16 مورد از عجیب ترین اشیاء باستانی کشف شده در جهان

آثار باستانی مختلفی در جهان وجود دارد که هنوز برای انسان‌ها ناشناخته است. در این مطلب به معرفی 16 مورد از عجیب ترین اشیاء باستانی می‌پردازیم.

اگر علاقه‌مند به تاریخ باشید بی‌شک با آثار باستانی نیز ارتباط برقرار می‌کنید و زمانی که صحبت از اهرام ثلاثه مصر یا تپه‌های باستانی چین می‌شود، واکنش نشان می‌دهید و از کشف شدن این آثار خوشحال خواهید شد. تقریبا می‌توان گفت تمامی انسان‌های روی کره زمین به آثار باستانی بدهکار هستند.

گاهی اوقات آثار باستانی جذاب و خوشایند هستند و همه از دیدن و تماشای آن لذت می‌برند و گاه نیز تماشای بقایای جسد انسان‌ها یا اسکلت و استخوان‌های آنها برای عده‌ای از علاقه‌مندان ناخوشایند و در برخی موارد نیز ترسناک است. فرقی نمی‌کند که این آثار چه هستند، زیرا ما را در هر حالت شگفت‌زده می‌کنند.

16 مورد از عجیب ترین اشیاء باستانی را بشناسید

باستان شناسان هر روز در حال کاوش نقاط گوناگون کره زمین هستند و با حفاری‌هایی که انجام می‌دهند به نتایج شگرفی می‌رسند که می‌تواند ما را با تاریخچه انسان‌ها آشنا کند. علم باستان شناسی حقایقی از دوران‌های بسیار دور را برای انسان امروزی نمایان می‌کند و از این نظر ارزشمند محسوب می‌شود. در این مقاله قصد داریم شما را با 16 مورد از آثار باستانی جذاب آشنا کنیم.

گفتنی است که برخی از این آثار در نوع خود جزو اولین‌ها هستند و نمونه‌هایی قبل از آنها وجود ندارد. در مجموع تماشای این آثار و دانستن کلیتی درباره آنها می‌تواند ما را با دنیایی جدید آشنا کند و گذشته را با تمام وجود به آدم امروزی نشان دهد. با ما همراه باشید.

1. قدیمی ترین آدامس با سن 5 هزار سال

سقز یا همان آدامس یکی از خوراکی‌هایی است که بیشتر برای هضم غذا و سرگرم شدن دهان از آن استفاده می‌شود. کاربرد دیگر این ماده خوراکی رفع بوی بد دهان است؛ ولی آیا فکر می‌کردید که روزی فرا برسد که قدیمی ترین آدامس روی کره زمین با قدمتی نزدیک به پنج هزار سال کشف شود؟

در تصویر بالا شما با یک تکه سنگ یا چیز دیگری سر و کار ندارید، بلکه آنچه می‌بینید یک تکه آدامس با سنی نزدیک به 5000 سال است. این آدامس از صمغ درخت غان درست شده که دارای خواص ضدعفونی‌کنندگی خواهد بود. در آن زمان از این آدامس برای رفع بیماری‌ها و عفونت‌های دهان استفاده می‌کرده‌اند. مکانی که این سقز در آن کشف شده فنلاند است و حتی رد دندان روی آن نیز دیده می‌شود.

2. ابزار چندکاره متعلق به 200 سال پس از میلاد مسیح

اثر باستانی بعدی که می‌تواند در نوع خود بسیار جالب توجه باشد، ابزاری چندکاره است که طبق گفته پژوهشگران تاریخ و باستان شناسان به زمان 200 سال پس از میلاد مسیح باز می‌گردد. این ابزار کشویی است و شباهت زیادی به چاقوی ارتشی‌ها در سوئیس دارد.

لوکیشنی که این ابزار در آنجا پیدا شده مدیترانه است و در آن واحد هم قاشق است، هم کفگیر، هم چنگال و میخ و خلال دندان. عده‌ای از کارشناسان و مورخان پیش‌بینی کرده‌اند که این ابزار احتمال زیاد متعلق به یک تاجر ثروتمند بوده که سفرهای متعددی داشته و از این ابزار در سفر استفاده می‌کرده است. بنابراین به گفته آنها شخصی‌سازی شده است و یحتمل یک نمونه از آن وجود داشته است.

3. قدیمی ترین کره زمین که آمریکا در آن پیداست

اثر باستانی بعدی که قصد معرفی آن را داریم یک کره زمین است که در آن آمریکا نشان داده شده است. این کره زمین اندازه یک گریپ فروت است و توسط دو نیم‌کره تخم شترمرغ تهیه شده و عده‌ای معتقدند که افرادی آن را ساخته‌اند که در کارگاه لئورناردو داوینچی مشغول به کار بوده‌اند.

البه برخی معتقدند که آنها در کارگاه داوینچی کار نمی‌کرده‌اند، بلکه تحت تأثیر اختراعات او بوده‌اند؛ ولی به هر حال مهم این است که این کره یک اثر باستانی محسوب می‌شود که متعلق به 509 سال پیش است. آنچه روی این کره حک شده شامل نام 71 مکان، چند کشتی، هیولا، امواج و ملوان یک کشتی غرق شده می‌شود. این تخم شترمرغ نشان می‌دهد که مردمان آن زمان چه تصوری درباره زمین داشته‌اند.

4. کلاهخود سنجاقکی متعلق به ژاپن

یکی دیگر از آثار باستانی کشف شده در ژاپن، کلاهخودهایی هستند که شهرتی جهانی دارند. نام این کلاهخودها را کاواری کابوتو گذاشته‌اند و آنها در قرون پانزدهم و شانزدهم میلادی مرسوم بودند و مورد استفاده قرار می‌گرفتند. لازم به ذکر است که این کلاه یک ابزار محافظتی در برابر درگیری‌ها محسوب می‌شد.

در آن زمان که خانواده‌های فئودالی مدام با یکدیگر در حال نبرد بودند، گاهی در فضاهای باز به جنگ تن به تن می‌پرداختند و این کلاهخودها را فرماندهان روی سرهای خود می‌گذاشتند تا از ضربات دشمنان خود در امان بمانند. از طرفی با این کلاهخودها می‌شد محیط اطراف را راحت‌تر و بهتر تماشا کرد و دید.

روی کلاهخودها موتیف‌های کوچکی تعبیه شده بودند که هر کدام از آنها به جنبه‌ای از شخصیت آن فرمانده و ایده‌آل‌هایی که او در جنگ داشت، اشاره می‌کردند. باستان شناسان و مورخان دریافته‌اند که در متون باستانی از ژاپن با نام آکیتسوشیما یاد می‌شده که به معنای سرزمین سنجاقک‌ها است و این امر نشان دهنده این است که سنجاقک در فرهنگ ژاپنی‌ها اهمیت به‌سزایی دارد.

5. قدیمی ترین دستور پخت غذا برای 1750 سال پیش از میلاد مسیح

در زمان‌های قدیم مطالب مهم خود را روی الواح گلی می‌نوشتند و حک می‌کردند تا بتوانند برای آیندگان نیز آنها را مکتوب نگاه دارند. کتیبه‌های زیادی وجود دارد که متعلق به دوران باستان است و نوشته‌های عجیب و غریب زیادی روی آن وجود دارد. تاریخ شناسان و باستان شناسان هر روز در تلاش هستند تا بتوانند برخی از نوشته‌های روی این الواح را بخوانند.

وقتی به یکی از این الواح گلی بربخوریم آخرین چیزی که به ذهنمان می‌رسد، دستور پخت غذا است؛ اما این دقیقا همان چیزی است که باستان شناسان در کشفیات خود به آن برخورده‌اند. تصویری که در قسمت بالای این مطلب می‌بینید متعلق به یک لوح گلی است که روی آن دستور پخت یک غذای خاص حک شده است.

طبق آنچه باستان شناسان گفته‌اند این لوح گلی متعلق به بابلیان است و اصلا شبیه به یک کتاب آشپزی معمولی نیست و نام زبانی که روی آن الواح حک شده‌اند، آکادی است. زبان آکادی یکی از پیچیده‌ترین زبان‌هایی است که در طول تاریخ کشف شده است و علائم نوشتاری پیچیده‌ای دارد.

آن‌طور که باستان شناسان توضیح داده‌اند روی این الواح نه تنها یک دستور غذا بلکه چندین غذای خاص توضیح داده شده است و در برخی از آنها یک‌سری ترکیبات نادر و کمیاب معرفی شده است. برای مثال در آن برای پخت یک آبگوشت حدود 25 دستور العمل مختلف تشریح شده و 4 نوع از آنها سبزی و 21 دستور دیگر مربوط به گوشت است.

در این دستورهای پخت تمام مواد مورد نیاز به ترتیب ترکیب کردن آنها نوشته شده، اما متاسفانه مقدار هر ماده زیر آن نوشته نشده و همین به عقیده باستان شناسان نشان دهنده این است که برای آشپزهای ماهر و متخصص نوشته شده نه افراد عادی! در کل این‌گونه به نظر می‌رسد که دستورالعمل‌های آشپزی حک شده روی الواح گلی برای غذاهای معابد یا بارگاه‌های سلطنتی تهیه می‌شده است.

6. مهر و مومی که روی مقبره توتانخامون بوده و برای 3000 سال پیش است

یکی از عجیب و غریب و در عین حال جذاب‌ترین مکان‌ها برای بررسی و کاوش، مصر باستان و اهرام ثلاثه‌ای است که امروزه اجازه کاوش آن به هر کسی داده نمی‌شود. در قرن بیستم یکی از باستان شناسان و مصرشناسان معروف به نام هاوارد کراتر موفق شد مقبره یکی از پادشاهان جوان مصری را پیدا کند.

لازم به ذکر است که الباقی جسد این پادشاه مصری را در پنج مقبره مختلف دفن کره بودند و طبیعتا پس از مدتی سارقان به هوای کسب اشیاء گران بها به این مقبره‌ها دستبرد می‌زدند و مهر و موم آنها را باز می‌کردند. لازم به ذکر است که دو بار به این مقبره‌ها دستبرد زده شده بود، ولی اغلب اتاقک‌هایی که مقبره‌ها درون آن قرار داشتند دست نخورده مانده بودند؛ علت این بود که سارقان نمی‌توانستند به آنها دسترسی پیدا کنند.

گفتنی است که توتانخامون یکی از پادشاهان ثروتمند مصر بود که اگرچه شهرت زیادی نداشت، چرا که جوان بود و نتوانست پیشرفت بزرگی به دست آورد، اما با ثروت زیاد خود به خاک سپرده شد. همچنین باستان شناسان معتقدند که این فرعون مصر جایگاه پایین‌تری نسبت به دیگر فراعنه داشته، ولی مقبره او بسیار اهمیت دارد و سرشار از اطلاعاتی است که می‌تواند به لحاظ تاریخی مورد استفاده قرار بگیرد.

اهمیت مقبره‌‌های این فرعون خوش‌شانس به این دلیل است که زیر دیگر مقبره‌ها قرار گرفته و به همین خاطر سارقان نمی‌توانسته‌اند به آن دسترسی یابند و اشیاء گران بها و ثروت عظیم آن را بدزدند. از طرف دیگر چون جایگاه دفن او زیر دیگر فراعنه قرار داشته خوشبختانه مهر و مومش دست نخورده و در برابر سیل و دیگر اتفاقات طبیعی حفظ شده است.

7. قدیمی ترین شلوار جهان با قدمت 3 هزار ساله

پژوهشگران و باستان شناسان به تازگی موفق به کشف شلوارهایی از دو اسب سوار شده‌اند که به گفته آنها به احتمال زیاد قدیمی ترین شلوارهایی هستند که تاکنون پیدا شده‌اند. این شلوارها بسیار تزئین شده‌اند و زرق و برق زیادی با خود به همراه دارند. از نکات جالب توجه پیرامون این شلوارها، وصله پینه‌ها و اتصال‌هایی است که در قسمت پاها و کمر داشته است.

در واقع قسمت‌های مذکور ابتدا دوخته شده و پس از آن به یکدیگر متصل شده‌اند و فاق خشتک‌های آنها نیز بسیار باز بوده و به نظر شلوارهای راحتی بوده‌اند. از طرف دیگر آنچه جالب توجه می‌نماید، قطعات تجملی است که روی آنها تعبیه شده. یکی از احتمالات قوی برای این شلوارها این است که توسط گله‌داران کوچ نشینی مورد استفاده قرار می‌گرفته و در مناطقی از آسیا دوخته می‌شده است.

در مجموع این شلوارها به هنگام سوارکاری با اسب بسیار راحت به نظر می‌رسند و به سوارکار اجازه تحرک را به راحتی می‌دهند. از طرف دیگر وظیفه این شلوارها محافظت از پاهای سوارکار در برابر خطرهای خارجی نظیر خارها بوده است. در خصوص تاریخ اولین سوارکاری صورت گرفته اختلاف نظر بسیار است، اما مورخان معتقدند که ابتدا سوارکاری شکل گرفته و طولی نکشیده که شلوارهای مناسب این کار دوخته شده و مورد استفاده قرار گرفته است.

8. نخستین عضو مصنوعی جهان

یکی از اعتقادات جالبی که مومیایی‌های قدیمی پیش از مرگ داشته‌اند این بوده که هنگام دفن آنها یک‌سری اشیا با وی به خاک بسپرند تا بتوانند پس از مرگ و در دنیای دیگر از آنها استفاده کنند و به زندگی ابدی خود ادامه دهند. در یکی از کاوش‌های باستان شناسان آنها موفق شدند که در کنار یک مومیایی قدیمی ترین عضو مصنوعی جهان را نیز کشف کنند.

قدمت این عضو مصنوعی حدود 3 هزار سال است و به عقیده دانشمندان متعلق به یک مومیایی است و همراه او دفن شده تا در زندگی ابدی‌اش از آن استفاده کند. چند سال بعد از این اکتشاف یکی از باستان شناسان بریتانیایی در سال 2007 نظریه دیگری را مطرح کرد. این مصرشناس بیان داشت که عضو مصنوعی پیدا شده پای این مومیایی است که در زمان حیات وی استفاده می‌شده نه پس از مرگ او!

در بررسی‌هایی که از این پای مصنوعی به عمل آمده، واضح است که به شکلی استادانه و با مهارت زیاد ساخته شده و حتی آثاری از کهنگی و صدمه روی آن نیز دیده می‌شود. مواد تشکیل دهنده اولین عضو مصنوعی جهان چوب و چرم است و شخصی که از آن استفاده می‌کرده یک زن حدودا 50 یا 60 ساله مصری است که به نظر می‌رسد سرشناس و ثروتمند بوده است.

محققان پس از این کشف بزرگ از این پا استفاده کردند تا بسنجند که آیا واقعا قابلیت پوشیده شدن را دارد یا خیر؟ نتایج آنها نشان می‌داد که پای مصنوعی مورد نظر واقعا چنین قابلیتی را داشته و مورد استفاده قرار می‌گرفته است.

9. گلوله‌هایی که به جان آبراهام لینکلن اصابت کرد

این بدیهی است که اشیاء مرتبط با افراد معروف و بسیار سرشناس قیمتی و گران بها هستند، حتی اگر آن چیز یک کت ساده یا یک جفت جوراب پشمی باشد. این واقعیت در مورد آبراهام لینکلن نیز صادق است و هر چیزی که نام این شخصیت بزرگ روی آن بیاید، قیمتی و ارزشمند می‌شود.

یکی از اشیاء قیمتی که در این رابطه وجود دارد، گلوله‌هایی است که موجب مرگ این شخصیت مردمی شده‌اند. این گلوله‌ها هم‌اکنون در یک شیشه داخل موزه ملی سلامت و پزشکی نگهداری می‌شوند و آنها طوری با این گلوله‌ها رفتارها می‌کنند که گویی شیء قیمتی است.

گفتنی است که موزه مذکور یک موزه نظامی است و حدود 25 میلیون آیتم در آنجا وجود دارد و یکی دیگر از اشیاء مهم آن قسمتی از جمجمه رئیس جمهور ایالات متحده است. از همه جالب توجه‌تر این است که در این موزه تکه‌هایی از ستون فقرات قاتل آبراهام لینکلن، جان ویلکس بوث قرار دارد.

10. حلقه نامزدی ناپلئون بناپارت

یکی از دیگر آثار باستانی که قدمت زیادی دارد و بسیار جالب توجه است، حلقه نامزدی است که گفته می‌شود نماد پیوند و ازدواج بین ناپلئون بناپارت با ژوزفین دو بیوهارنایز بوده است. این حلقه به شکل هلو و به رنگ یاقوت آبی رنگ بوده و در کنار آن یک الماس زیبا و جذاب قرار گرفته است.

گفته می‌شود در آن زمانی که ناپلئون قصد ازدواج با ژوزفین را کرده بود، بسیاری از اطرافیان وی با این وصلت مخالف بودند، چرا که ژوزفین دو بیوهارنایز در آن زمان بیوه بود و دو فرزند نیز از ازدواج قبلی‌اش داشت. از طرفی سن این خانم از بناپارت بیشتر بود و در کل افراد زیادی در اطراف ناپلئون بودند که با ازدواج آنها مخالف بودند.

بعد از این ازدواج (دقیقاً دو روز بعد) ناپلئون مجبور شد به جنگ برود و همسر خود را تنها بگذارد. بعد از این که از میدان جنگ برگشت تلاش‌هایی را در جهت فرزندآوری انجام داد، اما متاسفانه موفق نشدند با ژوزفین اقدام به این کار بکنند و ناپلئون مجبور شد با شخص دیگری به نام ماری لوییز ازدواج کند.

البته ناپلئون ژوزفین را دوست داشت و حتی پس از این که از همدیگر جدا شدند نیز معتقد بود باید او عنوان شهبانو را حفظ کند. حلقه‌ای که از آن در این مقاله صحبت کردیم در یک حراجی به قیمت 939 هزار دلار فروخته شد و این شش برابر قیمتی بود که در ابتدا تعیین شده بود.

11. انگشتر چرتکه‌ای چینی که برای 300 سال پیش است

اثر باستانی دیگری که در این فهرست قرار گرفته، انگشتری است که از سلسله مینگ در چین به دست آمده است. آن چیزی که این انگشتر را متمایز از دیگر انگشترها کرده، چرتکه‌ای است که روی آن قرار گرفته است. ابعاد این چرتکه 1.2 سانتی متر در 0.7 سانتی متر است و هفت ردیف و هفت مهره در هر ردیف دارد.

نام این چرتکه در زبان چینی، ژوسوان است و در چین آن زمان ابزاری برای حساب و کتاب کردن به شمار می‌رفت. جنس آن از نقره است و آن قدر مهره‌های آن ریز و کوچک هستند که تنها با یک سنجاق یا گیره می‌توان آنها را تکان داد. در مجموع این انگشتر چرتکه‌ای ابزاری برای محاسبه سریع تاجران چینی بوده است و متاسفانه باستان شناسان موفق نشده‌اند منشأ مکانی و هویت فردی آن را مشخص کنند و نمی‌دانیم که متعلق به چه کسی بوده است.

12. طوق گردن بردگان رومی قرن چهارم میلادی

یکی از آثاری که متعلق به قرن چهارم میلادی است، طوق گردنی است که در آن زمان به گردن بردگان رومی می‌بسته‌اند. نکته جالب اینجاست که روی این طوق گردن متنی با این مضمون حکاکی شده است که: «من فرار کرده‌ام، مرا دستگیر کنید؛ وقتی مرا نزد اربابم زونیوس برگردانید، یک سکه طلا دریافت خواهید کرد.»

این ابزار شبیه به یک گردن‌بند است، ولی در واقع در قرون 4 الی 6 میلادی به گردن بردگان خود می‌بسته‌اند تا مبادا آنها گم شوند یا این که در جامعه شناخته شوند. همان‌طور که احتمالا می‌دانید دوران برده داری در روم باستان از قرن سوم پیش از میلاد مسیح رایج بوده و برده‌ها نیز معمولا افرادی بوده‌اند که یا در جنگ اسیر می‌شده‌اند یا خارجی‌هایی بودند که از شانس و اقبال بدی که داشتند دستگیر می‌شدند.

چندی بعد از این که برده‌داری رسما پا گرفت و رواج یافت، سنای روم به موضوع برده‌داری ورود کرد و اعلام نمود که برده‌ها باید طرز پوشش متفاوتی نسبت به مردم عادی داشته باشند تا در جامعه شناخته شوند. به همین خاطر دستور داده شد این طوق گردنی‌ها به آنها آویخته شود و همچون قلاده آنها را از همدیگر متمایز گرداند. برده‌هایی که دارای چنین طوق‌هایی بودند شدیدا مورد آزار و اذیت ارباب خود قرار می‌گرفتند و کارهایی انجام می‌دادند که سخت و طاقت‌فرسا محسوب می‌شد.

13. ساعت رومیزی رصدخانه‌ای برای سال 1770 میلادی

نمونه مشابهی برای این ساعت نمی‌توان یافت، چرا که هیچ ساعت قدیمی تا به امروز همچون آن پیدا نشده است. لازم به ذکر است که فرانسوی‌ها این ساعت را در سال 1770 میلادی ساخته‌اند و هم اکنون یکی از اشیاء گران بهایی است که در موزه شهر زوریخ به نام Beyer قرار دارد.

صاحب این ساعت رومیزی رصدخانه‌ای شخصی به نام تئودور بیر بوده که کلکسیونر ساعت‌های قدیمی و نادر و گران قیمت محسوب می‌شد. او این ساعت‌ها را از سال 1940 جمع‌آوری می‌کرد و موزه خود را در سال 1971 افتتاح کرده است.

14. عروسک عاج فیلی متعلق به قرن دوم میلادی

همان‌طور که احتمالا می‌دانید، مومیایی‌ها بیشتر در مصر باستان بوده‌اند و پیدا کردن یک مومیایی در روم باستان امری نادر و عجیب و غریب محسوب می‌شود؛ اما جالب است که بدانید در سال 1964 و هنگامی که گروهی از مهندسان مشغول ساخت‌وساز بودند، موفق شدند یک تابوت از جنس سنگ مرمر پیدا کنند.

وقتی آنها کنجکاوی شدند و در این تابوت را باز کردند مومیایی یک دختر 8 ساله را به همراه چندین اثر هنری باستانی مشاهده کردند. در واقع همچون مصریان باستان این مومیایی نیز با تعدادی شیء گران بها دفن شده بود. زمانی که این مومیایی کشف شد، در واقع دومین مومیایی روم باستان لقب گرفت که تا آن روز پیدا شده بود.

پهلوی دختر بچه هشت ساله یک عروسک توجه باستان شناسان را به خود جلب کرد و هنگامی که آن عروسک را مورد بررسی دقیق قرار دادند متوجه شدند که از عاج فیل درست شده است. همان‌طور که گفتیم این عروسک متعلق به قرن دوم میلادی بود و جزئیات دقیق آن و ظرافت در طراحی‌اش بی‌نظیر می‌نمود.

همچنین جزئیات دقیق عروسک بیشتر در سر و صورت آن پیدا بود و موهای آن به طور مرتب و با دقت بسیار حکاکی شده بودند. مکانی که هم‌اکنون این عروسک عاج فیلی در آن قرار دارد، موزه ملی روم در موزه پالازو است و نماد ایده‌آل‌های زیبایی در روم باستان تلقی می‌شود.

15. گنجینه‌ای که متعلق به وایکینگ‌ها بود

هر از چند گاهی که باستان شناسان یک سایت یا مکان را برای کاوش‌های خود پیدا می‌کنند، بسیار از این اتفاق خوشحال و حیرت‌زده می‌شوند. این ماجرا برای جزیره هلگو نیز رخ داده است. گفتنی است که جزیره کوچک هلگو در دریاچه مالارن سوئد واقع شده و مرکز عمده صنعتی برای تجارت وایکینگ‌ها به شمار می‌رفته است.

وایکینگ‌ها بین قرون 6 تا 11 میلادی از این هاب تجاری استفاده می‌کرده‌اند. باستان شناسان از روزی که موفق به کشف این جزیره شده‌اند، توانسته‌اند آثار باستانی زیادی را از دل خاک بیرون بکشند. از جمله آثاری که در خاک این جزیره پیدا شده، مجسمه بودا است که به بودای هلگو یا گنج هلگو شهرت یافته است.

نکته جالب توجه دیگر این که پیدا شدن چنین مجسمه‌ای در این جزیره نشان می‌دهد که وایکینگ‌ها در آن زمان به نقاط دوردست نیز سفر کرده‌اند و به همین خاطر مجسمه بودا را با خود داشته‌اند. این مجسمه که بودای هلگو نام دارد هم‌اکنون در موزه تاریخ سوئد نگهداری می‌شود. بودا در این پیکره در حالی نشسته است که روی تخت خود به شکل دو گل نیلوفر قرار گرفته و یک سربند نقره‌ای نیز به پیشانی دارد.

16. تپانچه ناپلئون بناپارت برای سال 1802 میلادی

تپانچه طلاکاری شده‌ای که از آن صحبت خواهیم کرد را شخصی به نام توماس تورنتون به ناپلئون بناپارت هدیه داد. نام کامل این اسلحه کمی طولانی و سه لول، کالیبر 120، چخماقی بسیار حساس بوده و در سال 1802 میلادی به وی اعطا شده است. لازم به ذکر است که سرهنگ تورنتون یکی از شاهزاده‌های پرزرق و برقی بود که در آن زمان تفریحی جز شکار، ماهی‌گیری، تیراندازی و اسب‌سواری نداشت.

در کل انگلستان آن زمان این تورنتون بود که بهترین تجهیزات تیراندازی را در اختیار داشت. در سال 1794 میلادی بود که تورنتون با برخی از افسرهای زیردستش دچار یک درگیری شد و سرانجام پس از محاکمه نظامی وی از ارتش کناره‌گیری کرد. سال‌ها بعد برای این که بتواند آبروی از دست رفته‌اش را به دست بیاورد، این تپانچه طلاکاری شده جیبی را به ناپلئون بناپارت هدیه داد.

دقیقا چند روز بعد از اینکه هدیه تورنتون به دست ناپلئون رسید، نامه‌ای دریافت کرد که در آن نوشته شده بود این هدیه گران بها با کمال میل پذیرفته شده و به زودی محاکمه نظامی او مجددا مورد بررسی قرار خواهد گرفت. در سال 2006 تپانچه مورد بحث به قیمت 38400 دلار فروخته شد.