بهترین و بدترین ربات های جهان

دنیای ربات ها مملو از شکست‌ها و موفقیت‌های مهم است. در ادامه به بهترین و بدترین ربات های جهان خواهیم پرداخت. برخی از آنها ایده‌های جاه‌طلبانه جالبی داشتند.

ما از طرفی با فیلم‌های علمی تخیلی طرف هستیم که ربات های بسیار هوشمند و مستقل را به تصویر می‌کشند و از طرفی روسای شرکت‌های بزرگ فناوری همچون ایلان ماسک و جف بیزوس مرتب از آينده درخشان ربات ها صحبت می‌کنند. با وجود اینها ربات ها تاکنون نتوانسته‌اند چندان توجه کاربران را به خود جلب کنند.

نگاهی به بهترین و بدترین ربات های جهان در چند دهه گذشته

در واقع ربات ها نمی‌توانند نقشی کلیدی در زندگی افراد بازی کنند. البته این باعث نشده که شرکت‌ها دست از تلاش بردارند و هر ساله شاهد عرضه مدل‌های مختلفی هستیم. در بیش از چهل سال گذشته ربات های گوناگونی عرضه شدند که برخی از آنها یک شکست تمام عیار محسوب می‌شوند و برخی دیگر به شدت مورد علاقه صاحبانشان هستند. به همین بهانه می‌‌خواهیم نگاهی به بهترین و بدترین ربات های جهان داشته باشیم.

این ربات ها بر اساس میزان کارایی آنها امتیاز دریافت کرده‌اند.

Big Trak از شرکت Milton Bradley

امتیاز ۷ از ۱۰، آموزشی و جالب. برخی افراد گمان می‌کنند که ربات باید لزوما شبیه به انسان یا یک حیوان معروف باشد. هرچند که ظاهرا شرکت میلتون بردلی آن را صرفا دستگاهی که قادر به اجرای مجموعه‌ای از فرامین است، به حساب می‌آورد. این ربات در ابتدا به عنوان یک اسباب‌بازی بازاریابی شد؛ ولی می‌توان آن را به عنوان یکی از بهترین ربات های جهان به حساب آورد.

پشت بیگ ترک یک صفحه کلید وجود داشت که با استفاده از آن می‌توانستید فرامین مختلفی (همچون شلیک،‌ مکث برای زمان مشخص و …) را به این ماشین شش چرخ بدهید. بیگ ترک می‌توانست زنجیره‌ای از ۱۶ فرمان را اجرا کند. در واقع حتی زمانی که رایانه‌های شخصی چندان مطرح نشده بودند، دستگاه میلتون بردلی می‌توانست مفاهیم اولیه برنامه‌نویسی را آموزش دهد.

Robie Junior از شرکت Radio Shack

امتیاز ۳ از ۱۰، زیبا ولی تقریبا بی‌مصرف. رابی جونیور را به هیچ‌وجه نمی‌‌توان در زمره بهترین ربات های جهان قرار داد. برای بسیاری از کودکان دهه ۱۹۸۰، رابی جونیور اولین تجربه تعامل با یک ربات بود. رابی می‌توانست به صورت بی‌سیم کنترل ریموت خود را دنبال کند و متوجه موانع موجود در مسیر نیز بشود.

تنها کاربردش نیز علاوه بر مصرف باتری، امکان حمل کردن اشیا و مخصوصا نوشیدنی بود. هرچند که به لطف سیستم تشخیص مانع بسیار ضعیف، رابی اکثر مواقع نوشیدنی‌ها را روی زمین می‌ریخت.

Dustbot از شرکت Tomy

امتیاز ۵ از ۱۰، به شکل جالبی کاربردی در برخی کارهای اولیه. شرکت ژاپنی تامی توانسته بود در دهه ۱۹۸۰ برخی از بهترین اسباب‌بازی‌های الکترونیک را روانه بازار کند. همین نیز به آنها جسارت داد که وارد دنیای ربات‌ ها شده و اولین ربات جاروبرقی دنیا را ارائه دهند.

داست‌بات روی میز یا سطح زمین حرکت می‌کرد و با بازوهای کوچک و جاروی نمادینی که داشت، حرکت جارو زدن را شبیه‌سازی می‌کرد. هرچند که در واقعیت یک سیستم مکش مناسب در درون ربات، وظیفه اصلی را بر عهده داشت. اگرچه داست‌بات کاربردهای زیادی نداشت، اما به خاطر عملکرد خوبش در میان بهترین ربات های جهان قرار می‌گیرد.

Omnibot 2000‌ از شرکت Tomy

امتیاز ۵ از ۱۰، اندکی مفیدتر از یک کودک نوپا. اکثر ربات هایی که شرکت تامی در دهه ۱۹۸۰ روانه بازار کرد، بیشتر به اسباب‌بازی شباهت داشتند؛ اما داستان آمنی‌بات ۲۰۰۰ کاملا متفاوت بود و انگار مستقیم از فیلم‌های علمی تخیلی آمده بود. این ربات دو دست با گیره‌های محکم و سری بزرگ داشت. البته سر و چشمان درخشان این ربات تزیینی بودند و قادر به دیدن نبود.

همچنین شما نمی‌توانستید به آن برنامه دهید. پس چرا در زمره بهترین ربات های جهان قرار گرفته است؟ زیرا تا حدودی مستقل بود. شما می‌توانستید به صورت دستی ربات را کنترل کرده و حرکاتی را به آن آموزش دهید. سپس ربات حرکات را ضبط و تکرار می‌کرد. با این کار و کمی صبوری می‌توانستید به آمنی‌بات یاد دهید که وسایل را بردارد یا نوشیدنی بریزد. هرچند که به هیچ وجه در حد ربات های خدمتکار امروزی نبود.

Hero 2000 از شرکت Heathkit

امتیاز ۶ از ۱۰، فوق‌العاده توانمند و آموزشی. اگر در دهه ۱۹۸۰ به دنیای رباتیک علاقه داشتید، غیر ممکن است که نام شزکت Heathkit را نشنیده باشید. این شرکت برخی از بهترین ربات های جهان را عرضه کرد که البته به هیچ‌وجه ارزان نبودند. به عنوان مثال ربات هیرو که به صورت یک کیت DIY (خودساز) بود، ۳ هزار دلار قیمت داشت.

هیرو بازوهایی توانمند، حسگرهای مختلف و توانایی ترکیب صدا را با هم ادغام کرده بود و می‌توانست به خوبی دوستان شما را تحت تاثیر قرار دهد. هرچند که به جز این کار توانمندی‌های محدودی داشت. البته ساختن یک ربات DIY قطعا برای علاقه‌مندان به الکترونیک یک چالش جذاب به حساب می‌آمد.

R.O.B از شرکت Nintendo

امتیاز ۸ از ۱۰ به عنوان یک وسیله بازاریابی و امتیاز ۰ به عنوان یک ربات. از آنجایی که ربات‌ ها همیشه برای کاربران جذابیت دارند، شرکت‌ها حتی هنگامی که در حال توسعه آنها هستند نیز شروع به بازاریابی می‌کنند. این موضوع را به خوبی می‌توان در رابطه با ایلان ماسک و ربات شرکت تسلا متوجه شد.

شرکت نینتندو نیز همین کار را در مورد R.O.B کرد. این ربات به عنوان یک وسیله جانبی معرفی شده بود تا NES فراتر از یک کنسول بازی به نظر برسد. در آن زمان بسیاری با دیدن تبلیغات نینتندو گمان می‌کردند که با یکی از بهترین ربات های جهان طرف هستند، هرچند که خریداران آن با ناامیدی بسیار متوجه شدند که حتی نمی‌توانند کارایی این ربات عجیب را توضیح دهند.

Aibo از شرکت Sony

امتیاز ۸ از ۱۰، یک همدم دوست‌داشتنی. نمی‌توان از بهترین ربات های جهان صحبت کرد و از آیبو سونی نامی به میان نیاورد. آیبو اولین رباتی بود که کاربران واقعا از آن استقبال کردند. تمامی ۵۰۰۰ دستگاه آماده شده از مدل اصلی Aibo ERS-110 با وجود برچسب قیمتی ۲۵۰۰ دلاری در تنها ۲۰ دقیقه به فروش رفتند.

برخلاف سایر ربات‌های بازار که سعی مي‌کردند به صاحبان خود در انجام کارهای روزمره کمک کنند، آیبو قرار بود در نقش یک حیوان خانگی ظاهر شود. این ربات تعاملی عملکرد بسیار خوبی داشت و البته کاربران نیز مجبور نبودند همچون یک حیوان خانگی واقعی با مشکلاتی همچون پیاده‌روی روزمره و یا بیماری‌های مختلف دست و پنجه نرم کنند.

این ربات آنقدر محبوب بود که وقتی کاربران ژاپنی نتوانستند دیگر قطعات یدکی آن را پیدا کنند،‌ برای آیبو مراسم تدفین برگزار کردند.

Pleo از شرکت Ugobe

امتیاز ۷ از ۱۰، نمایی طبیعی از یک ربات دایناسوری جالب. پس از موفقیت ربات آیبو سونی بسیاری از شرکت‌ها تصمیم گرفتند ربات‌ های همدم را به بازار عرضه کنند. یکی از این ربات‌ ها Pleo نام داشت که در سال ۲۰۰۷ متولد شد. برخلاف اکثر ربات های بازار که به شکل سگ یا گربه بودند، پلیو به شکل یک بچه دایناسور طراحی شده بود.

ابعاد دایناسور فضای زیادی را در اختیار شرکت سازنده قرار داده بود تا دوربین، حسگرهای لمسی، ژیروسکوپ، میکروفون، حسگرهای بازخوردی و ارتباطات مبتی بر مادون قرمز را درون این ربات قرار دهند. همچنین بر خلاف پوسته پلاستیکی خشک آیبو، بدنه پلیو نرم بود و کاربران می‌توانستند آن را نوازش کنند.

هرچند که با وجود همه اینها و البته برچسب قیمتی معقول ۳۴۹ دلاری، پلیو نتوانست فروش خوبی را تجربه کند تا تنها نامی از آن در زمره بهترین ربات های جهان باقی بماند.

Cozmo و Vector از شرکت Anki

امتیاز ۵ از ۱۰، زیبا در حد شخصیت‌های پیکسار. شرکت Anki در سال ۲۰۱۶ رباتی به نام Cozmo را عرضه کرد که به لطف چشم‌های خاص طراحی شده توسط هنرمندان پیکسار مملو از احساسات بودند. این ربات می‌توانست روی میز شما حرکت کند، چهره‌ها را بشناسد، با یک مکعب بازی کند و به فرامین واکنش نشان دهد.

سپس در سال ۲۰۱۸ بود که Vecor متولد شد. این ربات که قرار بود همچون همدمی برای صاحبش باشد، می‌توانست علاوه بر قابلیت‌های Cozmo گجت‌های خانه هوشمند را هم کنترل کند. Cozmo و Vector از نظر طراحی جزء بهترین ربات های جهان بودند؛ اما هرگز نتوانستند از نظر تجاری موفق ظاهر شوند.

PARO از شرکت Intelligent systems

امتیاز ۷ از ۱۰، یک جایگزین مناسب برای درمان‌های مبتنی بر کمک حیوانات. این ربات با الهام از فک‌های چنگی در سال ۱۹۹۳ توسط Takanori Shibata در ژاپن طراحی شد. پارو صدای فک‌ها را تقلید می‌کرد و به خاطر چشم‌های خاص و خز نرمش فرد را به تعامل فیزیکی فرا می‌خواند. این ربات نمی‌توانست برای شما نوشیدنی بیاورد یا زمین را تمیز کند، بلکه صرفا در کمک به درمان افراد دارای اختلال‌های شناختی همچون جنون یا آلزایمر کارایی داشت.

همچنین حرکات پارو بسیار محدود بودند؛ اما طبیعی بودنش به کار می‌آمد. با وجود اینکه پارو یکی از بهترین ربات های جهان به حساب می‌آمد، ولی برچسب قیمتی ۶ هزار دلاری باعث شد که با استقبال چندان خوبی مواجه نشود.

Jibo از دانشگاه MIT

امتیاز ۱ از ۱۰، هیچ‌وقت نتوانست خودش را به کسی ثابت کند. این ربات از دل یک پژوهش در دانشگاه MIT به وجود آمد. جیبو تا حدودی به هاب‌ها و اسپیکرهای هوشمندی که امروزه استفاده می‌کنیم شباهت داشت و قرار بود یک ربات اجتماعی باشد. این ربات هوشمند یک صفحه گرد به عنوان صورت داشت که می‌توانست حرکت کرده و مستقیم به افراد نگاه کند.

جیبو در سال ۲۰۱۴ به عنوان یکی از بهترین ربات های جهان تبلیغ می‌شد و با قابلیت‌هایی همچون شناختن چهره افراد، گرفتن عکس با فریم‌بندی درست و سرگرم کردن بچه‌ها همراه شده بود. هرچند که در نهایت تاخیرهای بی‌پایان باعث شکست این پروژه خوب شد و تنها چند عدد از آن به دست کاربران رسید.

جیبو یا جلوتر از زمان خود بود یا اینکه برای یک دستیار هوشمند بیش از حد پیچیده به نظر می‌رسید.

Lynx از شرکت UBTECH Robotics

امتیاز ۵ از ۱۰، عملا بی‌فایده. در سال ۲۰۱۷ هنوز گجت‌های خانه هوشمند تا به این اندازه پیشرفت نکرده بودند و با هم هماهنگی نداشتند. همین نیز باعث شد که شرکت Ubtech ربات Lynx را برای پر کردن یک جای خالی عرضه کند. این ربات انسان نما ۵۰ سانتی‌متر قد داشت و می‌توانست شما را در خانه دنبال کند.

هدف هم از این کار این بود که سرویس الکسا آمازون همیشه در دسترس شما باشد تا هم بتوانید تمامی گجت‌های خانه هوشمند خود را راحت کنترل کنید و هم پاسخ سوالات خود در رابطه با آب و هوا و یا اخبار ورزشی را به دست آورید. اگر شرکت سازنده قیمت بالای ۸۰۰ دلاری درخواست نمی‌کرد،‌ شاید می‌شد لینکس حداقل به خاطر طراحی زیبایش در میان بهترین ربات های جهان قرار داد.

Roomba از شرکت iRobot

امتیاز ۸ از ۱۰، همان ربات کارآمدی که نیاز دارید. با وجود سال‌ها تلاش،‌ ربات‌ ها تاکنون توانسته‌اند تنها در یک کار بسیار مفید ظاهر شوند و آن جارو زدن و تمیز کردن کف خانه است. اولین بار شرکت Electrolux بود که یک ربات جاروبرقی را در سال ۱۹۹۶ به بازار عرضه کرد؛ اما این iRobot بود که با معرفی مدل Roomba در سال ۲۰۰۲ توانست به برند مطرح این بخش تبدیل شود.

ربات‌ های این شرکت در طول ۲۰ سال گذشته بسیار خوب عمل کرده‌اند و می‌توان گفت که در زمینه تمیز کردن کف خانه، حرکت کردن هوشمندانه در خانه و تشخیص اتاق‌های مختلف در میان بهترین ربات های جهان هستند. البته این ربات‌ ها هنوز جای پیشرفت دارند؛ زیرا نمی‌توانند مبل را تمیز کنند، در مواجهه با پله به مشکل می‌خورند و قادر به برداشتن لباس‌های کثیف نیستند.

Astro از شرکت Amazon

آمازون می‌خواست با استرو نام خود را به عنوان تولید کننده یکی از بهترین ربات های جهان ثبت کند؛ اما در این کار ناکام ماند. ایده استرو روی کاغذ جالب به نظر می‌رسید. یک ربات نگهبان که مي‌تواند با دوربین‌هایش از خانه مواظبت کند و همچون دستیار شما باشد. این ربات همچنین صاحب خود را در خانه دنبال می‌کرد تا دستیار هوشمند الکسا را در اختیارش قرار دهد.

هرچند که کاربران Astro را بیشتر به عنوان ابزار آمازون برای جمع‌آوری اطلاعات بیشتر از کاربر به حساب می‌آوردند و از آن استقبال نکردند. این ربات به صورت کامل خانه شما را اسکن می‌کرد و به عنوان یک ربات نگهبان باید چهره افراد را هم شناسایی می‌کرد. بدین‌ ترتیب بیشتر می‌توانست در نقض یک جاسوس ظاهر شود تا یک همراه مفید.

با وجود پیشرفت‌های فراوانی که صنعت رباتیک در سال‌های اخیر داشته است، هنوز ربات ها راه زیادی برای راه یافتن به خانه‌های مردم دارند.