با انواع کابل USB و موارد استفاده آن‌ها آشنا شوید

در این مقاله به بررسی انواع کابل USB تفاوت آن‌ها از نظر سرعت و توان با یکدیگر خواهیم پرداخت و به راهنمای خرید کابل یو اس بی می‌پردازیم.

اکثر کامپیوترها و دستگاه‌های الکترونیکی از نوعی اتصال USB استفاده می‌کنند و بسیاری از آن‌ها با یک کابل USB در داخل جعبه خود عرضه می‌شوند. اما تفاوت انواع کابل USB در چیست و هر کدام در چه مواردی استفاده می‌شوند؟ اگر با دنیای فناوری آشنایی کافی نداشته باشید ممکن است تفاوت بین این کابل‌ها گیج‌کننده به نظر برسد. در این مقاله قصد داریم به هر آنچه در مورد استاندارد یو اس بی نیاز است بدانید، بپردازیم.

۶ نوع رایج کابل USB و استفاده آن‌ها

یو اس بی یک استاندارد جهانی است، اما انواع مختلفی کابل و اتصال یو اس بی وجود دارد که هر کدام برای هدف خاصی عمدتاً برای حفظ سازگاری و پشتیبانی از دستگاه‌های جدید طراحی شده‌اند. در ادامه شما را با ۶ نوع رایج اتصال و کابل USB در جهان آشنا می‌کنیم.

USB تایپ A: این استاندارد مسطح، رابط مستطیلی است که تقریباً در انتهای هر کابل USB پیدا می‌شود. اکثر کامپیوترها دارای چندین درگاه USB-A برای اتصال لوازم مختلف هستند. شما آن‌ها را روی کنسول‌های بازی، تلویزیون‌ها (برای وصل کردن فلش یا هارد اکسترنال) و سایر دستگاه‌ها هم می‌توانید ببینید. این کابل فقط از یک طرف وارد درگاه می‌شود.

USB تایپ ‌B: یک اتصال مربعی شکل که بیشتر در چاپگرها و دستگاه‌هایی که به کامپیوتر متصل می‌شوند کاربرد دارد. این نوع کابل‌های USB این روزها دیگر رایج نیستند، زیرا اکثر دستگاه‌ها به اتصال‌های کوچک‌تری تجهیز شده‌اند.

مینی USB: یک نوع اتصال کوچک‌تر که در گذشته استاندارد گوشی‌ها بود. گرچه این روزها دیگر متداول نیست، اما هنوز روی برخی از دستگاه‌ها که اکثراً ساخت شرکت ژاپنی سونی هستند یافت می‌شود. به عنوان مثال از این کانکتور روی دوربین‌ها و پخش کننده‌های MP3 سونی و دسته بازی پلی استیشن ۳ استفاده شده است.

میکرو USB: این یکی دیگر از درگاه‌های قدیمی برای گوشی‌ها و دستگاه‌های قابل حمل است که رفته رفته محبوبیتش را از دست داد. اندازه آن حتی از مینی USB هم کوچک‌تر بود. گرچه هنوز شما شاهد حضور آن روی برخی گوشی‌های هوشمند، تبلت‌ها، پاوربانک و دسته‌های بازی خواهید بود.

USB تایپ C: این جدیدترین نوع کابل USB است. این یک اتصال برگشت‌پذیر است که سرعت انتقال بالاتر و توان بیشتری را نسبت به انواع قدیمی‌تر USB ارائه می‌کند. این کابل همچنین قادر به انجام چندین کار مختلف است. شما آن را روی بسیاری از لپ تاپ‌ها و گوشی‌های هوشمند مدرن مثل مک بوک‌های اپل و گوشی‌‌های پیکسل گوگل و همچنین کنسول‌های بازی پلی استیشن ۵ و ایکس باکس سری ایکس/ اس مشاهده می‌کنید.

لایتنینگ: این نوع در واقع استاندارد USB نیست. این کانکتور اختصاصی اپل برای آیفون، ایرپادز و برخی از مدل‌های آیپد است. اندازه آن مثل USB-C کوچک است و با اکثر دستگاه‌های اپل که از سپتامبر سال ۲۰۱۲ به بعد عرضه شده‌اند سازگار است. دستگاه‌های قدیمی‌تر اپل از کانکتور بزرگ‌تر ۳۰ پین استفاده می‌کنند. در آیپد پرو جدید هم لایتنینگ جای خودش را به USB-C داده است.

در اغلب موارد، شما کابل‌های USB را با یک سر تایپ A و یک سر تایپ B در اختیار خواهید داشت. سری که به تایپ A مجهز شده برای قدرت بخشیدن به دستگاه شما و سری که دارای تایپ B است، برای دریافت توان از دستگاه مبدا به کار رفته است. این طراحی به منظور جلوگیری از آسیب دیدگی که ممکن است به طور مثال با اتصال دو کامپیوتر از طریق کانکتور USB-A رخ دهد، انجام شده است. کانکتورهای Mini و Micro نیز به عنوان فرم‌های کوچک‌تر تایپ B در نظر گرفته شده‌اند؛ هرچند از عبارت تایپ B در نام آن‌ها استفاده نشده است.

در مجموع کابل‌هایی که بیشترین استفاده را دارند و شما هم بیشتر با آن‌ها سر و کار دارید، میکرو USB، تایپ C و لایتنینگ هستند.

سرعت استانداردهای USB

انواع کانکتورهای USB نیمی از موضوع است. نیمه دیگر آن، سرعت متفاوتی است که استانداردهای مختلف کانکتورها ارائه می‌دهند. کابل کانکتور لزوماً به معنای استفاده از استاندارد خاصی نیست.

سرعت اصلی‌ترین استانداردهای USB به روال زیر است:

USB 1.x: استاندارد اصلی است و دیگر توسط بنچمارک‌های مدرن اندازه‌گیری نمی‌شود. این روزها کمتر می‌توانید دستگاه‌هایی را با این نوع استاندارد بیابید.

USB 2.0: این نوع استاندارد اغلب فرم‌های USB شامل کابل‌های Mini و Micro و USB OTG است. این پایین‌ترین سرعت USB است که حتی این روزها هم استفاده می‌شود.

USB 3.x: این استاندارد کنونی برای سرعت USB است که بسیار سریع‌تر از USB 2.0 بوده و برای دستگاه‌هایی مثل هارد اکسترنال پیشنهاد می‌شود. شما معمولاً می‌توانید آن را با کانکتوری به رنگ آبی روی کامپیوترها پیدا کنید. روی برخی از درگاه‌های USB 3.0 از عبارت SS نیز استفاده شده که به مخفف عبارت Super Speed است. اکثر کامپیوترها حداقل از یک درگاه USB 3 استفاده می‌کنند. علاوه بر این حافظه‌های فلش باکیفیت هم از این استاندارد استفاده می‌کنند.

USB 4.0: این جدیدترین استاندارد USB است که هنوز خیلی فراگیر نشده است. قطعاً طی سالیان آینده این استاندارد رواج پیدا خواهد کرد و جایگزین USB 3 می‌شود.

شما می‌توانید از یک دستگاه با استاندارد USB 2.0 در یک درگاه USB 3 یا یک دستگاه USB 3 در یک درگاه USB 2.0 استفاده کنید، اما نمی‌توانند در این صورت نمی‌توانند از مزیت سرعت بالاتر USB 3 استفاده کنند. در حال حاضر چندین نسل از USB 3 نیز عرضه شده است که به صورت عددی نظیر USB 3.1 نمایش داده می‌شوند.

تصویر فوق نشان می‌دهد کانکتورها با کدام استاندارد سازگار هستند. توجه داشته باشید که دستگاه‌های مجهز به micro-USB که از USB 3.x پشتیبانی می‌کنند، اتصال متفاوتی دارند. این مورد را می‌توان بیشتر در هارد اکسترنال‌های مدرن مشاهده کرد.

USB-C چیست؟

USB-C جدیدترین استاندارد کابل است که مزیت‌های فراوانی دارد. آن کوچک‌تر و سریع‌تر از USB-A است. USB-C می‌تواند توان بیشتری نسبت به نسخه‌های گذشته USB را هم دریافت و هم ارائه کند. در حال حاضر مک بوک‌های اپل تنها با پورت‌های USB-C عرضه می‌شوند.

این کانکتور علاوه بر انتقال داده، می‌تواند قدرت‌بخش دستگاه‌های دیگر مثل خروجی نمایشگر برای یک مانیتور نیز باشد. برخلاف USB-A، کابل‌هایی که هم سر و هم ته آن‌ها از نوع USB-C است، اجازه می‌دهند از تمام توان کانکتور استفاده شود. با این حال در حال حاضر کابل‌های USB-C به USB-A متداول‌تر هستند و اجازه می‌دهند از آن‌ها روی دستگاه‌های قدیمی‌تر نیز استفاده شود.

در گوشی‌های هوشمند یا تبلت‌های اندرویدی جدید،‌ کانکتور USB-C جایگزین micro-USB شده است. برخی از تبلت‌ها و لپ تاپ‌ها هم به درگاه USB-C مجهز شده‌اند. کنسول بازی نینتندو سوئیچ هم توسط این درگاه شارژ می‌شود.

USB On-The-Go یا OTG چیست؟

USB On-The-Go یا OTG یک استاندارد موجود برای بسیاری از گوشی‌های اندرویدی است که اتصال حافظه‌های جانبی مثل فلش به گوشی را ممکن می‌کند. فرض کنید شما یک فلش، یک گوشی و لپ تاپ دارید. اگر می‌خواهید یک فایل را از فلش به گوشی خود منتقل کنید چه کار می‌کنید؟ طبیعتاً ابتدا آن را به لپ تاپ و سپس از روی لپ تاپ به گوشی خود منتقل می‌کنید. با USB OTG گوشی شما می‌تواند نقش میزبان فلش را بازی کند و شما را از لپ تاپ بی‌نیاز کند.

برای استفاده از USB OTG، شما به یک آداپتور مناسب نیاز دارید که باید تهیه کنید. سپس فلش را به آن زده و آداپتور را به گوشی خود وصل کنید. البته به خاطر داشته باشید که همه گوشی‌ها از OTG پشتیبانی نمی‌کنند. اگر می‌خواهید بررسی کنید که آیا گوشی شما از این استاندارد پشتیبانی می‌کند یا خیر، می‌توانید از یک اپلیکیشن مثل USB OTG Checker استفاده کنید. هرچند آیفون‌ها و آیپدهای اپل از USB OTG پشتیبانی نمی‌کنند، اما راهی برای اتصال فلش و حافظه‌های جانبی به این محصولات هم وجود دارد و آن خرید فلش‌های مخصوص مجهز به کانکتور لایتنینگ است.

راهنمای خرید کابل USB

اگر یک گوشی اندرویدی یا تبلت قدیمی دارید، احتمالاً از کابل micro-USB استفاده می‌کند. حتی اگر تمام محصولات شما از برند اپل است یا دستگاه‌هایی دارید که درگاه‌های USB تایپ C روی آن‌ها به کار رفته، باز هم ممکن است به micro-USB احتیاج پیدا کنید. چرا که هنوز بسیاری از پاوربانک‌ها، اسپیکرهای بلوتوثی و سایر گجت‌ها از این درگاه استفاده می‌کنند.

اگر از آن دسته افراد هستید که گجت‌های مختلفی دارید، قطعاً خیلی زیاد به این کانکتور نیاز پیدا خواهید کرد. البته ممکن است به مرور زمان کابل micro-USB شما دچار خرابی شده و به یک کابل جدید نیاز پیدا کنید.

وقتی قصد خرید یک کابل جدید را دارید، قیمت پایین برخی کابل‌ها توجه شما را به خودش جلب می‌کند. اما آن‌ها انتخاب مناسبی نیستند. کابل‌هایی که با مواد ارزان قیمتی ساخته شده‌اند، به مرور زمان شما را با مشکلات مختلفی مواجه می‌کنند. از شارژ آهسته گرفته تا عملکرد ضعیف و مشکلات مهم‌ترین مثل بلااستفاده شدن یا حتی آتش گرفتن گوشی، همگی از جمله این موارد هستند.

این مشکلات در کابل‌های تقلبی USB-C که سرعت و توان بیشتری دارند، مشهودتر است. اگرچه کابل‌های مدرن نباید این مشکلات را داشته باشند، اما همچنان باید اطمینان پیدا کنید که آن‌ها استاندارد و بی‌خطر هستند. توصیه ما به شما خرید یک کابل با برند معتبر (ترجیحاً کابل اورجینال سازنده گوشی یا دستگاه) است.

یکی دیگر از مشخصه‌های مهم برای کابل، اندازه آن است. کابل‌های کوتاه برای حمل آسان مناسب هستند، اما باعث می‌شوند شما نزدیک به پریز بنشینید. در سمتی دیگر کابل‌های خیلی بلند هم برای حمل نامناسب هستند، راحت‌تر گره می‌خورند و بیشتر در خطر خرابی هستند. ۹۰ سانتی‌متر طول مناسبی برای یک کابل شارژ است. این به شما اجازه می‌دهد در حالی که گوشی را در دست دارید، آن را به راحتی به یک پاوربانک داخل کیف خود وصل کنید. علاوه بر این به قدری بلند است که بتوانید گوشی را هنگام شارژ روی میز بگذارید.