گجت نیوز آخرین اخبار گجتی و فناوری های روز دنیا 
ناسا به‌طور ناخواسته و در جریان تمرین یک روش دفاع سیاره‌ای جدید، با شلیک یک فضاپیما به سیارک دیمورفوس، مریخ را بمباران کرد.
ناسا با شلیک یک فضاپیما به سیارک دیمورفوس و سنجش تغییرات مداری آن، روش دفاع سیاره‌ای خود را از حالت تئوریک به حالت عملی درآورد. موضوعی که البته عوارض جانبی ناخواسته و مخربی نیز در پی داشت. ماموریت انحراف مسیر سیارک‌ها که در سپتامبر 2022 انجام شد، یک موفقیت بزرگ در طراحی ترفندها و روش‌های دفاع سیاره‌ای قلمداد می‌شد، اما حالا مشخص شده که می‌تواند عواقب ناخواسته بسیاری نیز به‌همراه بیاورد.
بمباران مریخ با طرح دفاع سیاره‌ای ناسا
یک گزارش تحلیلی جدید، با بررسی زباله‌های پرتاب شده از سیارک دیمورفوس در نتیجه برخورد فضاپیمای DART ناسا با آن، نشان می‌دهد که احتمالا برخی از این قطعات و سنگ‌ها در مسیر برخورد با مریخ قرار گرفته‌اند و ممکن است تا سال‌ها به بمباران مریخ و شکل‌گیری دهانه‌های برخوردی جدید روی سطح سیاره سرخ منجر شوند.
اگرچه در حال حاضر کسی نگران برخورد این قطعات به مریخ خالی از سکنه نیست، اما با توجه به این‌که پیش‌بینی می‌شود برخی از آن‌ها با مدار مریخ اشتراک پیدا کنند، ممکن است ماموریت‌های با سرنشین بعدی با هدف رسیدن به این سیاره با مشکل مواجه شوند.
گفتنی است که ماموریت DART ناسا، ماموریتی با هدف طراحی یک سیستم دفاع سیاره‌ای بود که هدف آن، انحراف مسیر یک جفت سیارک دوتایی با دوره مداری مشخص به نام‌های دیمورفوس و دیدیموس بود. ناسا برای تمرین این سیستم دفاع سیاره‌ای، فضاپیمایی را در مسیر برخورد با سیارک کوچک‌تر به نام دیمورفوس قرار داد.
این روش حداقل از جنبه تئوریک می‌تواند شیوه مناسبی برای مقابله با سیارک‌هایی باشد که در مسیر برخورد خطرناکی با زمین هستند؛ منتهای مراتب، برای اجرای دقیق این ترفند و اصابت یک جسم سنگین به سیارک هدف، باید زمان کافی برای سنجش مدار حرکتی آن و برنامه‌ریزی اجرای عملیات وجود داشته باشد.
اما دیمورفوس مانند عموم سیارک‌های شناخته شده، یک صخره صلب نبود و نوعی ساختار کلوخ‌مانند و مستعد متلاشی‌شدن داشت که ذرات آن با چسبندگی ضعیفی در کنار هم قرار گرفته بودند. در نتیجه این ساختار ضعیف، برخورد فضاپیمای ناسا به سیارک دیمورفوس، به انتشار انبوهی از سنگ‌ریزه‌ها و غبار سیارکی در فضا منجر شد که سرنوشت آن‌ها به‌سادگی قابل پیش‌بینی نبود.
اگر می‌پرسید که «سرنوشت این سنگ‌ها چه می‌شود؟» باید گفت که مارکو فنوچی از آژانس فضایی اروپا و آلبینو کاربوگنانی از موسسه ملی اخترفیزیک ایتالیا، اخیرا نتایج مطالعه خود در این زمینه را در قالب یک مقاله در ماهنامه انجمن سلطنتی نجوم منتشر کرده و کوشیده‌اند به این پرسش پاسخ دهند.
این دو اخترشناس، در پژوهش خود به‌طور خاص روند حرکتی 37 قطعه سنگ شناسایی شده توسط تلسکوپ هابل را که اندازه‌ای بین 4 تا 7 متر (برابر با حدود 13 تا 23 فوت) داشتند، دنبال کردند. اگر نگران هستید همین‌جا خیال‌تان را راحت کنیم؛ چرا که تهدیدی برای زمین وجود ندارد. در واقع برخی از این قطعه سنگ‌ها ممکن است به زمین نزدیک شوند، اما نه به‌حدی که خطرساز شوند.
اما بخش بد ماجرا این است که بنا بر پیش‌بینی محققان، چهار تخته سنگ از موارد شناسایی شده می‌توانند به‌حدی به مریخ نزدیک شوند که به آن برخورد کنند و این اتفاق نه به این زودی‌ها، بلکه بین 6000 تا 15000 سال دیگر رخ می‌دهد.
شاید تصور کنید که مریخ هم می‌تواند مانند زمین در برابر این قطعه سنگ‌های نسبتا کوچک در مقیاس نجومی مقاومت کند؛ اما باید یادآوری کنیم که جو مریخ حداقل در حال حاضر بسیار رقیق است و نمی‌تواند مانند جو زمین، سنگ‌های این‌چنینی را دفع کند.
به‌گفته اخترشناسان، این سنگ‌ها مستقیما به مریخ برخورد می‌کنند و می‌توانند دهانه‌های کوچکی تا عمق 300 متر حفر کنند. البته تا زمانی که بشر ساکن مریخ نباشد، دلیلی هم برای نگرانی وجود ندارد.
