پنتاگون روی نامرئی کردن اجسام و سفر در زمان تحقیق کرده است!

اسناد تازه‌ای نشان می‌دهد که پنتاگون از اواخر دهه گذشته، در حال تحقیق روی شنل‌های نامرئی، کرم‌چاله‌ها و سفرهای مافوق سرعت نور بوده است. این تحقیقات بخشی از یک برنامه‌ی حالا منقضی شده بودند که با هدف شناسایی اشیای عجیب دیده شده در اتمسفر زمین و تشریح آن‌ها راه‌اندازی شده بود.

این اسناد پنج صفحه‌ای که فهرستی از دستور کار برنامه سری پنتاگون را شامل می‌شد، سال گذشته به دست دو عضو کنگره رسید. سپس بنا به درخواست فدراسیون دانشمندان آمریکایی (FAS) و بر اساس قانون دسترسی آزاد به اطلاعات (FOIA)، در تاریخ 16 ژانویه سال جاری منتشر شد.

در بین سال‌های 2007 تا 2012، آژانس اطلاعات دفاعی یا DIA (وابسته به وزارت دفاع ایالات متحده)، مبلغ 22 میلیون دلار را صرف برنامه‌ای مرتبط با یوفوها کرد که با نام رسمی AATIP (برنامه شناسایی تهدیدات پیشرفته فضایی) شناخته می‌شد. ظاهرا بخش اعظم بودجه به تحقیقات فضایی اختصاص یافته است؛ اما بخشی هم صرف موضوعاتی شد که بیشتر در داستان‌ها و فیلم‌های علمی-تخیلی دیده‌ایم.

آژانس اطلاعاتی- امنیتی پنتاگون ، مجری این پروژه چند میلیون دلاری بود

DIA در این اسناد، هدف‌گذاری AATIP را بررسی تسلیحات پیشرفته فضایی و تهدیدآمیز خارجی، از حالا تا چهل سال آینده توصیف کرده است. لیستی از تمامی محصولات تولید شده در راستای اجرای این برنامه نیز، به دو سناتور «جان مک‌کین» و «جک رید» تحویل داده شد که برخی از آن‌ها، توجهاتی را به خود جلب کرده‌اند؛ از جمله کار تحقیقاتی پروفسور «اولف لئون‌هارت» از دانشگاه سَنت اندروز.

او از اواخر دهه 2000، روی تولید شنل‌های نامرئی کار می‌کرده و گزارشی هم از پیشرفت کار به DIA ارائه داده است. تحقیقات اصلی لئون‌هارت روی این موضوع متمرکز بود که چگونه موادی مانند آب یا شیشه را می‌توان تغییر شکل داد تا حالت نامرئی پیدا کنند. این محقق 10 سال پیش در یک مصاحبه خبری گفته بود:

ایده نامرئی کردن اجسام، از دیرباز مورد علاقه بسیاری بوده و الهام‌بخش مردم برای خلق افسانه‌ها، رمان‌ها و فیلم‌ها شده است. من قصد دارم روی ایده‌هایی کار کنم که شاید این موضوع فراعلمی را، به یک تکنولوژی کاربردی تبدیل کنند.

البته تحقیقات او منجر به خلق یک شنل نامرئی، مشابه آنچه که در فیلم‌ هری پاتر دیدیم نشد؛ اما پیشرفت‌هایی در این زمینه داشت. هنگامی که نور با اجسام و مواد مختلف برخورد می‌کند، دچار کاهش سرعت و تغییر مسیر می‌شود؛ فرایندی که به انکسار یا شکست نور معروف است. طبق یافته‌های لئون‌هارت؛ برای نامرئی کردن یک چیز، باید آن را با ماده‌ای بپوشانیم که قادر باشد نور را از اطراف جسم مورد نظر بگذراند.

به هر حال تولید شنل‌های نامرئی، همچنان فاصله زیادی تا تبدیل شدن به یک تکنولوژی نظامی (یا تجاری) دارد؛ اما گزارش‌های مرتبط با AATIP، به موارد غیر قابل دسترس‌تری هم اشاره دارند. ظاهرا در سال 2009، پنتاگون به جمع‌آوری اطلاعاتی درباره انرژی منفی، استارگیت و کرم چاله های قابل عبور پرداخته است؛ در واقع گذرگاه‌هایی که می‌توانند انسان را به عصر دایناسورها انتقال دهند.

تصویری از یک دستگاه استارگیت در گزارش کرم چاله DIA

این ایده از آنجا نشات می‌‍‌‌گیرد که حتی با سریع‌ترین نوع سفرهای فضایی که شاید در آینده اجرایی شوند و از راه دور قابل کنترل باشند؛ باز هم پیمودن مسافت‌های کیهانی به عمر هیچ انسانی قد نخواهد داد و لااقل چند صد سال زمان می‌بَرد. بنابراین یک راهکار جایگزین تئوری، می‌تواند بهره‌گیری از کرم چاله ها برای دور زدن قوانین فیزیک و انتقال سریع افراد بین دو مکان، یا حتی از یک زمان به زمان دیگر باشد.

البته با وجود اینکه در فیلم‌های علمی-تخیلی استفاده از این تکنولوژی رواج دارد؛ اما در دنیای واقعی امکان سفر از طریق کرم چاله صرفا یک فرض باقی مانده است. گزارش DIA تصریح می‌کند که به این زودی‌ها، استفاده از کرم چاله ها ممکن نخواهد بود؛ هرچند که این موضوع، ظرفیت انجام تحقیقات مضاعف و مستمر را دارد:

پیشرفت علم و تکنولوژی بسیار سریع است؛ اما تا حد زیادی به حمایت، توجه و پیگیری بستگی دارد. در این موضوع خاص هم، ممکن است که وجود یک کرم چاله قابل گذر در آزمایشگاه اثبات شود؛ ولی به شرط انجام تحقیقات پایدار و بلند مدت.

علاوه بر کرم چاله ها، پنتاگون امکان استفاده از ماشین وارپ (warp drive) را نیز مورد بررسی قرار داد؛ به عنوان وسیله‌ای برای جابه‌جایی مافوق سرعت نور در فضای میان ستاره‌ای، مشابه آنچه که در مجموعه فیلم‌های پیشتازان فضا دیده‌ایم. اما محققان دریافتند که دستیابی به این تکنولوژی هم  تقریبا غیرممکن است و در بهترین حالت، سالیان سال طول خواهد کشید تا به مرحله اجرایی برسد.

یک سفینه وارپ می‌تواند چنین ظاهری داشته باشد

علاقه پنتاگون و دولت ایالات متحده به یوفوها، فرازمینی‌ها و چنین موضوعاتی؛ از سال 1947 و پس از حادثه رازول مورد توجه عموم هم قرار گرفت. با وجود اینکه نیروی هوایی آمریکا گزارش‌های فراوانی را درباره این حادثه منتشر کرد، اما همچنان افکار عمومی مایل به افشای اسناد بیشتری هستند و قانون‌گذاران را تحت فشار قرار داده‌اند. حتی در سال 2016، هیلاری کلینتون در جریان کمپین انتخاباتی خود وعده داد که اسناد دولتی مرتبط با یوفوها را به طور عمومی منتشر خواهد کرد؛ مادامی که چنین اقدامی تهدیدی برای امنیت ملی نباشد.

«هری رید» عضو سابق کنگره آمریکا و یکی از افرادی که درخواست شکل‌گیری AATIP را داده بود، امیدوار است که منابع بیشتری صرف تحقیق درباره یوفوها شود. او می‌گوید:

نمی‌دانم آیا موجودات فرازمینی وجود دارند یا خیر؟ به شخصه در این مورد تردید دارم؛ اما معتقدم که اطلاعات به دست آمده، لزوم انجام تحقیقات بیشتر را نمایان می‌کند. اینکه هزاران نفر به طور همزمان یک شی عجیب را در آسمان می‌بینند؛ نشان می‌دهد که چیزی در آنجاست.