گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
در قسمت قبلی فضانوردان باستانی به کره‌های سنگی کاستاریکا اشاره کردیم که هنوز علت ساخت آنها مشخص نشده است. در این قسمت به سنگهای پوما پونکو خواهیم پرداخت که حمل و نقل این سنگ‌ها (بیش از 800 تن) باتوجه به تکنولوژی آن زمان تقریبا غیرممکن به‌نظر می‌رسد. این سنگ‌ها بیشتر به خاطر طراحی پیچیده، وزن زیاد و دقت بسیار بالایشان شناخته شده‌اند. آیا بیگانگان باستانی این سنگهای عظیم رو بنا کرده‌اند؟ چگونه این سنگ‌ها در کنار یکدیگر چیده شده‌اند که حتی قرار دادن یک تیغه‌ی چاقو در میان آنها امکان‌پذیر نیست؟ آیا تکنولوژی و هوش فرازمینی‌ها جلوتر از تکنولوژی امروزه است؟ با گجت نیوز همراه باشید.
پوما پونکا “pumapunku” یک ساختار سنگی به‌شکل مقبره که یکی از قسمت‌های منطقه تیاهواناکو در بولیوی است. تیاهواناکو یکی از مهمترین تمدن‌های ماقبل اینکاها در آمریکای جنوبی بوده است که در زمان توسعه‌طلبی امپراطورهای اینکا تحت استیلای اینکاها درآمد. اما تیاهواناکوها چه کسانی بودند؟ در حدود سده چهارم میلادی، ایالتی در کناره جنوبی دریاچه تیتاکاکا، شروع به گسترش در منطقه یونگاس کرد و نواحی اطراف را با جنگ به زیر سلطه خود درآورد.
شهری به نام تیاهواناکو مرکز این شاهنشاهی بود و این تمدن به همین نام معروف گردید. فاگان ریشه این قوم را تا 1500 سال قبل از میلاد عقب می‌برد و معتقد است که در قالب زندگی روستایی به کشاورزی مشغول بوده‌اند. این حکومت تا قرن دهم میلادی در وضعیت مناسبی قرار داشت و از مهمترین قدرت‌های منطقه آند جنوبی محسوب می‌شد. تا اینکه بحران کمبود غذا بر اثر چند دوره خشکسالی باعث تخلیه ساکنان شهر تیاهواناکو گردیده و این منجر به تضعیف شاهنشاهی شد.با اینکه سنگهای پوما پونکو در میان عجایب جهان نیستند، اما قدیمی‌ترین مخروبه‌های روی سطح زمین هستند.
این خرابه‌ها یعنی سنگهای پوما پونکو در “Tiahuanaco” آمریکای جنوبی هستند. ساختارهای سنگی مایه‌ی تحیر باستان شناسانی است که نمی‌توانند برش سنگهای جدا از هم با امکانات محدود آن زمان را توصیف کنند. سنگهای پوما پونکو از گرانیت و دیوریت ساخته شده‌اند که فقط الماس از آنها سخت‌تر است؛ پس اگر مردم باستان این سنگ‌ها را خودشان ساخته‌اند، باید از ابزار الماسی استفاده کرده باشند. یک نکته‌ی عجیب دیگر در مورد این سنگ‌ها وزن فوق‌العاده بالای آنهاست که هر کدام بیش از 800 تن وزن دارند. این امر با توجه به فاصله‌ی 16 کیلومتری نزدیک‌ترین معدن سنگ، بسیار تعجب‌برانگیز است. حمل چنین تخته سنگ‌هایی حتی با تکنولوژی و امکانات بالابر و حامل مدرن امروزی نیز بسیار دشوار است.
از جمله معروف‌ترین آثار به جای مانده از دوره تیاهواناکو در آمریکای جنوبی می‌توان خرابه‌های شهر تیاهواناکو و پوماپونکو را نام برد که در این بین خصوصیات سنگهای پوما پونکو باعث گردید تا دستاویزی برای نظریه بیگانگان یا فضانوردان باستانی گردد. فاصله این دو بنا چندان از هم زیاد نیست. نکته جالب توجه در خصوص هر دو بنا که تعجب باستان‌شناسان را به دنبال داشته است اینکه همه دیوارهای باقی مانده، دیوار حصار و حیاط هستند و هیچ دیوار حمال که مربوط به یک خانه و یا معبد سرپوشیده باشد، پیدا نشده است.
پوما پونکو که به معنی راهرو پوم است، به داشتن سنگهای عظیم، پیچیدگی طراحی و دقت فوق‌العاده‌ای که در برش و طرز قرارگیری آنها دیده می‌شود، شناخته شده‌است. در پوما پونکو سنگ‌ها طوری در کنار یکدیگر چیده شده‌اند که نمی‌توان یک تیغه چاقو را در میان آنها قرار داد. با توجه به این ویژگی‌ها، پوما پونکو اغلب به عنوان دلیلی است که زمین توسط بیگانگان یا موجودات افسانه‌ای دیگری مورد بازدید قرار گرفته است که در ساخت بناهای سنگی بسیار از انسان‌ها پیشرفته‌تر بودند. در حال حاضر فقط از آن چندین گروه از سنگهای روی هم انباشته شده باقی مانده‌است. در فیلم بیگانگان باستانی اینگونه ادعا می‌شود که پوما پونکو در نوع خود بی‌نظیر است و در زیباترین و دلرباترین محل در روی سیاره زمین ساخته شده است.
یکی از عجیب‌ترین نکات در رابطه با این بنا این است که سنگ‌هایی که در ساخت این بنا از آنها استفاده شده است هیچکدام از جنس سنگهای ماسه‌ای نبوده و همگی از سنگهای گرانیت و دئوریت هستند. تنها سنگی که می‌تواند از دئوریت سخت‌تر باشد همان الماس است. پس تنها راهی که وجود داشته است که این سنگ‌ها را تراش داد این است که نوک ابزار استفاده شده از جنس الماس بوده باشد. هر کدام از این سوراخ‌های جای مته کاملا در طول این شیارها با فاصله یکسانی از یکدیگر قرار گرفته‌اند. کاملا روشن است که برای ایجاد آنها روی این سنگهای غیرطبیعی باید از ابزارآلات حرفه‌ای و قدرتمندی استفاده شده باشد.
موجودات فرازمینی وارد شدند و سفینه فضایی آنها در مدار خود قرار گرفت که فقط یک سفینه فضایی کوچک می‌توانست بماند، چیزی شبیه شاتل‌های فضایی. بنابراین بیگانه‌های فضایی سریعا و در طول یک شب با استفاده از تکنولوژی خود یک پایگاه و اردوگاه موقت برای خود ساختند. البته آنها برای ساخت پایگاه خود از همان سنگ‌هایی استفاده کردند که در زمین یافت می‌شد؛ برای اینکه کسی سنگ گرانیت و دئوریت را از منظومه شمسی دیگری که به اینجا نمی‌آورد. در نهایت بعد از ساخت این پایگاه به ناگهان ناپدید شدند.
ولی دیوارهای سنگی پایگاه‌های آنها همچنان پابرجا باقی مانده است. یکی دیگر از نکات شگفت‌انگیز در مورد سنگهای پوما پونکو دقت زوایایی است که در بلوک‌های سنگی آن مشاهده می‌شود. بلوک‌های سنگی گرانیتی با زاویه دقیقا 90 درجه برش خورده‌اند. باستان‌شناسان معمولی می‌گویند که پوما پونکا توسط سرخپوستان آمارا ساخته شده است. هرکسی قبول دارد که برای ساختن چیزی شبیه پوماپونکا شما باید نوشتن بلد باشید و نقشه کشیدن را بدانید و شما باید در این رابطه ایده‌ای داشته باشید که کدام قطعه کجا قرار بگیرد و قطعه بعدی چگونه به آن متصل شود و چفت شود. آیا امکان دارد که سرخپوست‌های آمارا همه سنگهای پوما پونکو را بدون داشتن نقشه ساخته باشند؟
برای اینکه این بلوک‌های سنگی عظیم را از معادن خود منتقل کرده و به این مکان آورد، نیاز است که از یک تکنولوژی پیشرفته استفاده شود، تکنولوژی یا وسیله‌ای که فضانوردان باستانی حتما آن را داشته‌اند. مانند تکنولوژی شناور کردن “Levitation” نوعی نیروی ضدجاذبه و یا استفاده از جرثقیل‌های فوق‌العاده غول پیکر. سنگهای پوما پونکو مانند بسیاری از سازه‌های باستانی به‌صورت یک راز باقی مانده است.
