گجت نیوز آخرین اخبار گجتی و فناوری های روز دنیا 
اتوموبیل‌ها و وسایل حمل و نقل عمومی بی‌تردید نقش بزرگی در راحت‌تر ساختن زندگی بشر و کاهش اتلاف وقت ایفا کرده‌اند. با گذر زمان، تعداد کمپانی‌های سازنده اتوموبیل رو به افزایش گذاشت و شاهد تنوع در ظاهر و کیفیت آن‌ها شدیم. اما اگر ظاهر اتوموبیل‌ها همانند کالسکه‌ها بود و بخش حرکتی آن از بخش مسافرین جدا میشد، چه ظاهری برای آن‌ها متصور می‌شدید؟ با گجت نیوز در ادامه همراه باشید.
در زمان‌های بسیار دور، با اتصال کالسکه به زین اسب‌ها وسیله نقلیه‌ای ایجاد میشد که قابلیت حمل دو الی سه نفر را داشت. در واقع آن وسایل نقلیه از دو بخش مجزا تشکیل شده بودند؛ محفظه کالسکه و اسب. مشخصا منابع تهیه این دو بخش نیز متفاوتند. محفظه مسافر ساخته دست انسان است و اسب، زاده هم‌نوعان خود در طبیعت.
تصور کنید اگر بخش سازنده نیرو محرکه اتوموبیل‌ها توسط شرکت جداگانه‌ای و بخش سرنشینان نیز توسط شرکت دیگری تولید میشد و نهایتا به یکدیگر مونتاژ می‌شدند، مطمئنا امکانات و راحتی بیشتری برای خریدار حاصل میشد. برای مثال، اگر خودرویتان در جاده با مشکل روبرو شود، کافیست یک تماس با امداد خودرو بگیرید و پس از دقایقی انتظار با تعویض قسمت موتور خودرو به مسیرتان ادامه دهید. یا اگر در بخش سرنشین خودرویتان به اندازه کافی احساس راحتی می‌کنید اما به فکر ارتقاء خودرویتان هستید، می‌توانید تنها با تعویض بخش جلویی که معمولا شامل موتور می‌شود، به تمامی خواسته‌های خود برسید. همچنین برعکس، اگر از ظاهر تکراری خودرویتان خسته شده‌اید، می‌توانید با تعویض بخش بدنه و مسافران، ظاهری نو به وسیله نقلیه خود ببخشید. انعطاف نیز دیگر مزیت خودروهای بدین شکل است که در مسیرهای نامسطح و ناهموار، ضربات کمتری به بخش سرنشینان اتوموبیل وارد می‌شود.
البته این‌گونه طراحی کاستی‌هایی نیز به همراه دارد که شاخص‌ترین آن‌ها، نحوه کنترل خودرو می‌باشد که با سختی بیشتری انجام می‌پذیرد.
درواقع، این یک طرح ماژولار برای خودروهاست که خریدار را به راحتی قادر به تعویض بخش‌های مختلف خودرو می‌کند. بدین گونه، با تخصصی شدن ساخت هر بخش خودرو، کیفیت و طول عمر آن‌ها به طرز چشمگیری افزایش می‌یابد.
اگر در گذشته به این طرح توجه میشد و به مرحله اجرا می‌رسید تاریخ چگونه ورق میخورد؟ در ادامه، شما را به تماشای چند طرح مفهومی خودروهای قدیمی که از طراحی مستقل موتور و سرنشینان بهره می‌برند دعوت می‌نماییم :
دهه ۱۹۰۰-۱۹۱۰
اولین خودروها، جایگزینی بسیار مشابه به همان سیستم اسب و کالسکه قبلی است. محفظه مسافران با قطعه چوب‌هایی به بخش محرکه خودرو متصل شده که مقداری کنترل خودرو را مشکل می‌کند. جالب است بدانید این خودرو تنها یک طرح گرافیکی نیست! Motor Vorspann دقیقا مشابه عکس بالاست که تنها جهت حرکت آن به سمت جلو بوده و برای حرکت خودرو به عقب، بایستی آن را هل بدهید!
دهه ۱۹۱۰-۱۹۲۰
در دهه بیستم قرن ۲۰، کم کم خودروها از جنس فلز ساخته شدند و پنجره‌ها با پوشش شیشه‌ای همراه شدند تا مسیرها سرعت بیشتری پیموده شوند. نحوه کنترل مسیر حرکت توسط فرمان، همچنان به شیوه قبل صورت می‌گیرد با این تفاوت که فرمان به داخل محفظه کابین منتقل شده است. برق چراغ‌های خودرو نیز توسط محفظه سرنشینان تامین می‌شود و قسمت جلویی خودرو، تنها به تولید نیروی محرکه خودرو می‌پردازد.
دهه ۱۹۳۰-۱۹۴۰
اشتباه تایپی نیست! بین ۱۹۲۰ تا ۱۹۳۰ اتوموبیل جدیدی که نوآوری متمایزی داشته باشد معرفی نشد. احتمالا طی این سال‌ها سازندگان درحال بازمهندسی و طراحی دورباره موتور اتوموبیل بوده و حاصل کار آن‌ها، خودرویی مانند فولکس معروف با موتور تعبیه شده در عقب بود. این طرح سنگ بنایی برای تغییر نحوه کنترل مسیر خودرو بوده و سیستم فرمان آن را به کلی تغییر داد. در پی تغییر مکان موتور، مشخصا قدرت مانور خودرو افزایش یافت؛ اما بعدها سازندگان با نگاهی دوباره به ساخته دست خود، همان طراحی قبلی را به مدل جدید ترجیح دادند.
دهه ۱۹۴۰
پس از جنگ جهانی دوم، نیاز به اتوموبیل‌هایی که توانایی حرکت در جاده‌های خاکی و غیرآسفالته به شدت احساس میشد. سازندگان نیز که حالا تجربه قرار دادن موتور در بخش عقبی خودرو را دارند، تصمیم به استفاده از دو موتور، یکی در جلو و دیگری در عقب می‌گیرند. بدین صورت، احتمال افزایش تعداد چرخ‌ها به شش یا بیشتر وجود داشت، چرا که با حمل محموله‌های سنگین، خطر درهم شکسته شدن خودرو سرنشینان را تهدید می‌کرد. اینجاست که جیپ (Jeep) متولد می‌شود و با دو موتور دو سیلندری نیرو محرکه بیشتری نسبت به سایرین تولید می‌کند و از قدرت بیشتری برخوردار است.
دهه ۱۹۵۰
پس از جنگ جهانی دوم، آینده‌ای موفق و خوش‌بینانه خصوصا در ایالات متحده در انتظار شرکت‌های حوزه اتوموبیل بود. طراحی هرچه فاخر تر اتوموبیل‌ها و دادن رنگ و لعابی نو به آن‌ها در کنار موتورهای قدرتمندتر که برای اولین بار قابلیت رنگ شدن داشتند، اتوموبیل‌ها را با جهشی روبرو کرد. توانمندی بیشتر موتور قابلیت حمل سه نفر در خودرو را ارائه می‌کرد که برای خانواده‌های سه نفره، خبر خوشحال کننده‌ای بود. اتصال موتور به بخش بدنه، کاری بس آسان بود که یک نفر به تنهایی از پس آن برمی‌آمد. ناگفته نماند پیشرفت‌هایی برای راحتی تعویض موتور صورت گرفته و کارها روان‌تر و استانداردتر انجام می‌پذیرفتند.
دهه ۱۹۶۰
در این بازه زمانی، برای اولین بار کمپانی‌ها شروع به یکپاچه سازی طراحی و ظاهر بخش موتور با بخش سرنشینان کردند. با حکم پلیس فدرال مبتنی بر امکان اتصال هر موتور به هر بدنه، مشتریان آزادی عمل بیشتری پیدا کردند. آن‌ها می‌توانستند با خریداری یک واحد شامل موتور بزرگ V8 و یک بدنه سبک و جمع و جور، قدرت و سرعت خودروی خود را افزایش دهند.
دهه ۱۹۷۰
به دنبال وضع قانون جدید فدرال که به هرکسی امکان تعویض موتور با بدنه دلخواه می‌داد، نابه‌سامانی‌هایی مشاهده شد که ناشی از استفاده نادرست دو قسمت خودرو در کنار یکدیگر بود. بنابراین، بخش نظارت کیفیت کمپانی‌ها با جدیت بیشتری به کار خود ادامه داد و از رخ دادن اتفاقات این‌چنینی، تا جای ممکن جلوگیری نمود.
خودروهای دو درب با سقف وینی، شیشه‌های مدل اپرا و موتورهای V8 مصرف سوخت بالایی داشتند. با افزایش نرخ سوخت در بیشتر کشورها، رانندگان ترجیح دادند موتور خودروی خود را با مدل کوچک‌تر ۴ سیلندره تعویض کنند.
دهه ۱۹۸۰
با تداوم قیمت بالای سوخت خودرو، عده بیشتری از موتورهای ۴ سیلندری کوچک‌تر در کنار بدنه سبک و کوچک‌تر استفاده کردند. همچنین خودروهای وانتی با همین ترکیب ساخته شدند و موتورهای آن‌ها که پیش‌تر از نوع V8 و I-6 بودند با انواع کوچک‌تر و کم مصرف‌‌تر تعویض شدند.
دهه ۱۹۹۰
رقابت اصلی سازندگان اتوموبیل‌ها در این نقطه از تاریخ شروع می‌شود. همکاری بین کمپانی سازنده موتور و سازنده بدنه اهمیت بیشتری پیدا کرد و سیستم کنترل خودرو و فرمان، از حالت مکانیکی و ساده تغییر یافت و فرمان به وسیله سیم‌هایی به درون محفظه کابین منتقل شد. این سیستم جدید، واحد نیروی محکره جدیدی بود که با بسیاری از کابین‌های پیشین سازگاری نداشت و تحولی در صنعت خودروسازی ایجاد کرد. برای بازگرداندن قابلیت تعویض بدنه، سازندگان مجبور به ارائه کیت آداپتور شدند.
برای ماشین‌های مسابقه‌ای نیز می‌توان چنین طرحی را پیاده‌سازی کرد که از بدنه سبک‌تر، موتور قدرتمند تر و هدایت آسان‌تر بهره می‌بردند. در وسایل حمل و نقل عمومی، استفاده از دو واحد مجزای مسافر و موتور، به حل مشکلات فنی و روزمره خودروها کمک شایانی خواهد کرد.
زمانه بدین شکل سپری نشد و خودروها از طراحی یکپاچه برخوردار بودند. نمی‌توان از این بابت اظهار تاسف کرد اما می‌توانستیم آینده‌ای متفاوت نسبت به آنچه اکنون برای صنعت خودروها رخ داده شاهد باشیم.
منبع : Jalopnik
