آیا دریافت پیام موجودات فضایی و سیگنال‌های فرازمینی اتفاق خوبی است؟!

در حالی که تلاش برای دریافت پیام موجودات فضایی و سیگنال‌هایی از طرف فرازمینی‌ ها، به صورت گسترده در جریان است، این سوال مطرح می‌شود که آیا ارتباط‌گیری با بیگانگان می‌تواند کار درستی باشد؟

در حدود 50 سال پیش دانشمندان تحت عنوان پروژه‌ای به نام ستی (SETI) تلاش کردند تا با استفاده از تجهیزات رادیویی پیشرفته و آنتن‌های قوی آسمان را برای یافتن پیام موجودات فضایی و هر سیگنالی از تمدن‌های فرازمینی ارسال شده باشد،‌ جستجو کنند. این تحقیق که از ایالت ویرجینیا آمریکا شروع شد، یکی از اولین قدم‌ها برای یافتن فرازمینی ها بود و از آن زمان تاکنون تلاش‌های مشابهی برای این منظور صورت گرفته است.

اما عده‌ای با شنیدن خبرها در مورد این اقدامات از خود می‌پرسند که آیا تلاش برای ارتباط‌گیری با موجودات فضایی کار عاقلانه‌ای است و در صورت به ثمر رسیدن این تلاش‌ها، آیا بشریت باید خود را برای مبارزه با فرازمینی ها آماده کند؟ در همین رابطه به تازگی تحقیقی منتشر شد که در آن دید خوشی نسبت این تلاش‌ها ابراز نشده و پنهان کردن سیاره از خطر احتمالی موجودات فضایی کار عاقلانه‌تری در نظر گرفته می‌شود.

جستجو برای یافتن پیام موجودات فضایی در کیهان

در این مقاله که با عنوان رسمی «ارتباطات بین ستاره‌ای: رفع آلودگی از پیام‌های فرازمینی غیرممکن است!» به چاپ رسیده، دانشمندی مستقل از آلمان به نام مایکل هیپک (Michael Hippke) و محقق دیگری از یکی از دانشگاه‌های ایالت هاوایی آمریکا به نام جان جی لرند (John G. Learned)، با توجه به نتایج به دست آمده از تحقیقات ستی و پروژه‌های مشابه و داده‌های دیگر،‌ احتمالات در زمینه ارتباط با موجودات فضایی را از جهت‌های مختلف بررسی کرده‌اند.

البته هیپک و لِرند تنها محققانی نیستند که در مورد تلاش برای یافتن پیام موجودات فضایی در عمق فضا هشدار داده‌اند و دانشمندان زیادی پیش از این دو نفر نظر خوش‌بینانه‌ای نسبت به موضوع جستجوی حیات فرازمینی نداشته‌اند. لرند در همین رابطه می‌گوید که پژوهشگران هیچ‌وقت در مورد خیرخواهی بیگانگان به توافق نرسیده‌اند و هیچ مدرک قانع‌کننده‌ای وجود ندارد که نشان دهد فرازمینی ها موجوداتی مهربان و صلح‌طلب هستند و تنها قصد دارند تا با بشردوستی و همزیستی کنند.

این دانشمند می‌گوید که با نگاه به گذشته انسان‌ها می‌توان فهمید که عمدتا کشف یک تمدن توسط تمدن دیگری که مجهز به وسایل پیشرفته‌تر است، نتیجه مناسبی نداشته و دوستی بین قوم‌هایی که با یکدیگر اختلاف قدرت و تکنولوژی دارند، کم‌تر به وجود آمده است.

دریافت پیام مخرب از سوی فرازمینی ها

از طرف دیگر، با توجه به قواعد نسبیت خاص و اینکه هیچ وسیله و جرمی نمی‌تواند از نور سریع‌تر حرکت کند، احتمال دیگری که موردتوجه قرار می‌گیرد، آلوده بودن پیام موجودات فضایی است؛ به بیان دیگر اگر فرازمینی های قصد آسیب رساندن به بشریت را داشته باشند، فرستادن سیگنال‌های مخرب برای آن‌ها از حمله مستقیم بسیار راحت‌تر است.

به همین خاطر، لرند و هیپک می‌گویند که در پروژه‌های جاری و آینده‌ای که همانند پروژه ستی هستند، سیگنال‌های دریافتی باید تصفیه شوند و نباید فراموش کرد که پیام موجودات فضایی ممکن است حاوی ویروس‌های کامپیوتری مخرب و یا اطلاعات غلط و گمراه‌کننده باشند.

از طرف دیگر،‌ قوانین خاصی برای به اشتراک گذاشتن هر سیگنالی که از منابع فرازمینی و هوش‌های بیگانه دریافت می‌شوند، وجود دارند و هر رصدخانه‌ای که چنین اطلاعاتی را دریافت کند موظف است که آن را به افراد و سازمان‌هایی خاص بدهد. همچنین، هر سیگنال رسیده به زمین توسط یک مرکز دریافت نمی‌شود و به احتمال قوی، قبل از اینکه در مورد تهدیدآمیز بودن پیام‌ها تصمیم گرفته شود، تقریبا تمامی جهان از چنین اتفاقی مطلع می‌شوند.

با این تفاسیر چه راه‌حلی در هنگام بروز مشکلات احتمالی وجود دارد؟

این دو دانشمندان پیشنهاد می‌کنند که در چنین سناریوهایی یا باید پیام‌ها برای کم کردن خطرات ساده شوند و از تفسیر اطلاعات به صورت غیر اینترنتی استفاده کرد و یا تجهیزات فوق پیشرفته برای بی‌خطر کردن سیگنال‌ها به کار گرفته شوند. در روش اول مشکل موجود این است که در صورت پیچیدگی پیام‌ها نمی‌توان از روش‌های مورداستفاده برای رمزگشایی استفاده کرد و روش دوم هم بازدهی صد درصدی ندارد.

به عنوان مثال اگر سیگنال فرازمینی حاوی نوع خاصی از هوش مصنوعی (AI) باشد، چاره‌ای جز قرنطینه کردن سیگنال‌ها وجود نخواهد داشت و با این کار هم نمی‌توان از بازدهی کامل روش اطمینان داشت؛ به بیان ساده‌تر، در تمامی حالت‌ها احتمال بروز خطرات مختلف وجود دارد و با اینکه امکان بهره بردن از تجهیزات موجودات فضایی و همزیستی با آن‌ها (‌در صورت ارتباط گرفتن) کم نیست، رعایت جوانب احتیاط‌ کار عاقلانه‌تری به نظر می‌رسد.

هیپک و لرند می‌گویند که به صورت کلی، در نظر گرفتن قوانین امنیت سایبری و اینترنتی، در تحقیقات ستی هیچ ضرری ندارد و بهتر است که دانشمندان در کنار توجه به ماهیت پیام‌های ارسالی خود در کیهان، هر سیگنال دریافتی را بی‌خطر در نظر نگیرند.