GTO یک نسخه ارتقا یافته از نسل دوم پونتیاک لمانز بود که بر اساس مهندسی نسخه تمپست ساخته شده بود.
این خودرو در دو نسخه کوپه و کانورتیبل ساخته شده است و بهصورت استاندارد از ویژگی‌های قدرت‌محوری چون سیستم کمک فنرهای سفت مسابقاتی، آنتی رول بار قسمت جلو مستحکم‌تر، تایرهای پهن‌تر و دریچه کاپوت بهره می‌برد. در بخش فنی، این خودرو از یک پیشرانه ۸ سیلندر ۶.۶ لیتری با کاربراتور ۴ دهنه با قدرت ۳۲۵ اسب بخار بهره می‌برد. علاوه بر این، یک پکیج تری پاور ۳۸۹ هم برای این خودرو ساخته شده است؛ مانند آن چیزی که در مجموعه فیلم‌های سریع و خشن دیده‌ایم. این نسخه با سه کاربراتور دو دهنه توانایی تولید قدرت ۳۵۰ اسب بخار و طی کردن مسافت ۴۰۰ متر در حدود ۱۴ ثانیه را دارد.
لازم به ذکر است نسخه مذکور یکی از انعطاف‌پذیرترین خودروهای عضلانی تاریخ در زمینه تیونینگ است و هنوز هم نسخه‌های مختلف تیون شده از این خودرو وجود دارد که دارای قدرت بالای ۷۰۰ اسب بخار هستند.
۲. پونتیاک فایربرد ۴۰۰ مدل ۱۹۶۷ و ۱۹۶۸
محبوبیت خودروهای این لیست به قدری بالاست که نمی‌توان به‌طور دقیق گفت کدام نسخه در رده بالاتری قرار می‌گیرد. در ۱۹۶۴ بازار پونی‌کارها که اصطلاحاً خودروهای اسپرت کوپه دارای کاپوت کشیده هستند در تسخیر فورد موستانگ و پلیموث باراکودا بود و جنرال موتورز محصولی در این کلاس خودرویی ارائه نداده بود. پس از گذشت ۳ سال یعنی در سال ۱۹۶۷، کمپانی جنرال موتورز دو نسخه از بهترین خودروهای پونی تاریخ با نام‌های شورولت کامارو و پونتیاک فایربرد را معرفی کرد.
پونتیاک فایربرد در ۵ نسخه مختلف عرضه شد که بهترین و مشهورترین نسخه آن فایربرد ۴۰۰ است که از یک پیشرانه ۴۰۰ اینچ مکعبی ۶.۶ لیتری ۳۳۰ اسب بخاری مشابه GTO بهره می‌برد. علاوه بر این، پکیج L67 با دریچه‌های هوا روی کاپوت و چند ارتقا در پرفورمنس موتور، قابل سفارش بوده که با اضافه کردن ۵ اسب بخار، قدرت نهایی را به ۳۳۵ اسب بخار ارتقا داده است. در سال ۱۹۶۸ میلادی این نسخه با رم ایر ۲ جایگزین شد که ۵ اسب بخار دیگر به قدرت نهایی اضافه می‌کرد.
۳. پونتیاک ترنس ام مدل ۱۹۶۹
ترنس ام نسخه فول پرفورمنس فایربرد است که برای علاقه‌مندان به پونتیاک فایربرد در سال ۱۹۶۹ میلادی معرفی شد. این نسخه تنها با رنگ سفید قطبی با نوارهای آبی مسابقه‌ای تولید شده است. این نسخه از همان پیشرانه ۶.۶ لیتری فایربرد ۴۰۰ بهره می‌برد که با پکیج سفارشی رم ایر نسخه ۴ تا ۳۴۵ اسب بخار نیز قدرت تولید می‌کرد. این خودرو از امکانات اختصاصی بیرونی همچون کاپوت بازطراحی شده با دریچه‌های کاربردی، ورودی هوای فایبرگلاس روی گلگیرهای جلو و اسپویلر عقب بهره می‌برد.
نسخه ترنس ام پونتیاک در ابتدا خیلی محبوب نبود و در سال ۱۹۶۹ تنها ۶۹۷ دستگاه از آن ساخته شد. با این حال این نسخه در سال‌های بعد بسیار مورد توجه قرار گرفت و پس از گرفتن جایگاه GTO به اصلی‌ترین مدل پرفورمنس بالای کمپانی برند پونتیاک تبدیل شد.
۴. پونتیاک GTO جاج مدل ۱۹۶۹
با سلطه GTO و ترنس ام در بازار خودروهای عضلانی، اما تا سال ۱۹۶۸ بسیاری از کمپانی‌های خودروسازی آمریکایی توانستند سهم زیادی از بازار را به خود جذب کنند. در همان سال، مدیر پونتیاک یعنی جان دلورین برای افزایش فروش محصولات این شرکت اقدام به معرفی نسخه جاج (Judge) برای نسخه GTO ۱۹۶۹ کرد. این خودرو جدید در قالب یک پکیج ۳۳۲ دلاری (۲۹۰۰ دلار در سال ۲۰۲۴) و تنها با رنگ نارنجی قابل سفارش بود که بعدها رنگ‌های دیگر آن نیز عرضه شد.
بهصورت استاندارد یک پیشرانه ۶.۶ لیتری با ۳۶۶ اسب بخار قدرت و گیربکس سه سرعته دستی روی GTO جاج قرار گرفته بود؛ در حالی که گیربکس چهار سرعته دستی یا سه سرعته اتوماتیک، ترمزهای دیسکی جلو، فرمان هیدرولیک، دیفرانسیل لغزش محدود و دورسنج موتور روی کاپوت هم برای آن قابل سفارش بود. مهم‌ترین آپشن سفارشی GTO جاج، اما رم ایر نسخه ۴ بود که قدرت را به ۳۷۰ اسب بخار افزایش می‌داد. هرچند جاج پرفروش‌ترین ماسل کار سال ۱۹۶۹ نبود؛ اما هدف جان دلورین را محقق کرد و توانست دوباره نظرات را به GTO جلب کند. این نسخه افسانه‌ای در سال‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۷۱ هم ارائه شد.
۵. پونتیاک ترنس ام اسپشیال ادیشن مدل ۱۹۷۷
در سال ۱۹۷۷ و پس از پایان دوران طلایی ماسل کارها، دیگر آن مدل‌هایی افسانه‌ای که هفت سال قبل خیابان‌ها را به آتش می‌کشیدند، یا کنار رفتند یا مثل موستانگ به خودروهای اقتصادی تبدیل شدند. با این حال، نسل دوم فایربرد همچنان در حال تولید بود و به‌‌تازگی فیس‌لیفت بزرگی را تجربه کرده بود که آن را به تهاجمی‌ترین ماسل کار آن سال‌ها تبدیل کرد. با معرفی پکیج اسپشیال ادیشن نیز ظاهر مخوف فایربرد به سطح دیگری ارتقا پیدا کرد. این پکیج که تنها برای ترنس ام قابل سفارش بود، رنگ مشکی و طلایی چشمگیری را به‌همراه داشت. پیشرانه استاندارد ترنس ام در سال ۱۹۷۷ یک نمونه ۶.۶ لیتری (۴۰۳ اینچ مکعب) با قدرت ۱۸۵ اسب بخار بود که از الدزمبیل گرفته شده بود؛ اما پیشرانه ۶.۶ لیتری یا ۴۰۰ اینچ مکعبی پونتیاک هم با نام T/A ارائه می‌شد که به‌لطف کاربراتور چهار دهنه روچستر، قدرت ۲۰۰ اسب بخار را تولید می‌کرد. هرچند ترنس ام اسپشیال ادیشن به‌شدت ضعیف بود، اما موفق عمل کرد و توانست به‌واسطه ظاهر جذاب خود، فروش فایربرد را افزایش دهد.
در نهایت شما کاربران محترم سایت گجت نیوز بگویید که کدام‌یک از خودروهای عضلانی پونتیاک یا دیگر برندهای خودروسازی آمریکایی را می‌پسندید.