گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
اگر از طرفداران درجه یک سوپراسپرت‌های رام نشدنی و سرکش هستید، معرفی بهترین خودروهای لامبورگینی تاریخ را از دست ندهید.
لامبورگینی که یک شرکت خودروسازی ایتالیایی است، از سال 1963 میلادی فعالیت خود را زیر نظر فولکس واگن آغاز کرد و تا امروز توانسته دستاوردهای زیادی کسب کند. شاید اگر از اغلب مردم بپرسید که عاشق چه نوع لامبورگینی هستید، نتوانند مدل‌های جذاب و پرطرفدار این برند را برایتان مثال بزنند ولی عاشقان دنیای خودرو با مدل‌های متنوع این کمپانی از هوراکان و اونتادور گرفته تا گالاردو و کانتاش را می‌شناسند و حاضرند برای داشتن یک روئلتو فوق العاده هیجان انگیز، سخت تلاش کنند.
معرفی بهترین خودروهای لامبورگینی تاریخ
وقتی یک دهه پیش لامبورگینی از هوراکان رونمایی کرد، کمتر کسی فکرش را می‌کرد که بعد از مدتی وارث این خودرو جذاب تبدیل به یک نسخه هیبریدی شود و از مک لارن P1 قدرت بیشتری داشته باشد. هم اکنون در دورانی قرار گرفته‌ایم که لامبورگینی اغلب محصولات خود را با ترکیبی از پیشرانه‌های درون سوز و برقی راهی بازارهای جهانی می‌کند.
شاید این گونه تصور کنید که هیبریدی کردن مدل‌های فوق العاده‌ای مثل روئلتو و دیابلو کمکی به پیشرفت و قدرتمندتر شدن آن‌ها نمی‌کند، اما اگر با دقت به عملکرد روئلتو نگاه کنید، متوجه خواهید شد که هیبریدی شدن چنین مدل‌هایی باعث ارتقای نسل‌های بعدی محصولات لامبورگینی شده است. در این مطلب می‌خواهیم شما را با بهترین لامبورگینی‌های تاریخ آشنا کنیم.
لامبورگینی مورسیه لاگو SV
عاشقان دنیای خودرو و به ویژه کمپانی لامبورگینی، بعد از معرفی نسخه استاندارد مورسیه لاگو تحت عنوان LP640، دلبسته این سوپراسپرت محشر شدند تا اینکه ایتالیایی‌ها سنگ تمام گذاشتند و ما را با یک نسخه سوپرولوچه رو‌به‌رو کردند که یکی از قدرتمندترین لامبورگینی‌های تاریخ است.
نسخه قدرتمند مورسیه لاگو مجهز به یک پیشرانه توانمند 6.5 لیتری V12 شده که می‌تواند در شرایط ایده آل، 670 اسب بخار را به کف جاده منتقل کند. مجموع قابلیت‌ها و تغییراتی که سوپرولوچه پذیرا بوده، باعث شده تا نسل این خودرو به طور شگفت انگیزی موردتوجه قرار بگیرد و ارتقا یابد.
این محصول توانمند و خارق العاده همچنین به منظور بهبود فرآیند خنک کنندگی موتور و ارتقای آیرودینامیک، پیشرفت‌هایی داشته است. استفاده از فیبر کربن، سیستم اگزوز سبک‌تر و ترمزهای سرامیکی باعث شده مورسیه لاگو SV یکی از بهترین لامبورگینی‌های تاریخ شود.
بیشتر بخوانید:
فلسفه گاو خشمگین، لوگوی جذاب لامبورگینی چیست؟
لامبورگینی کانتاش LP5000 QV
دومین خودرویی که بدون شک باید در این فهرست حضور پیدا می‌کرد و جزو گران‌ترین لامبورگینی‌های تاریخ محسوب می‌شود، کانتاش LP5000 QV است. طراحی این محصول به گونه‌ای بود که تمام لامبورگینی‌های بعدی از روی آن طراحی شدند. زبان طراحی کانتاش چه در زمانی که شکل و شمایل ساده دهه 70 میلادی را داشت و چه امروز، باعث تکامل نسخه‌های بعدی محصولات این خودروساز ایتالیایی شد.
طراحی را که کنار بگذاریم، باید اعتراف کرد که علیرغم طرح و ظاهر جذاب کانتاش، عملکرد رانندگی آن مطلوب و در حد و اندازه یک لامبورگینی نبود و نسخه‌های بعدی کیفیت بهتری داشتند. کانتاش LP5000 QV یکی از همین ماشین‌های بی‌نظیر است که تجربه رانندگی لذت بخشی ارائه می‌دهد. یکی از مهم‌ترین ویژگی های کانتاش، مجهز شدن پیشرانه آن به چهار سوپاپ در هر سیلندر بوده که باعث شده موتور 5.2 لیتری V12 بیزارینی بتواند حداکثر 455 اسب بخار قدرت تولید کند.
لامبورگینی میورا P400 SV
نخستین خودرو سوپراسپرت لامبورگینی که با موتور وسط راهی بازار شد، میورا بود. گرچه این خودرو توانست فرمول طراحی ماشین‌های موتور وسط را جا بیندازد، اما ترکیب پیشرانه عرضی آن در مدل‌های بعدی مثل کانتاش، دیابلو و مورسیه لاگو استفاده نشد و تنها موتوری که راه میورا را ادامه داد، پیشرانه V12 طراحی شده توسط بیزارینی بود.
از پیشرانه قدرتمند 12 سیلندر فوق در سوپرکارهای بعدی لامبورگینی به کرات استفاده شد تا اینکه خودروسازان ایتالیایی تصمیم گرفتند اونتادور را با یک موتور V12 جدید راهی بازار کنند. (در سال 2011 این تصمیم گرفته شد)
میورا P400 SV یکی از بهترین مدل‌های این خودرو به شمار می‌رود که از پیشرانه V12 بیزارینی حداکثر 385 اسب بخار قدرت استخراج می‌کرد. شایان توجه است که اولین نسخه از میورا قادر به تولید 350 اسب بخار قدرت بود و نسخه P400 S تنها 370 اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. از دیگر قابلیت‌های مدل سوپرولوچه می‌توان به بهبودهایی قابل توجه در شاسی و آیرودینامیک اشاره کرد که میورای وحشی را رام کرد.
لامبورگینی گالاردو بالبونی
شرکت لامبورگینی برای تست سوپرکارهای جذاب خود یک راننده آزمایشی ارشد به نام والنتینو بالبونی داشت که گالاردو به افتخار آن پسوند بالبونی گرفته است. اگر او در این شرکت ایتالیایی حضور نداشت، پویایی امروزی محصولات لامبورگینی در این حد و اندازه نبود.
بالبونی در در سال 2008 بازنشسته شد و برای ادای احترام به او، تصمیم گرفته شد نام یکی از خودروها مزین به اسم او شود. گالاردو یک سوپراسپرت دیفرانسیل عقب بوده که با گیربکس اتوماتیک عرضه شد و توانست بهبودهای قابل توجهی از نظر کاهش وزن و فرمان پذیری به ارمغان بیاورد.
زیر کاپوت این هایپرکار یک پیشرانه 5.2 لیتری V10 با حداکثر توان 550 اسبی تعبیه شده و با مجموع تغییرات مثبتی که در کالیبراسیون گیربکس اتوماتیک E-Gear آن داده شده، می‌تواند لغزش کمتری برای دیفرانسیل داشته باشد. بعد از گالاردو، نسخه‌های دیفرانسیل عقب دیگری از این خودرو به بازار آمد، اما این بالبونی بود که آغازگر این راه بود.
بیشتر بخوانید:
نگاهی بر گران ترین هایپرخودروهای تولید شده در تاریخ
لامبورگینی دیابلو VT 6.0
مارچلو گاندینی طراح دیابلو بود که هیچ گاه سعی نکرد پیشرانه بزرگ و قدرتمند V12 این سوپراسپرت را از نظرها مخفی کند. گاندینی که میورا و کانتاش را هم طراحی کرده بود، قصد و غرضی از به نمایش گذاشتن نیروگاه عظیم دیابلو داشت.
به هر حال این سوپرکار مجهز به یک پیشرانه 5.7 لیتری V12 شده که به لطف سیستم سوخت رسانی انژکتوری می‌تواند در شرایط ایده آل، 492 اسب بخار قدرت تولید کند. البته قدرت این خودرو به مرور زمان با رونمایی از مدل‌های جذابی مثل SE30 و جوتا افزایش یافت و تا 603 اسب بخار رفت. دیابلو که در سال 2000 میلادی عرضه شد، به کمک مالک جدید این شرکت که از آئودی آمده بود، توانست دیابلو را تبدیل به یک مورسیه لاگوی باکیفیت کند که نظیر آن را پیش از این ندیده بودیم.
لامبورگینی اونتادور SVJ
یکی دیگر از بهترین سوپراسپرت‌های لامبورگینی در تاریخ، اونتادور پهن و عریض است که کار راننده را در جاده‌های حتی خلوت سخت و دشوار می‌کند. علاوه بر این وقتی روی صندلی این ماشین می‌نشینید، دید ضعیفی نسبت به بیرون خواهید داشت و حتی از کانتاش نسل قدیم هم دید کمتری ارائه می‌دهد.
اونتادور SVJ یک سوپرکار وحشی بوده که 770 اسب بخار قدرت را از دل یک پیشرانه V12 تنفس طبیعی بیرون می‌کشد و باید همزمان با کنترل سرعت از طریق تعویض دنده‌های ناخوشایند، خودتان را روی یکی از ناراحت‌ترین صندلی‌های جهان کنترل کنید.
یکی دیگر از مشکلات و ایراداتی که به این لامبورگینی وارد شده، پراکنده بودن کنترل‌های جزئی داخل کابین است. با اینکه از نواقص و مشکلات این سوپراسپرت صحبت کردیم، اما باید خاطرنشان کنیم که اونتادور SVJ بسیار توانمند بوده و همچون آذرخش سریع است. به همین دلیل است که این لامبورگینی در پیست نوربرگ رینگ خوش می‌درخشد.
لامبورگینی کانتاش LPI800-4
علیرغم اینکه کانتاش مدل جدید موفق نشد جایگاهی بین سایر لامبورگینی‌های دنیا کسب کند، اما به همه ثابت کرد که این خودروساز ایتالیایی دیوانه است و دیوانگی را دوست دارد. ظرافت این خودرو ما را یاد مورسیه لاگو سوپرولوچه می‌اندازد و فرم گوه‌ای شکل آن به نوعی ادای احترام به نسخه قدیمی‌تر کانتاش یعنی LP400 است.
با وجود ظاهر کلاسیک این سوپرکار، دردل آن پیشرفت‌های لامبورگینی پنهان شده و از نظرها دور مانده است. قلب تپنده کانتاش LPI800-4 یک سیستم هیبریدی است که به جای استفاده از باطری از ابرخازن‌ها استفاده کرده و با پیشرانه 6.5 لیتری V12 و یک جعبه دنده نه چندان رضایت بخش تلفیق شده است.
به طور کلی می‌توان کانتاش هیبریدی را اونتادوری فرض کرد که ایرادات و نواقصش برطرف شده با این تفاوت که قدرت از 780 اسب بخار به 814 اسب بخار افزایش یافته است. همچنین باید اعتراف کرد که اونتادور اولتیمائه به لحاظ عملکرد دینامیکی یک سروگردن بهتر از کانتاش است.
بیشتر بخوانید:
۵ خودروی لامبورگینی که ای کاش تولید نشده بودند
لامبورگینی هوراکان STO
اگر نگاهی به محصولات چند سال اخیر لامبورگینی بیندازیم، بدون شک هوراکان STO بهترین مدلی بوده که رونمایی و عرضه شده است. پویایی این سوپراسپرت باعث شده تا معیار جدیدی برای محصولات در دست توسعه این شرکت خلق شود.
برای اینکه شیفته و مجذوب هوراکان STO شوید، کافی است تنها 30 متر با این سوپراسپرت رانندگی کنید. ترکیب درست و اصولی آیرودینامیک خودروهای مسابقه‌ای و فرم گوه‌ای شکل مرسوم در ماشین‌های لامبورگینی باعث انتقال تجربه بی‌نظیری به شما می‌شوند.
هوراکانی که اخیرا به میدان آمده، برخلاف سایر مدل‌های اولیه وقتی از خواب بیدار می‌شود، برای تجربه یک رانندگی دلنشین و به یادماندنی، هر کاری می‌کند. احساس خونسردی، فرمان پذیری دقیق و عالی و ترمزهایی که به معنای واقعی کلمه می‌توان به آن‌ها کاملا اعتماد کرد، باعث شده هوراکان تبدیل به یک سوپرکار مهم تاریخ لامبورگینی شود.
لامبورگینی روئلتو
آن روزی که لامبورگینی اعلام کرد قرار است نسل آینده محصولات خود را با پیشرانه‌های ترکیبی هیبریدی روانه بازار کند، عاشقان و طرفداران پروپا قرص این برند، نگران شدند، اما همه چیز زمانی عوض شد که توسعه دهندگان این شرکت تأکید کردند که قرار نیست پیشرانه V12 تنفس طبیعی حذف شود و همین کافی بود تا نگرانی‌ها از بین برود.
روئلتو یکی از پیشگامان هیبریدی لامبورگینی به حساب می‌آید که توانست انتظارات مثبت مدنظر این شرکت ایتالیایی را تا حدودی برآورده کند. در مقام مقایسه، روئلتو نسبت به اونتادور و مورسیه لاگو عملکرد بهتری از خود نشان داده، زیرا هم راحت‌تر و خوش ساخت‌تر است و هم یک سوپراسپرت هیبریدی با رانندگی مطلوب. همچنین این سوپراسپرت می‌تواند برخلاف پیشینیان گردن کلفت خودش در استفاده‌های درون شهری عملکرد مطلوبی داشته باشد.