دانشمندان دانشگاه MIT موفق به اختراع یک قرص لاغری شگفتانگیز شدهاند که با تحریکهای ارتعاشی معده، باعث کاهش 40 درصدی اشتها میشود.
یکی از مهمترین روشهای لاغری برای افراد چاق القای حس سیر بودن به آنهاست. این مساله در سالهای گذشته محل تحقیقات و پژوهشهای فراوانی بوده؛ بهطوری که دانشمندان بهطور پیوسته دنبال روشهایی برای القای این حس به بیماران هستند. مهندسین دانشگاه MIT بهتازگی روشی تازه برای القای حس سیری ابداع کردهاند. این دانشمندان موفق به اختراع یک کپسول لرزان شدهاند که با ایجاد لرزش و ارتعاش در شکم حسگرهای داخلی آن و در نتیجه مغز را فریب داده و حس سیر بودن را القا میکنند!
دانشجوی سابق دانشگاه MIT، شیریا سیرینیویسان، یکی از محققین توسعه این قرص لاغری انقلابی، ادعا کرده که افرادی که تمایل به کاهش اشتها و در نتیجه لاغری دارند، میتوانند پیش از هر وعده غذایی یکی از این کپسولها را مصرف کنند. او یکی از مهمترین مزیتهای این کپسول در مقایسه با سایر قرصهای لاغری را به حداقل رساندن عوارض جانبی ناشی از مصرف قرصهای شیمیایی مخصوص لاغری توصیف کرد.
قرص لاغری MIT چگونه میتواند اشتها را در افراد چاق کاهش دهد؟
بر اساس جدیدترین یافتههای محققین حوزه سلامت، حدود 20 درصد آمریکاییها از چاقی مفرط رنج میبرند؛ درحالیکه یک سوم جمعیت این کشور چاق به شمار میروند. علیرغم این که محققین هنوز نتوانستهاند رابطه دقیق و مستقیمی بین وزن انسان و وضعیت سلامتی او پیدا کنند، داشتن چربی بالا تقریبا بهعنوان یکی از عوامل کلیدی وتاثیرگذار در بروز انواع بیماریها شناخته میشود. یکی از مهمترین عوارض چربی بالای بدن احساس نیاز شدید فرد به خوردن حجم زیاد قند و چربی است. به این ترتیب کنترل چربی خون و قند خون و بالطبع سلامتی در اثر این اختلال بسیار سختتر و در برخی موارد غیرممکن میشود.
در این خصوص البته روشهای متعددی برای سرکوب کردن این حس گرسنگی و تمایل شدید به خوردن قند و چربی در بدن وجود دارد. این روشها میتوانند از سادهترین کارها نظیر پر کردن معده با مواد کمحجم و کم کالری مثل آب یا سبزیجات تا اقدامات پیشرفتهای مانند عملهای جراحی سنگین را شامل شود. در کنار این موارد برخی روشهای دیگر هم روی مغز تاثیر میگذارند و با استفاده از داروهای شیمیایی حس گرسنگی را رفع میکنند.
همانند هر چیز دیگری در علم پزشکی، عملهای مربوط به لاغری و داروهای شیمیایی نیز ممکن است عوارض جانبی خاصی داشته باشند. از سوی دیگر، مصرف دائمی غذاهای کم انرژی مانند سوپ سبزیجات نیز ممکن است به مذاق بسیاری افراد خوش نیامده و مشکلات خاص خود را ایجاد کنند. همچنین روشهای لاغری اعم از دارو یا جراحی نیز معمولا گرانقیمت بوده و پرداخت هزینه آنها از عهده بسیاری افراد خارج است.
در گجت نیوز بخوانید:
معرفی ۵ مکمل لاغری که هیچ تاثیری بر انسان ندارند
قرص لاغری دانشمندان دانشگاه MIT بسیاری از این مشکلات را رفع کرده است. آنطور که سیرینیویسان توضیح داده این دستگاه میتواند با هزینه بسیار کمتری به لاغری افراد چاق کمک کند. مکانیزم عملکرد این دستگاه بسیار ساده است. کپسول ساخته شده توسط این دانشمندان که «محرک بیوالکترونیکی ارتعاشی قابل بلع» نام داشته و به اختصار VIBES نامیده میشود، در حقیقت قرصی با اندازه 30.65 میلیمتری است که درون لایهای ژلاتینی محبوس شده است. این لایه ژلاتینی دقایقی پس از بلع توسط افراد حل شده و از بین میروند.
در داخل این کپسول مکانیزمی متشکل از فنر و یک موتور ارتعاشی تعبیه شده که پس از وارد شدن کامل کپسول به معده فعال شده و فرکانسی معادل با فرکانس ارتعاشی حسگرهای عصبی درون شکم که وظیفه القای حس گرسنگی و سیری را بر عهده دارند، تولید میکند. از این طریق, حسگرهای عصبی درون معده تحریک شده و با فرکانس مربوطه ارتعاش میکنند.
برای تست نحوه حرکت این کپسولها، خطرات احتمالی استفاده از آنها، مدت زمان اثر کردن و تاثیرشان روی رفع گرسنگی از ده خوک استفاده شد. هریک از این حیوانات کپسول VIBES را بیست دقیقه قبل از غذا خوردن مصرف نمود تا زمان ارتعاش آن درون معده به حدود نیم ساعت برسد. بر اساس نتایج این تست، نه تنها ترشح هورمونهای نشاندهنده سیری با شدت بیشتری صورت گرفت؛ بلکه مصرف غذا در خوک نیز 40 درصد نسبت به قبل کاهش پیدا کرد. این مساله باعث کندتر شدن روند چاقی در خوکها شد؛ بهنحوی که حیوانات مصرف کننده کپسولهای VIBES در مقایسه با سایرین نرخ افزایش وزن کمتری داشتند. خوکها همچنین بدون هیچ مشکی خاصی کپسولها را چند روز بعد دفع کردند.
دانشمندان MIT در حال حاضر مشغول کار روی افزایش اثربخشی این کپسولها و بالا بردن مدت زمان عملکرد آنها هستند. از سوی دیگر، طراحی این قرص انقلابی لاغری برای تستهای انسانی نیز دیگر هدف مجریان این طرح است تا در آینده بتوان بهعنوان جایگزینی ارزانقیمت و کارآمد برای عملهای سنگین، خطرناک و پرهزینه لاغری از آنها استفاده کرد.
نتایج این تحقیق در مجله معتبر Science Advances چاپ شده است.