زیباترین تصاویر تلسکوپ فضایی هابل مجموعهای از دیدنیترین عکسهایی است که این وسیله شگفتانگیز و فوق پیشرفته در طول ماموریتهایش، از فاصله 593 کیلومتری زمین به ثبت رسانده است.
تلسکوپ فضایی هابل (Hubble Space Telescope) که با نام اختصاری HST هم شناخته میشود، یکی از پیشرفتهترین رصدخانههای خارج از جو زمین است که از تاریخ 24 آوریل سال 1990 در مداری به دور سیاره میگردد.
نام این تلسکوپ به افتخار ستاره شناس معروف، ادوین هابل انتخاب شد و از زمان شروع به کار به عنوان پروژهای مشترک میان سازمان فضایی ناسا (NASA) و آژانس فضایی اروپا (ESA)، دادههای ارزشمندی را از فاصله 593 کیلومتری سطح زمین ثبت کرده است.
هابل که در هر 96 دقیقه، یک بار به دور سیاره ما میچرخد، به دلیل قرار نگرفتند در اتمسفر زمین توانایی ثبت دادهها از اجرام آسمانی را به گونهای منحصر به فرد دارد. رصدخانههای زمینی به صورت کلی تحت تاثیر پدیدههای گوناگون جوی و خاصیت لایه محافظی زمین در جذب طول موج مشخصی از تشعشعات الکترومغناطیسی هستند و به همین دلایل نمیتوانند تصاویری به کیفیت عکسهای تلسکوپ فضایی هابل به ثبت برسانند؛ این موضوع باعث شده تا حجم قابلتوجهی از دانش متخصصان ستاره شناسی به اطلاعات رصدخانههای فضایی مانند هابل وابسته باشد.
در زمان پرتاب، HST به اندازه یک ساختمان 4 طبقه بزرگ بود و با قطر 4 متر و طول 13 متر، حدودا 12 تن وزن داشت. گفته شده که تاکنون بیش از یک میلیون جرم آسمانی مختلف با این تلسکوپ رصد شده و حدودا 4800 مقاله علمی بر اساس دادههای هابل، توسط دانشمندان 45 کشور جهان منتشر شده است.
دقت فوقالعاده این محصول تکنولوژیکی شگفتانگیز یکی دیگر از مشخصههای هابل به شمار میرود و با اینکه سرعت چرخش آن به در زمین تقریبا 28 هزار کیلومتر بر ساعت است، توانایی این تلسکوپ برای رصد اجرام آسمانی حیرتانگیز است. همین دقت بالا باعث شده تا دانشمندان مجموعهای دیدنی از عکس ستارهها، سیارهها و کهکشانهای دور و نزدیک را از دادههای تلسکوپ جمعآوری کرده و هرچند وقت یکبار هم با نشان دادن گوشهای از شگفتیهای جهان اطراف، عظمت کیهان را به ما یادآوری کنند.
در همین رابطه قصد داریم تا تعدادی از زیباترین تصاویر تلسکوپ فضایی هابل که در طول بیش از دو دهه اکتشاف تهیه شدهاند را ببینیم؛ با ما همراه باشید.
تعدادی از زیباترین تصاویر تلسکوپ فضایی هابل
تصویر بالا که با کنار هم گذاشتن 4 عکس در آوریل 1999 به وجود آمده، سحابی سوراخ کلید (Keyhole Nebula) را نشان میدهد.
مورد بعدی از لیست زیباترین تصاویر تلسکوپ فضایی هابل کهکشان مارپیچی NGC 7331 نام دارد که در فاصله 45 میلیون سال نوری از زمین، در صورت فلکی پگاسوس (Pegasus) قرار گرفته و اولین بار در سال 1784 وجود آن توسط ستاره شناسی به نام ویلیام هرشل (William Herschel) به ثبت رسید.
NGC 7331 از نظر اندازه، شکل و جرم به کهکشان راه شیری شبیه است و با نرخ تولد ستارهای تقریبا یکسان، حدودا به اندازه کهکشان ما ستاره دارد.
اشکال ستون مانند و تیره رنگی که میبینیم حجمهای فوقالعاده زیادی از هیدروژن و گرد و غبار بین ستارهای هستند که محلی برای شکلگیری و رشد ستارهها به حساب میآیند.
هر کدام از ستونها که در سحابی عقاب (Eagle Nebula) با فاصله 6500 سال نوری از زمین قرار دارند، به اندازه 5 سال نوری طول داشته و شامل هیدروژن سرد با پوششی از گرد و غبار میشوند.
یکی از زیباترین تصاویر تلسکوپ فضایی هابل جزو اولین و پیچیدهترین سحابیهای سیارهای کشفشده در جهان است که با نام سحابی چشم گربه (Cat’s Eye Nebula) شناخته میشود.
سحابیهای سیارهای زمانی که ستارهای مانند خورشید لایههای گازی خارجیاش را به آرامی از خود دور کند، به وجود میآیند و این سحابی که عنوان علمی “NGC 6543” برای آن انتخاب شده هم با عمر تقریبی هزار سال، نمونه بارزی از آخرین مراحل تکامل یک ستاره در بخشهای پایانی عمرش را نشان میدهد.
سری عکسهای بالا مراحل گسترش هاله نور اطراف ستاره عظیم قرمز رنگی به اسم “V838 Mon” را نمایش میدهد که گرد و غبار بین ستارهای آن با نور این جرم آسمانی شگفت انگیز روشن شده است. ستاره موردنظر حدودا 20 هزار سال نوری از زمین دور است و در مسیر صورت فلکی مونوسروس (Monoceros) قرار دارد.
مورد بعدی در لیست دیدنیترین تصاویر تلسکوپ فضایی هابل سحابی مرداب (Lagoon Nebula) است که در صورت فلکی ساگیتاریوس (Sagittarius) واقع شده و به عنوان یک محل شکلگیری ستاره در فاصله 5 هزار سال نوری از زمین شناخته میشود.
یکی از کهکشانهای شگفتانگیزی که کمتر موردتوجه قرار گرفته، کهکشان کوچک NGC 1559 است که با زمین 50 میلیون سال نوری فاصله داشته و به صورت فلکی رتیکولوم (Reticulum) مربوط میشود.
این کهکشان مارپیچی فوقالعاده دور که در حال حاضر با سرعت 1.3 هزار کیلومتر در ثانیه از ما فاصله میگیرد، به اندازه ده میلیارد برابر جرم خورشید، جرم دارد و از کهکشان راه شیری 20 برابر سبکتر است.
نمای بالا که بیننده را به یاد پنگوئنی در حال محافظت از تخمش میاندازد، حاصل ترکیب دو کهکشان بوده که به طور کلی نام “Arp 142” برای آن انتخاب شده است. البته این عکس تنها به هابل مربوط نمیشود و تلسکوپ اسپیتزر (Spitzer) ناسا هم بخشی از دادههای لازم برای به وجود آمدن این نمای شگفتانگیز را تهیه کرده است.
دانشمندان میگویند که نیروی جاذبه دو کهکشان آنها را به سمت یکدیگر کشانده است و دادههای پیشین نشان میدهند که بخش پنگوئن مانند تصویر به کهکشانی به اسم “NGC 2336” مربوط است که پیش از تغییر شکل حاصلشده، از نوع مارپیچی بوده است.
و اما مورد آخر از لیست که به اعتقاد بسیاری یکی از شگفتانگیزترین و زیباترین تصاویر تلسکوپ فضایی هابل است، سحابی مخروط (Cone Nebula) بوده که با ما 2.5 هزار سال نوری فاصله داشته و در صورت فلکی مونوسروس قرار گفته است.
همانند ستونهای گازی یکی از عکسهای قبلی، سحابی مخروط هم ستونی از گاز و گرد و غبار بوده که با طول 7 سال نوری، در خود ستارههای جدیدی را به وجود میآورد.
جالب است بدانیم که سازمان فضایی ناسا قصد دارد تا به زودی جایگزینی بسیار پیشرفتهتر و حدودا صد برابر قدرتمندتر از رصدخانه هابل را راهاندازی کند؛ این وسیله شگفتانگیز تلسکوپ فضایی جیمز وب (James Webb Space Telescope) نام دارد، از سال 2020، به صورت رسمی راه پرافتخار هابل را ادامه میدهد.
خوانند گان گرامی پارسی زبان می توانند جهت مطالعات بیشتر به تصاویر خیالی مخابره شده توسط مرغ ملکوتی باستانی و پیشدادی به نام سیمرغ نظری بیافکنند که حاکی از کشف و فاش نمودن آخرین راز های خلقت و آفرینش است. در طی وبگردی شما در آنجا به موضوعات و تصاویر و پدیده هایی بر خورد خواهید کرد که انسان در طول پیدایش خود تاکنون آنها را ندیده و نشنیده است. سیمرغ خوش خط و خال با پرهای رنگین کمانی و کاکل زرین خویش در حین عملیات پیام رسانی از عالم غیب به دنیای طبیعی و فیزیکی و از اینجا به آنجا ، یک پیام جالب را اخیرا به پایگاه های زمینی مخابره نموده است. متخصصین با کوشش بیدریغ و بی مثال خود کُد این پیام را شکسته و محتوای آنرا به زبان پارسی ترجمه نموده اند که بشکل زیر می باشد : من قبل از صدور امر و یا فرمان خلقت و آفرینش بر خویش و در خویش تاس ها را بینهایت بار انداختم و سپس به اطمینان مطلق رسیدم و از آن به بعد بازی تاس بازی را کنار گذاشتم و لذا در طی سفر زیارتی و سیاحتی که آنرا با قصد و نیت رجعت؛ برگشت و بازگشت و زیارت حالت ملکوتی اولیه خویش که قبل از پا نهادن در سفر آنرا دارا بودم، نیازی به تاس انداختن مجدد نیستم.
گفت و شنود با سیمرغ را می توانید در سفر وبگردی خود تحت عناوین گرانش کوانتایی؛ مه بانگ ؛ هفت عالم ؛ ازل و ابد ؛ فوتون ؛ روح و روان و جان ؛ جهان های موازی را در سایتهای پارسی زبان : دیکشنری آنلاین آبادیس و دیپ لوک به همراه گجت نیوز ، دنبال کنید و از جدید ترین نظریه های علمی مطلع شوید و بیشتر لذت ببرید. سیمرغ نیک پندار پیام یکی بودن عالم غیب و عالم مادی را به گوش ما ( انسان ) می رساند که این عوالم جدا از هم نیستند بلکه در هم تنیده اند و ما انسانها نمیتوانیم تنها از طریق علوم طبیعی و تجربی ابعاد ماورایی این واحد را حس کنیم و به تجربه بکشیم و برای درک چنین ابعاد مادی نیازی هم به اصطلاح چشم سوم و شناخت چاکرا های هفتگانه انرژی در بدن انسان را نداریم. اندکی گوش فرا دادن به پیام های مرغ قوه خیال کافیست. حیطه و میدان پرواز سیمرغ از احساسات و افکار محض گرفته تا جوّ و لایه بالایی عقل انسان که اوهامات باشد گسترده است. قوه احساس ؛ قوه تفکر ؛ و قوات فهم ؛ عقل ؛ خیال و توهمم چه فیزیکی و مادی و چه ذهنی و غیر مادی همگی استعداد ها و خواص ماده روح و روان انسان می باشند و نیروی بیرونی در کار نیست. آن نیرویی ماورایی باوری دینی و فرضی علمی نزول کرده و به نیروهای موجود در طبیعت تبدیل شده است. انرژی و جرم موجود در طبیعت که تمام ابعاد طبیعت از آنها ساخته شده است ذره ناچیزی از عشق بیکران خداوند می باشند. اگر از دست و زبان و کردار خدای دینی راضی نیستیم میتوانیم به خدای علمی رو آوریم. خداوند صاحب خود و همه کس و هم چیز که جملگی از وجود خویش اند، می باشد و به دین خاصی وابسته نیست و از همه انحصارات انسانی آزاد می باشد. خداوند در انحصار هیچ کدام از ادیان موجود و هیچ سیستم حکمی ؛ فلسفی ؛ شعری ؛ عرفانی ؛ کلامی و فقهی نمیتواند اورا به تصرف خود در آورد. شعار اعتقادی و علمی انسان مدرن
آزادی باور و اعتقاد می باشد در کنار باور و اعتقاد سازمان دهی شونده.
سیمرغ نگاهی به درون ذرات نور ( فوتون یا کوانت ها ) انداخته است و زیبائی درونی این کاخهای نیمه مقدس ( ملکوتی و خاکی ) با زیبایی های ظاهری طبیعت نمیتوان آنها را سنجید. زمان اجازه ورود به این قصر های مجلل را ندارد و حتی اجازه لمس نمای بیرونی آنها را در پندار خود نمی تواند در روئیا ببیند.
ناسا دروغ میگه اخه چجوری اجسامی که هزاران سال نوری از کره زمین دور هستن رو تصویر برداری میکنن مگه سرعت زوم هابل از سرعت نور بیشتره؟فرض کنیم جسمی در اسمان میخواهیم ازش عکسی بگیریم اون جسم 1000سال نوری از ما دوره باید هابل هزار سال نوری زوم بزنه تا به او جسم برسه
دوست عزیز دروغی در کار نیست این تصاویر با سیستمه زوم کردن گرفته نمیشه . در واقع اینطور فرض کنید از روی صفحه نمایش شما یک pdf برمیدارید. یعنی از مشاهدات تلسکوب عکس گرفته میشه نه مستقیم از سیارات یا کهکشانهاو…
وقتی مردم شنیدن یه کالسکه بدون اسب حرکت میکنه خیلیا دزک نمیکردند و گفتن دروغه!!
وقتی مردم شنیدن یه کالسکه بدون اسب حرکت میکنه خیلیا درک نمیکردند و گفتن دروغه!!
وَلَوْ فَتَحْنَا عَلَیْهِم بَابًا مِّنَ السَّمَاءِ فَظَلُّوا فِیهِ یَعْرُجُونَ (۱۴) ۞
و اگر دری از آسمان به روی آنان می گشودیم، و آنها پیوسته در آن بالا می رفتند.
لَقَالُوا إِنَّمَا سُکِّرَتْ أَبْصَارُنَا بَلْ نَحْنُ قَوْمٌ مَّسْحُورُونَ (۱۵) ۞
باز می گفتند: «ما چشم بندی شده ایم. بلکه ما قومی سحر شده ایم! »
وَلَقَدْ جَعَلْنَا فِی السَّمَاءِ بُرُوجًا وَزَیَّنَّاهَا لِلنَّاظِرِینَ (۱۶) ۞
ما در آسمان برجهایی قرار دادیم. و آن را برای بینندگان آراستیم.
وَحَفِظْنَاهَا مِن کُلِّ شَیْطَانٍ رَّجِیمٍ (۱۷) ۞
و آن را از هر شیطان رانده شده ای حفظ کردیم.
إِلَّا مَنِ اسْتَرَقَ السَّمْعَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ مُّبِینٌ (۱۸) ۞
مگر آن کس که استراق سمع کند (و دزدانه گوش فرادهد) که «شهابی آشکار» او را تعقیب می کند (و می راند).
وَالْأَرْضَ مَدَدْنَاهَا وَأَلْقَیْنَا فِیهَا رَوَاسِیَ وَأَنبَتْنَا فِیهَا مِن کُلِّ شَیْءٍ مَّوْزُونٍ (۱۹) ۞
و زمین را گستردیم. و در آن کوههای استواری قرار دادیم. و از هر گیاه موزون، در آن رویاندیم.
وَجَعَلْنَا لَکُمْ فِیهَا مَعَایِشَ وَمَن لَّسْتُمْ لَهُ بِرَازِقِینَ (۲۰) ۞
و برای شما انواع وسایل زندگی در آن قرار دادیم. همچنین برای کسانی که شما نمی توانید به آنها روزی دهید.
وَإِن مِّن شَیْءٍ إِلَّا عِندَنَا خَزَائِنُهُ وَمَا نُنَزِّلُهُ إِلَّا بِقَدَرٍ مَّعْلُومٍ (۲۱) ۞
و هیچ چیز نیست، مگر آنکه خزاین آن نزد ماست. ولی ما جز به اندازه معیّنی آن رانازل نمی کنیم.
نیازی به زوم زدن نیست زیرا نور آن ستاره دور دست در حال حاظر در چشم تلسکوپ افتاده و این تلسکوپ نه با حال و روز فعلی آن ستاره دور بلکه با حال و روز فعلی نور آن ستاره سر و کار دارد که در گذشته ای دور دست ساطع شده است. مثال: تلسکوپ هابل در حال حاظر یک کهکشان را مشاهده میکند و از آن عکس برداری میکند که در فاصله سیزده میلیارد سال نوری از زمین و مدار تلسکوپ قرار دارد و تصویر آن زیبا و شگفت انگیز است. اما آن کهکشان به احتمال قریب به یقین در همین زمان حال خود ما به یک سیاه چال عظیم الجسه تبدیل شده و به آرامی در مدار خود به دور مرکز جهان یا مرکز کیهان می چرخد. و پس از انقباض مجدد زمان و مکان نسبی به نوبه و زمان خاص خویش در مرکز جهان سقوط خواهد کرد و به انرژی متراکم شده تبدیل خواهد شد. نتیجه دیگر اینکه طبق تصاویر تلسکوپی از کهکشان های دور دست که با سرعت شتاب دار از مرکزیت دور میشوند، نباید عاجلانه به این نتیجه رسید که جهان در حال حاظر در حالت انبساط بسر میبرد. به احتمال خیلی زیاد ، طبق باور من کیهان در فاز انقباض می باشد. به عنوان مثال نزدیک ترین کهکشان به راه شیری خودمان بنام آندرومدا در حال نزدیک شدن به کهکشان را شیری میباشد که نمایان گر آن است که بررسی گذشته های نزدیک ، نمایانگر حالت انقباض میباشد. میگویند اگر با تلسکوپ دور دستها را نگاه کنیم ، به گذشته ها می نگریم. نتیجه اینکه کیهان از دوران های زندگی خود تصاویر را بصورت خاطره بجا گذاشته است که هم اکنون از طریق انسان که بخشی از وجود ناآگاه ؛ آگاه و خود آگاه خویش می باشد، ژیروسکوپ ساخت دست انسان گذشته های خود را بررسی میکند. این امر نشان دهنده این حقیقت و واقعیت است که کیهان مثل یک موجود زنده مثل انسان دارای خاطره می باشد. اما طوریکه میدانیم یک تصویر فقط میتواند روی یک زمینه مادی ثبت و ضبط گرد ، مثل کاغذ و فیلم و نوار و دیسک و چیپ و سنگ و گل و غیره، لذا میتوانیم با شگفت و تعجب از خود بپرسیم که کیهان این تصاویر از خاطرات دوران گذشته و کودکی خودرا روی چه زمینه ای ثبت کرده به دست بایگانی سپرده است، جز فضای مجازی غیر مادی.
چجوری تونستن این فاصله رو عکس برداری کنن ؟ حداقل چند صد سال نوری فاصله ست
تصاویر زیبایی بود
وسعت زمین رو با کهکشان مقایسه کنین تا بفهمید ما انسان ها واقعا هیچی نیستیم
اینا چجوری شکل گرفتن
شبیه چشمه یکیشون خیلی خوشگل بود
آره آره شبیه مردمک ه
درست عین یه تابلو نقاشی
تابلویی که کسی نکشیدش
چطور کسی نکشیدش؟؟ خالق همه اینا رو آفریده
هنر مند ترین هنرمندان
جلّ الخالق
فارسی حرف بزن
میگی وای چه شگفت انگیر