گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
موتور پرنده کلاشنیکف جدیدترین محصول کمپانی دفاعی روسی کلاشنیکف است؛ کمپانی‌ای که همگی آن را به واسطه معروف‌ترین تفنگ دنیا، یعنی AK-47 می‌شناسیم.
نماد کمپانی دفاعی روسی کلاشنیکف
روزگاری این کمپانی روسی تنها در زمینه ساخت تفنگ‌های انفرادی فعالیت داشت، اما امروزه ساخت تجهیزات ضد شورش، تیربارهای نگهبان دارای هوش مصنوعی با توان یادگیری، موتورهای پرنده، گلوله‌های توپخانه دارای هدایت، ربات‌های جنگی نیمه خودکار و… در لیست تولیدات آن دیده می‌شوند.
موتور پرنده کلاشنیکف که یکی از جدیدترین محصولات این کمپانی به شمار می‌رود، دارای 16 پروانه 3 تیغه است که هر یک از آن‌ها موتوری جداگانه داشته و در قالب 8 جفت پروانه، دو به دو در مقابل یکدیگر قرار دارند و نیروی برا (لیفت) لازم برای برخاستن از زمین و پرواز را فراهم می‌کنند.
این 18 موتور همگی الکتریکی هستند و نیروی لازم برای چرخش را از 2 باتری که پشت صندلی خلبان قرار دارند، دریافت می‌کنند. استفاده از موتورهای الکتریکی سبب کاهش وزن وسیله می‌شود، اما از سوی دیگر باعث می‌شود این موتور پرنده پیوستگی پروازی بسیار کمی، احتمالا در حد 30 دقیقه، داشته باشد و توان حمل بار آن نیز پایین باشد.
اسکلت موتور پرنده کلاشنیکف از جنس فلز است. یک پوشش سبک وزن برای این وسیله نیز ساخته شده که با آن می‌توان اسکلت، موتورها، و باتری را از دید پنهان کرد؛ این پوشش قابل جداسازی است.
این وسیله تنها قادر به حمل یک سرنشین است و هدایت آن توسط دو دسته کنترلی انجام می‌شود. از این موتور می‌توان برای مقاصدی همچون دیده‌بانی، گشت و… استفاده کرد. گرچه همچنان مشخص نیست این موتور پرنده برای مقاصد نظامی ساخته شده و یا سازندگان قصد عرضه آن به بازار غیر نظامی را نیز دارند.
سه محصول مشابه موتور پرنده کلاشنیکف ساخت آمریکا در دهه 1950، وسیله سمت چپ دارای موتور جت توربوفن و دو وسیله دیگر موتور سوختی پیستونی داشتند.
البته این موتور پرنده اولین در نوع خود نیست. پیش‌تر نیز علاقه‌مندان غیرنظامی دست به ساخت موتورهای پرنده مجهز به موتورهای الکتریکی زده بودند. ارتش آمریکا در دهه 1950 میلادی چندین وسیله پرنده مشابه مجهز به موتورهای سوختی و حتی موتور جت ساخته بود که البته هیچ‌کدام وارد خدمت نشدند.
ناگفته نماند امروزه نیز ارتش آمریکا در پی به‌خدمت‌گیری چنین موتورهای پرنده‌ای با قابلیت پرواز خودکار همچون یک پهپاد است و کمپانی انگلیسی مالوی آئروناتیکس (Malloy Aeronautics) و کمپانی مهندسی آمریکایی سوروایس (Survice) عهده‌دار طراحی و توسعه آن هستند. نمونه ساخته شده فعلی این پهپاد می‌تواند بیش از 360 کیلوگرم بار جابه‌جا کرده و با این مقدار بار نیز 100 کیلومتر بر ساعت سرعت داشته باشد.
