ماموریت رباتیک آینده ناسا برای کاوش رازهای کهکشان چه خواهد بود؟

ماموریت رباتیک آینده ناسا (NASA) پروژه‌ای میلیارد دلاری است که به یکی از دو موضوع کاوش قمر سیاره زحل و یا نمونه‌برداری از ستاره‌ای دنباله‌دار اختصاص خواهد یافت.

در چند روز گذشته آژانس فضایی ایالات متحده دو فینالیست رقابت برنامه مرزهای نو (New Frontiers) که نوعی مسابقه برای تعیین ماموریت رباتیک آینده ناسا برای کاوش منظومه خورشیدی است را اعلام کرد؛ پروژه‌های موردنظر از میان 12 پیشنهاد ارائه‌شده به این سازمان انتخاب شدند و برنده آن‌ها در سال 2019 مشخص خواهد شد. ناسا قصد دارد تا به برنده بودجه‌ی ترکیبی یک میلیارد دلار را که شامل 850 میلیون دلار پول به همراه یک پرواز به مجانی با موشکی که هزینه آن توسط این سازمان تامین می‌شود را اختصاص دهد.

یکی از فینالیست‌های رقابت ماموریت آینده رباتیک ناسا پروژه‌ای به نام «دراگون فلای» (Dragonfly) بوده که به قصد ارسال کاوشگری فضایی برای فرود بر روی بزرگ‌ترین قمر سیاره زحل،‌ تایتان (Titan)، برنامه‌ریزی‌ شده است. پروژه دیگر هم «سزار» (Caesar) نام گرفته که هدف نمونه‌برداری از ستاره دنباله‌دار دور چوریوموف-گراسیمنکو را دنبال می‌کند.

بر اساس اطلاعات موجود، هر تیم یک سال فرصت و چهار میلیون دلار بودجه در اختیار دارند تا در این مسابقه با یکدیگر رقابت کنند. در ادامه هر کدام از فینالیست‌های پروژه آینده ناسا را بررسی خواهیم کرد:

ماموریت رباتیک آینده ناسا ؛ پروژه دراگون فلای

به صورت کلی پروژه درالگون فلای در ادامه ماموریت 13 ساله فضاپیمای کاسینی (Cassini) برای کاوش ششمین سیاره منظومه خورشیدی، بر روی بررسی بزرگ‌ترین قمر زحل متمرکز است. دراگون فلای پهپادی پیشرفته از نوع کوادکوپتر دوتایی است که ساخت یکی از آزمایشگاه‌های فیزیک دانشگاه جانز هاپکینز (Johns Hopkins University) بوده و در مکان‌های مختلف تایتان فرود خواهد آمد.

تصویری از تایتان در کنار قمر کوچک‌تری به نام دیونه (Dione)

الیزابت ترتل (Elizabeth Turtle) رهبر تیم دراگون فلای، در این رابطه می‌گوید که قمر بزرگ زحل در نوع خود منحصر به فرد و شگفت‌انگیز است و کاوش دریاهای متان مایع آن، اطلاعات با ارزشی را در اختیار دانشمندان قرار می‌دهد.

از اهداف اصلی این پهپاد می‌توان به جمع‌آوری نمونه از سطح تایتان برای تعیین شرایط اتمسفری و جغرافیایی قمر و مشخص کردن میزان احتمال بقای حیات بر روی این جرم آسمانی اشاره کرد.

یکی از دریاچه‌های متان قمر تایتان

ترتل اظهار کرده است که در صورت موفقیت دراگون فلای در رقابت موردنظر، این پهپاد در سال 2034 به تایتان رسیده و با حرکت در میان نقاط مختلف سطح این جرم آسمانی شگفت‌انگیز، اطلاعات موردنظر را به زمین مخابره می‌کند.

ماموریت رباتیک آینده ناسا ؛ پروژه سزار

همانطور که اشاره شد، پروژه سزار برای نمونه‌برداری از دنباله‌داری به نام چوریوموف-گراسیمنکو (Churyumov-Gerasimenko) بوده که در سال 2004،‌ در خلال ماموریت روزتای سازمان فضایی اروپا، موردتوجه قرار گرفت. به طور دقیق‌تر، کاوشگر سزار برای گسترده‌تر کردن دانش محققان در مورد نحوه شکل‌گیری حیات و اقیانوس‌ها بر روی زمین، نمونه‌هایی را از مرکز دنباله‌دار معرفی‌شده تهیه خواهد کرد.

رهبر پروژه سزار، استیو سکیورس (Steve Squyres)، در رابطه با این فضاپیما می‌گوید که یخ‌های موجود بر روی دنباله‌دارها حاوی اطلاعات منحصر به فرد و ارزشمندی هستند که مشابه آن‌ها در هیچ کجای منظومه شمسی یافت نمی‌شود. برآوردهای انجام‌شده توسط تیم سکیورس به قدری دقیق است که در صورت موفقیت این طرح در رقابت ناسا، نمونه تهیه شده از دنباله‌دار چوریوموف-گراسیمنکو با جرم حداقلی 100 گرم، در تاریخ 20 نوامبر سال 2038 به زمین خواهد رسید.

طرحی خیالی از کپسول سزار

شرکت سازنده فضاپیمای اربیتال ای تی کی (Orbital ATK) مسئولیت ساخت کاوشگر سزار را بر عهده خواهد داشت و حرکت این ربات در مسیر مشخص شده برای آن، به کمک پنل‌های خورشیدی میسر خواهد شد.

در رقابت مرزهای نو ناسا پیش از این، بودجه‌هایی به سه پروژه دیگر اختصاص داده شده است که شامل طرح ارسال کاوشگری برای تهیه اطلاعات از سیاره کوتوله پلوتون، پروژه تهیه نمونه از سیارک بنو (Bennu) و کاوش پنجمین سیاره منظومه شمسی توسط فضاپیمای جونو (Juno) می‌شوند.