گجت نیوز آخرین اخبار گجتی و فناوری های روز دنیا 
کامپیوترهای کوانتومی به زودی دنیای فناوری را دگرگون می کنند. اکنون اولین کامپیوتر کوانتومی اروپا با توان 5000 کیوبیتی راه اندازی شده است.
بر اساس گزارش‌های اخیر، اولین کامپیوتر کوانتومی اروپا با بیش از 5000 کیوبیت در موسسه پژوهشی یولیش آلمان راه اندازی شد. این مرکز پژوهشی می‌گوید که این کامپیوتر نقطه عطف مهمی در توسعه کامپیوترهای کوانتومی در اروپا است.
اولین کامپیوتر کوانتومی اروپا با توان 5000 کیوبیت
این رایانه سوپر کوانتومی، توسط D Wave که یک تهیه کننده کانادایی سیستم‌های محاسباتی کوانتومی است، ساخته شده و قدرتمندترین دستگاه محاسباتی این شرکت محسوب می‌شود. علاوه بر این، این محصول برای اولین بار خارج از دفتر مرکزی شرکت مستقر شده.
این کامپیوتر تبریدی کوانتومی اساساً همان ایده محاسبات کوانتومی آدیاباتیک است که برای رسیدگی به مشکلات بهینه‌سازی و نمونه‌برداری طراحی شده است.
مزیت روش تبرید کوانتومی در مقایسه با روش درگاه کوانتومی این است که پایداری سیستم آن بسیار بالاتر است. با استفاده از این کامپیوتر فوق کوانتومی و سیستم کوانتومی D Wave از راه دور که در مرکز تحقیقات یولیش آلمان تاسیس شده، این مرکز می‌تواند در مراحل اولیه کاربرد عملی محاسبات کوانتومی شرکت کند.
کامپیوترهای کوانتومی، وعده انقلابی عظیم را در بخش‌هایی همچون توسعه دارو، امنیت سایبری و مدل سازی مالی داده‌اند. آنها همچنین پیش بینی آب و هوا را بهینه سازی می‌کنند و ارتقا می‌بخشند و در بسیاری از زمینه‌ها و رشته‌های دیگر که کامپیوترهای کلاسیک از عهده آن بر نمی‌آیند، عملکرد خوبی خواهند داشت.
این موسسه پژوهشی به منظور تحقق بخشیدن به کاربرد تجاری محاسبات کوانتومی در سریعترین زمان ممکن، مرکز زیرساخت کاربر را برای محاسبات کوانتومی در یولیش تأسیس کرده است. این موسسه دسترسی دوستانه به سیستم‌های محاسبات کوانتومی را برای طیف وسیعی از کاربران در اروپا، فراهم می‌کند. همچنین این موسسه وعده داده که در آینده دسترسی بیشتری برای آلمانی‌ها و سایر کشورهای اتحادیه اروپا فراهم خواهد کرد. از طرفی شرکت‌ها نیز به مرکز زیرساخت JUNIQ دسترسی خواهند داشت تا به آنها کمک کند بتوانند از رایانه‌های کوانتومی به درستی استفاده کنند.
پیچیدگی مکانیک کوانتومی: چگونه کامپیوترهای کوانتومی آینده، اشتباهات را اصلاح می‌کنند؟
موضوع تصحیح خطای کوانتومی، بسیار کمتر از هژمونی کوانتومی است. برای استفاده از رایانه‌های کوانتومی، تصحیح خطای کوانتومی بسیار مهمتر از هژمونی کوانتومی است. بنابراین، چه نوع روش تصحیح خطای کوانتومی، برای استفاده از کامپیوترهای کوانتومی عملی خواهد شد؟
در سال 1994، یکی از ریاضیدانان به نام پیتر شور، در آزمایشگاه‌های بل در نیوجرسی، ثابت کرد که کامپیوترهای کوانتومی می‌توانند مشکلات معین و خاصی را سریعتر از ماشین‌های کلاسیک و سنتی – هر چند به صورت نمادین- حل کنند. سوال این است، آیا می‌توانیم یک کامپیوتر کوانتومی بسازیم؟
شک گرایان این گونه استدلال می‌کنند که وضعیت‌های مختلف کوانتومی بسیار شکننده و ناپایدار هستند. آنها ادعا می‌کنند که محیط به ناچار اطلاعات را در کامپیوتر کوانتومی اشتباه پردازش می‌کند، و این امر مربوط به حالت‌های کوانتومی نیست. یک سال بعد پیتر شور پاسخ داد:
طرح تصحیح خطای کلاسیک اشتباهات را به واسطه اندازه گیری بیت‌های انفرادی اصلاح می‌کند.
با این حال، این رویکرد برای بیت‌های کوانتومی یا کیوبیت (Qubits) کار نمی‌کند. این به این دلیل است که هر سنجش و کمیتی، حالت کوانتومی را تغییر می‌دهد و بنابراین با محاسبات کوانتومی رو به رو می‌شود. شور راهی پیدا کرد تا بدون اندازه‌گیری وضعیت کیوبیت‌ها، تشخیص دهد که آیا مشکلی پیش آمده است یا نه. این رویکرد، آغاز زمینه تصحیح خطای کوانتومی را برجسته ساخت.
از آنجایی که این رویکرد رونق یافت، اکثر فیزیکدانان برای دیدن الگوریتم شور به عنوان تنها راه ساخت کامپیوترهای کوانتومی عملی، پیش آمدند. بدون این رویکرد، هیچ راهی برای افزایش عملکرد یک کامپیوتر کوانتومی وجود ندارد. اگر ما نتوانیم عملکرد کامپیوترهای کوانتومی را افزایش دهیم، آنها هم نمی‌توانند مشکلات دشوار را حل کنند.
در محاسبات کوانتومی، توسعه یک خطا در تصحیح کد، اما اجرای آن در یک دستگاه دیگر مسئله متفاوتی است. با این حال، در اوایل اکتبر سال 2021، یک تیم تحقیقاتی به رهبری فیزیکدان دانشگاه مریلند، کریس مونرو، به موفقیت‌هایی در این زمینه دست یافتند. آنها در پایان کار گزارش دادند که توانسته‌اند با موفقیت چندین عنصر لازم برای تصحیح خطای شور را پیدا کنند.
