نیروی هوایی آرژانتین در جنگ فالکلند دست به ابتکار عجیبی زد و از دستگاه پاستاساز برای ساخت چف جنگی برای مختلف کردن رادارهای دشمن استفاده کرد!
جنگ فالکلند از بسیاری جهات در تاریخ منازعات مدرن یک اتفاق استثنایی است؛ جنگی که در سال ۱۹۸۲ با حمله غافلگیرکننده آرژانتین به جزایر دورافتاده فالکلند آغاز شد و در ادامه، نوآوریها و ابتکارهای نظامی غیرمنتظرهای را به همراه داشت. یکی از عجیبترین داستانهای این جنگ، ماجرای نیروی هوایی آرژانتین و تلاش این کشور برای ساخت تجهیزات دفاعی بود؛ تلاشی که یک دستگاه تولید پاستا به ابزار اصلی آن تبدیل شد!
زمانی که نیروی هوایی آرژانتین خود را در معرض تهدید موشکهای پیشرفته بریتانیایی دید، مشخص شد که این نیرو هیچگونه تجهیزات دفاع الکترونیکی و راداری در اختیار ندارد. هواپیماهای جنگنده و بمبافکن این کشور بدون سیستمهای هشدار موشکی و چف (نوارهای آلومینیومی برای مختل کردن رادارهای دشمن) وارد نبرد شده بودند. این بدان معنا بود که خلبانان آرژانتینی هنگام ورود به منطقه عملیاتی هیچگونه هشداری درباره قفل شدن رادارهای دشمن یا شلیک موشکهای هدایتشونده دریافت نمیکردند. در چنین شرایط بحرانی، افسران فنی آرژانتین به راهحلهای خلاقانه و گاه عجیبوغریبی روی آوردند.
سرگرد فرناندو رزواگلی، مسئول فنی یک اسکادران از بمبافکنهای کانبرا، مأموریت یافت که چف تولید کند. وی ابتدا از دانشآموزان دبیرستانی کمک گرفت تا با قیچی نوارهای آلومینیومی تهیه کنند، اما خیلی زود مشخص شد این روش کارآمد نیست و نمیتوان مقادیر کافی از چف را با این روش تولید کرد. در این مرحله بود که یک افسر درجهدار نیروی هوایی پیشنهادی عجیب مطرح کرد: استفاده از دستگاه صنعتی تولید نودل که از کارخانه پاستا قرض گرفته بود!
وقتی دستگاه نودلساز به سلاح جنگی تبدیل شد!
این دستگاه صنعتی که معمولا برای تهیه نودل در مقیاس وسیع استفاده میشد، روز و شب توسط نیروهای آرژانتینی به کار گرفته شد تا نوارهای فلزی به شکل چف تولید شود. در نتیجه این نوارها درون بستههای کاغذی دستساز قرار گرفته و سپس بر روی هواپیماهای جنگنده و بمبافکن نصب شدند. این ابتکار منحصربهفرد به هواپیماهای آرژانتینی اجازه میداد تا حداقل فرصتی برای مقابله با موشکهای هدایتشونده راداری و گرمایی بریتانیا داشته باشند.
درحالیکه این چفهای دستساز تأثیر چندانی بر عملکرد کلی نیروی هوایی آرژانتین نداشتند، اما در برخی موارد حیاتی، موفق شدند جان خلبانان را نجات دهند. برای مثال، یک بمبافکن کانبرا توانست با کمک همین چفهای دستساز و شعلههای گمراهکننده، از اصابت موشک بریتانیایی AIM-9L Sidewinder جلوگیری کند و به پایگاه خود بازگردد. این رویداد نشان میدهد که حتی در شرایطی که تجهیزات پیشرفته در دسترس نیست، ابتکار و خلاقیت میتواند تأثیرگذار باشد.
چالش پرتاب چف: راهحلی که شاید کار نکند
چالش دیگری که نیروهای آرژانتینی با آن مواجه بودند، نحوه پرتاب این چفها از هواپیما بود. از آنجا که جنگندهها و بمبافکنهای این نیرو فاقد پرتابگرهای استاندارد چف بودند، در برخی موارد، این نوارهای فلزی به صورت دستی از هواپیما به بیرون پرتاب میشدند. در برخی دیگر از موارد، آنها را داخل بستههای خاصی درون ترمزهای هوایی جنگندهها قرار میدادند که در هنگام کاهش سرعت، چفها در فضا پخش شوند. این راهحلهای ابتدایی هرچند غیرمعمول بودند، اما تنها گزینههای موجود برای دفاع از هواپیماهای آرژانتینی محسوب میشدند.
امروز دستگاه تولید پاستایی که زمانی نقشی عجیب در جنگ فالکلند ایفا کرد، در موزهای کوچک در آرژانتین نگهداری میشود و یادآور ابتکار و تلاش نیروهایی است که با حداقل امکانات، حداکثر استفاده را کردند. این دستگاه، نمادی از تلاش برای بقا و بهرهگیری از هر وسیلهای برای مقابله با دشمنی قدرتمندتر است. داستان این دستگاه، نمونهای از توانایی بشر در تطبیق با شرایط دشوار و یافتن راهحلهای غیرمنتظره در زمان بحران محسوب میشود.