برخی مکانها در جهان میتوانند زندگی را از نظر فیزیکی و روانی برای زنان همچون جهنم کنند. در ادامه به خطرناک ترین کشورها برای زنان میپردازیم که وضعیت اسفباری دارند.
زنان در هیچ نقطه از این کره خاکی امنیت کامل ندارند. در بسیاری از کشورهای پیشرفته نیز زنان با مشکلات مختلفی دستوپنجه نرم میکنند که به جنسیت آنها ربط دارد. گرچه وضعیت در کشورهای آسیایی و آفریقایی بدتر است. در این کشورها عموما به زنان بهعنوان انسان درجهدو نگاه میشود و حقوق محدود و کمی دارند. همین نگاه اشتباه نیز باعث شده که در زمره خطرناک ترین کشورها برای زنان قرار بگیرند.
در خطرناک ترین کشورها برای زنان زندگی عادی یک آرزو است
در خطرناک ترین کشورها برای زنان شاهد نرخ بالایی از خشونتهای جنسی هستیم و زنان امکان حضور گسترده در اجتماع را ندارند. همچنین فرهنگ بسته باعث میشود که زنان نتوانند استعدادهای خود را شکوفا کنند. در واقع به آنها صرفا بهعنوان ماشین فرزندآوری نگاه میشود و بهترین کار نیز برای زنان خانهداری است. همچنین در قوانین این کشورها زنان جایگاه مناسبی ندارند.
افغانستان
در بررسیهای مختلف همیشه افغانستان در صدر خطرناک ترین کشورها برای زنان قرار گرفته است. نگاه بسته و مرتجع فرهنگی در این کشور باعث شده که زنان بهشدت محدود شوند. زنان افغان تحت فقر شدید قرار دارند و دسترسی آنها به امکانات پزشکی پایین است. همچنین زنان افغانستانی پایینترین سطح سواد را در میان کشورهای جهان دارند و نمیتوانند در اجتماع حضور چندان مثبتی داشته باشند.
پس از بازگشت طالبان جایگاه افغانستان در میان خطرناک ترین کشورها برای زنان تثبیت نیز شده است. چراکه سران کوتهفکر طالبان زنان زیادی را از مشاغل حرفهای حذف کردهاند و تلاش میکنند آنها را بهجایگاه سنتی خود در خانه راضی کنند. علاوه بر اینها، دختران افغان از سنین پایین قربانی خشونت و تجاوز جنسی قرار میگیرند و بهخاطر نبود آگاهی لازم، سواد و رسانههای اجتماعی امکان بیان مشکلات خود را ندارند.
سوریه
در میان خطرناک ترین کشورها برای زنان سوریه وضعیت بسیار بدی دارد. جنگ داخلی باعث شده که تنها ۱۷ درصد از زنان این کشور در اجتماع احساس امنیت کنند. همچنین زیرساختهای این کشور بهشدت آسیب دیدهاند و زنان امکان دسترسی به امکانات کافی در حوزه بهداشت و درمان را ندارند. طبیعتا در چنین شرایطی تحصیلات کافی برای بسیاری از زنان سوری یک آرزو محسوب میشود.
دادههای آماری نشان میدهد که فقط ۱۳.۵ درصد از زنان سوریه شاغل هستند. همچنین زندگی در یکی از خطرناک ترین کشورها باعث شده که زنان سوری بهشدت در خطر تجاوز و خشونتهای جنسی باشند. نرخ کودکهمسری در سوریه متاسفانه به ۶۹ درصد میرسد. مشکلی که فقط محدود به این کشور نیست و در بسیاری از کشورهای خاورمیانه دیده میشود.
هند
بسیاری از هندیها قبول ندارند که آنها حضوری دائمی در لیست خطرناک ترین کشورها برای زنان دارند؛ اما واقعیت را نمیتوان پنهان کرد. آمار خشونت جنسی، تجاوز و آزار و اذیت خانگی در هند بسیار بالا است. چندی پیش نیز خبر تجاوز به یک پزشک در بیمارستان پس از شیفت طولانی باعث خشم عمومی شد. در جامعه هند زنان بهخاطر جهیزیه تهدید میشوند و اسیدپاشی امری شایع است.
جامعه هند مردسالار است و زنی ساکت و مطیع را ایدهآل میپندارد. حتی نیمی از جمعیت این کشور باور دارند که باید گاهی با خشونت فیزیکی زنان را کنترل کرد.
خطرناک ترین کشورها برای زنان: یمن
وضعیت در یمن نیز چندان مناسب نیست. تنها یکسوم زنان این کشور باسواد هستند و نمیتوانند حضور پررنگی در مشاغل مختلف داشته باشند. همچنین امکان ورود آنها به جایگاههای مهم در کشور نیز بهشدت محدود شده است. دادههای آماری نشان میدهد که نرخ خشونت جنسی در این کشور به ۶۷ درصد میرسد. هرچند دلیل مهم دیگری وجود دارد که یمن را در لیست خطرناک ترین کشورها برای زنان قرار داده است.
فرهنگ یمن بهشدت مردسالارانه است و از تفاوت بین زن و مرد حمایت میکند. این تفاوتها توسط قانون نیز تایید میشود. بهعنوان مثال زنان شاغل در یمن یکپنجم مردان حقوق میگیرند. زنان در این کشور باید همیشه زیر سایه حمایت یک مرد باشند. در غیر اینصورت با مشکلات فراوانی مواجه خواهند شد. آنها امکان سفر بهصورت تنها را ندارند. چراکه قطعا تحت آزار و اذیتهای گوناگون قرار میگیرند.
جمهوری دموکراتیک کنگو
وضعیت زنان کنگو بهحدی اسفناک است که حتی در میان خطرناک ترین کشورها برای زنان نیز شرایط ناگواری دارند. تجاوز جنسی امری عادی در کنگو محسوب میشود. وقتی افراد و گروهها برای زمینهای حاصلخیر یا معادن طلا و مس اختلاف دارند، بهتجاوز سیستماتیک به زنان طرف مقابل رو میآورند. مردان کنگو باور دارند که با اینکار خانواده نابود میشود. چراکه زن قربانی باید از خانه بیرون انداخته شود و شوهر او نیز برای پنهان کردن چهره خود به مکان دیگری خواهد رفت.
در کنگو هیچ قانونی برای جلوگیری از خشونت جنسی وجود ندارد و همیشه قربانی متهم شناخته میشود. کارشناسان باور دارند که حتی کنگو برای سربازان امنتر از زنان است. زنان کنگو از کودکی در خطر تجارت قاچاق جنسی هستند و توسط شبهنظامیان به آنها تجاوز میشود. همچنین در زندگی زناشویی نیز همیشه تحت خشونت قرار میگیرند.
خطرناک ترین کشورها برای زنان: عربستان سعودی
عربستان سعودی در سالهای اخیر توانسته پیشرفتهای قابلتوجهی در زمینه آزادیهای اجتماعی داشته باشد؛ اما هنوز در میان خطرناک ترین کشورها برای زنان قرار میگیرد. زندگی زنان در این کشور بهشدت توسط قوانین مختلف فرهنگی محدود میشود. بهعنوان مثال زنان در سنین پایین ازدواج میکنند و برای ازدواج به اجازه پدر نیاز دارند.
در سالهای اخیر زنان عربستانی توانستهاند اجازه سفر بدون نیاز به تایید همسر، داشتن گواهینامه، حق حضانت فرزند، طلاق و داشتن پاسپورت را بهدست بیاورند. هرچند آنها از نظر آزادیهایی اجتماعی و حمایتهای قانونی هنوز فاصله زیادی با زنان غربی دارند.
پاکستان
برخی فکر میکنند که پاکستان نسبت به کشورهای مثل افغانستان یا یمن جایگاه بهتری داشته باشد؛ اما اینگونه نیست. وضعیت پاکستان در میان خطرناک ترین کشورها برای زنان فاجعهوار است. در برخی از مناطق این کشور زنان وضعیت بسیار بدی دارند و در برخی استانها وضعیت کمی بهتر بهنظر میرسد. تنها ۱۰ درصد از زنان مناطق ضعیف شاغل هستند و اکثر آنها نیز بدون دریافت دستمزد کار میکنند.
زنان بهطور متوسط ۳.۹ سال را در مدرسه میگذارند که تقریبا نصف مردان است. همچنین تنها ۱۶ درصد از زنان این کشور گوشی موبایل دارند. بسیاری از مردم پاکستان بر این باور هستند که اینترنت برای زنان نیست و آنها نباید آنلاین شوند. در پاکستان زنی که قربانی تجاوز جنسی شده در موضع ضعف قرار میگیرد. چراکه متجاوز از اقدام وحشیانه و غیرانسانی خود فیلم گرفته و بهصورت عمومی منتشر میکند. در این موقعیت از قربانی مبلغ زیادی دریافت میشود تا فیلم منتشر نشده و آبروی وی نرود. کاری که چندان غریب بهنظر نمیرسد.
خطرناک ترین کشورها برای زنان: عراق
کشور عراق از نظر تفاوت بین زن و مرد تنها نسبت به یمن برتری دارد. اکثر جامعه عراق بر این باور هستند که زن باید خانهداری کند و تمایل شدیدی به داشتن فرزند پسر دارند. جامعه عراق هیچ مشکلی با چند همسری ندارد و زنان را بهعنوان شهروند درجه دو میبیند.
حضور داعش در این کشور نیز باعث شد که برخی از زنان عراقی بهعنوان برده جنسی اسیر شده و شکنجههای وحشتناکی را تجربه کنند.
آفریقای جنوبی
وقتی ۷۶ درصد از مردان یک جامعه بپذیرند که اقدامات خشونتآمیزی را نسبت به زنان انجام دادهاند، نمیتوان آن را مکانی امن برای زنان و دختران دانست. در آفریقای جنوبی هر سه ساعت یک زن کشته میشود که این میزان ۵ برابر بیشتر از میانگین جهانی است. آفریقای جنوبی یکی از خطرناک ترین کشورها برای زنان است. چراکه نیمی از آنها انواع خشونت را در طول زندگی تجربه میکنند.
زنان آفریقای جنوبی ۵۰ درصد بیشتر از دیگران در معرض ابتلا به بیماری ایدز قرار دارند. گرچه این آمار تاریک بهخاطر مشکلات اخلاقی زنان نیست، بلکه به یک افسانه محلی باز میگردد. آفریقاییها فکر میکنند که ارتباط جنسی با یک دختر باکره میتواند ایدز را درمان کند. به همینخاطر هر ساله افراد بیگناه زیادی قربانی تجاوز جنسی شده و زندگی آنها بهخاطر بیماری ایدز نابود میشود. درصد قابلتوجهی از این افراد را نیز کودکان تشکیل میدهند.
سومالی
فقر شدید، تغییرات آبوهوایی و درگیریهای نظامی باعث شده که وضعیت انسانی در سومالی به نفطه بحران برسد. به همینخاطر عجیب نیست که سومالی در میان خطرناک ترین کشورها برای زنان قرار دارد. بسیاری از مردم این کشور خانه ندارند و مجبور هستند در اقامتگاههای موقت حضور داشته باشند. طبیعتا زنان حاضر در این مکانها امنیت چندانی ندارند و روزانه مورد آزار و اذیت قرار میگیرند.
با وجود اینکه بسیاری از کشورهای جهان سعی میکنند از جنبههای مختلف پیشرفت کرده و وضعیت مردم خود را بهبود ببخشند، سومالی در مسیری مخالف حرکت میکند. وضعیت زنان در این کشور رو به وخامت است و از کودکی مجبور میشوند ختنه کنند.
نیجریه
زنان در بسیاری از جوامع آفریقایی وضعیت مناسبی ندارند. یکی از خطرناک ترین کشورها برای زنان نیز نیجریه محسوب میشود. در این کشور ختنه اجباری زنان امری عادی است و بسیاری قربانی باندهای قاچاق انسان میشوند. همچنین زنان نیجریه بهشدت در معرض خشونت خانگی قرار دارند.
از سال ۲۰۱۶ برخی از سیاستمداران این کشور سعی کردهاند با تصویب قانون وضعیت را بهبود ببخشند. هرچند که مخالفتهای گوناگون باعث شده که تاکنون نتیجه خاصی حاصل نشود.
جمعبندی
در این مقاله به 10 مورد از خطرناک ترین کشورها برای زنان پرداخته شد. هرچند که لزوما زنان دیگر کشورها وضعیت ایدهآلی ندارند. در بسیاری از مناطق نگاههای سنتی، مردسالارانه و بسته فرهنگی باعث شده است که زنان امکان دسترسی به تحصیلات، امکانات بهداشت و درمان، حضور در بازار کار و آزادیهای اجتماعی را نداشته باشند و نتوانند نقشی مناسب در جامعه بازی کنند.