گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
موشک هایپرسونیک ناوشکن زاموالت جدیدترین سلاح این شناور غول پیکر رزمی است که به زودی وارد خدمت در نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا می‌شود.
نیروی دریایی آمریکا همواره سعی بر این داشته تا برتریش نسبت به رقبای شرقی خود را حفظ کند. در زمان جنگ سرد این کشور یک نیروی دریایی بسیار بزرگ و قدرتمندتر از نیروی دریایی شوروی در اختیار داشت. اما امروزه که نیروی دریایی روسیه دیگر رمق سابق را ندارد، چین به عنوان یکی از مدعیان قدرت دست به گسترش و تقویت نیروی دریایی خود زده است.
در پاسخ به این اقدام آمریکا بار دیگر تصمیم به تقویت بیش از پیش نیروی دریایی خود گرفته تا همچنان قدرت شماره یک در پهنه آبی کره زمین باشد. این کشور همچنین بایستی بتواند در یک نبرد احتمالی با چین، ابتدا از طریق دریا بر آن غلبه و سپس به خشکی برسد. پس داشتن قدرتمندترین شناورهای سطحی و زیرسطحی امری غیر قابل اجتناب است.
برای مقایسه بد نیست بدانید نیروی دریایی چین در حال حاضر 37 ناوشکن و دو ناو هواپیمابر (یک فروند در دست ساخت) عملیاتی دارد. در طرف مقابل نیروی دریایی آمریکا 70 فروند ناوشکن (به زودی 81 فروند)، 11 ابر ناو هواپیمابر (دو فروند دیگر در دست ساخت) و 22 فروند ناو جنگی دارد. با این حال نیروی دریایی چین با سرعت بالایی در حال رشد است روز به روز بر شمار شناورهای رزمی آن افزوده می‌شود.
و اما نیروی دریایی آمریکا در زمینه نبرد سطحی برگ برنده‌ای به نام ناوشکن زاموالت را در اختیار دارد که پیشرفته‌ترین شناور رزمی ساخته شده تا به امروز است. این کشتی غول پیکر که با توجه به ابعاد و وزنش بیشتر در دسته ناو جنگی قرار می‌گیرد تا ناوشکن، پنهانکارترین و رادارگریزترین شناور دنیا نیز می‌باشد و با 190 متر طول اثر راداری در حد یک قایق ماهیگیری بسیار کوچک دارد.
در حال حاضر سلاح اصلی این ناوشکن برای حمله به اهداف سطحی (زمینی و دریایی)، موشک‌های کروز تاماهاوک با برد 1700 کیلومتر هستند که در نسخه جدید بلاک 5 علاوه بر قابلیت حمله به اهداف ثابت و متحرک در خشکی، نقش ضد کشتی نیز پیدا کرده‌اند. این موشک علاوه بر انعطاف پذیری عملیاتی بالا و برد زیادش، به منظور حفظ پنهانکاری سرعت فروصوت در حد 0.85 ماخ دارد و می‌تواند ظرف مدت 1.9 ساعت به یک هدف در بیشینه برد خود برسد.
و اما اکنون موشک هایپرسونیک ناوشکن زاموالت که نیروی دریایی قصد عملیاتی کردن آن را دارد، رویکردی متفاوت نسبت به تاماهاوک اتخاذ کرده و با سرعتی چندین برابر صوت پرواز می‌کند. این موشک که C-HGB نام دارد، قرار است جایگزین توپ‌های 155 میلی‌متری موجود در سینه ناوشکن زاموالت شود. چرا که در سال 2017 نیروی دریایی نقش در نظر گرفته شده برای این کشتی‌ها را تغییر داد. در ابتدا قرار بود زاموالت با استفاده از پنهانکاری و رادارگریزی خود به ساحل دشمن نزدیک شده و با استفاده از دو توپ فوق دوربرد خود، مواضع ساحلی دشمن را زیر آتش خود بگیرد. اما در نقش جدید قرار است به شکار کشتی‌های دشمن به خصوص ناو هواپیمابر آن هم از فاصله بسیار دور بپردازد؛ پس دیگر نیازی به توپ‌های خود ندارد و بایستی موشک حمل کند.
موشک C-HGB که به طور مشترک توسط نیروی زمینی، هوایی و دریایی آمریکا توسعه یافت، از هواپیماها، کشتی‌های رزمی، زیردریایی‌ها و خودروهای پرتابگر شلیک می‌شود. پس از پرتاب این موشک همچون یک موشک بالستیک با موتور دو مرحله‌ای خود تا لبه فضا پیش می‌رود، اما از جو خارج نمی‌شود. پس از آن پرتابه که خود فاقد موتور است، با کمک جاذبه و سرعت اولیه بسیار بالای خود به سرعت هایپرسونیک 20 برابر صوت می‌رسد و به سمت هدف گلاید می‌کند. این موشک پس از برخورد به هدف به واسط سرعت بسیار بالا و انرژی جنبشی فوق العاده زیادی که دارد هدف را تخریب می‌کند. البته به یک سرجنگی متعارف نیز مسلح است که پس از برخورد به هدف منفجر می‌شود. در حال حاضر تصمیمی بر تسلیح این موشک به سرجنگی اتمی نیست.
این موشک آنقدر دقیق است که دایره خطای احتمالی آن کمتر از 15 سانتی‌متر است. بدان معنا که ممکن است با 15 سانتی‌متر فاصله به نقطه مورد نظر برخورد کند که عملا بی تاثیر است. برد این موشک نیز بیش از 8 هزار کیلومتر و قاره پیما است و می‌تواند ظرف مدت 20 دقیقه پس از شلیک، به حداکثر برد خود برسد. سرعت سرسام آور آن نیز سبب می‌شود پدافند ضد موشک نیز نتواند در مقابل آن اقدامی انجام دهد.
برای نصب این موشک روی ناوشکن‌های زاموالت، نیروی دریایی بایستی یک یا هر دو توپ را حذف و پرتابگرهای MAC را جایگزین آن‌ها کند. این پرتابگرها که در اصل برای چهار زیردریایی اتمی حامل موشک کروز از کلاس اوهایو طراحی شدند، هر یک 7 موشک تاماهاوک در خود جای می‌دهند. یک زیردریایی کلاس اوهابو 22 لوله پرتاب برای شلیک موشک بالستیک قاره پیما دارد و هر یک از این لوله‌ها می‌تواند پذیرای یک پرتابگر MAC باشد. بدین ترتیب یک زیردریایی اوهایو در کلاس پرتابگر موشک کروز 154 موشک تاماهاوک با خود حمل می‌کند.
حال قطر هر موشک هایپرسونیک ناوشکن زاموالت حدود 33 درصد بیشتر از قطر یک موشک تاماهاوک است و هر پرتابگر MAC می‌تواند تا 4 موشک درون خود جای دهد. به جای هر توپ زاموالت نیز می‌توان دو پرتابگر MAC سوار کرد. نمی‌توان با قطعیت گفت که آیا نیروی دریایی تصمیم حفظ یک توپ روی این کشتی‌ها دارد یا هردوی آن‌ها را با موشک هایپرسونیک جایگزین می‌کند. چرا که توپ بسیار مفید است و به لطف گلوله‌های قابل هدایت نظیر HVP و M982 اکسکالیبور (Excalibur) می‌توان اهداف ثابت و متحرک کم ارزش را از فاصله صد کیلومتری با آن‌ها را هدف قرار داد. اما حفظ یک توپ سبب کاهش 50 درصدی موشک‌های هایپرسونیک قابل حمل می‌شود. در مجموع با حذف هر دو توپ ناوشکن می‌تواند 4 پرتابگر MAC مسلح به 16 موشک داشته باشد.
نیروی دریایی قصد دارد تا سال 2025 دست کم یکی از سه کشتی ناوگان زاموالت‌ها با این موشک راهی دریا شود. چرا که این کشتی‌ها نقش بسیار حیاتی در رویایی رو چین و حتی روسیه را برعهده دارند. ناوشکن با این موشک می‌تواند از فاصله بسیار دور و امن در میانه‌‌های راه هاوایی، به صورت دور ایستا اهداف با ارزش نظیر مراکز فرماندهی، پایگاه‌ها دریایی، ایستگاه‌های مخابراتی و راداری و همچنین آتشبارهای پدافند هوایی دشمن را ظرف مدت چند دقیقه از شروع درگیری نابود کند.
شلیک موشک پدافند هوایی از زاموالت
همچنین اگر نیاز به حملات عمقی‌تر باشد، زاموالت که به لطف طیف گسترده تسلیحات قابل حملش توان نبرد علیه زیردریایی، هواگردهای با و بدون سرنشین و شناورهای سطحی و همچنین توان دفاع در برابر مین‌های دریایی و موشک‌های کروز و بالستیک ضدکشتی را در اختیار دارد، با کمک رادارگریزی خود به خاک چین نزدیک‌تر شده و به نقاط مهمی در عمق خاک چین حمله می‌کند. چنین توان رزمی زاموالت سبب می‌شود دشمن از حمله آن بیم داشته باشد و دست به اقدام خشونت آمیز نزند.
البته موشک هایپرسونیک زاموالت تنها سلاح مدرنی نیست که نیروی دریایی برای این قاتل پنهانکار در نظر دارد. در ابتدا باید بدانید ژنراتوری که نیروی الکتریکی لازم برای چرخش موتورهای الکتریکی پیشران این کشتی را تامین می‌کند توسط دو توربین گازی MT30 چرخانده می‌شوند که هریک ۳۵.۴ مگاوات توان دارند. سیستم تامین نیروی کشتی یک پارچه است و این دو توربین انرژی مورد نیاز برای کل کشتی را فراهم می‌کنند و تنها مخصوص چرخاندن موتورهای پیشران نیستند. علاوه‌بر این، کشتی دو توربین ۳.۸ مگاواتی دیگر نیز داشته و مجموعا ۷۸.۴ مگاوات توان تولید دارد که برای تامین برق ۵۱ هزار خانه کافی است؛ انرژی تولیدی توسط توربین‌های نوین و پیشرفته این کشتی تقریبا برابر با انرژی تولیدی توسط راکتور اتمی ناوهواپیمابر است.
به دلیل وفور انرژی که بیش از حد نیاز است، زاموالت می‌تواند انرژی الکتریکی زیادی که توپ‌های لیزری طلب می‌کنند را به آسانی تامین کند. از این رو نیروی دریایی قصد دارد توپ لیزری بسیار قدرتمندی نیز روی آن سوار کند که به خاطر قدرت بسیار بالایش علاوه بر توان درگیری با پهپادها و شناورهای کوچک، امکان شکار کردن هلیکوپتر و هواپیماهای سرنشین دار، موشک‌های ضدکشتی و حتی موشک‌های بالستیک را نیز خواهد داشت و با هزینه تنها یک دلار به ازای هر شلیک، بسیار مقرون به صرفه‌تر از هر سلاح دیگری است. توپ با شلیک کم هزینه خود می‌تواند سرجنگی یا موتور موشک را منفجر و مانع رسیدن آن به هدف شود. این توپ لیزری می‌تواند به جای یکی از دو توپ 155 میلی‌متری یا یکی از دو توپ خودکار 30 میلی‌متری مارک 46 نصب شود.
زاموالت ناوشکنی بسیار پیشرفته و مجهز به هوش مصنوعی برای نبردهای آینده است. هیچ کشوری طرحی حتی نزدیک به آن ندارد و بعید است تا چند دهه دیگر شاهد حضور رقیبی در دریا برای آن باشیم. در حال حاضر بیش از یک سال از عملیاتی شدن کامل این ناوشکن می‌گذرد. ناوشکن‌های زاموالت ضمن اینکه بسیار پیشرفته و توانمند هستند، اما تعدادشان کم است و نمی‌توانند تشکیل دهنده ستون فقرات نیروی دریایی آمریکا باشند. با این حال می‌توانند ماموریت‌های ویژه‌ای انجام دهند. برای مثال همانطور که پیشتر اشاره شد شکار ناوهای هواپیمابر چین که تا چند سال دیگر تعدادشان به ۳ عدد افزایش می‌یابد را می‌توان ماموریت اصلی این سه خواهر تفنگدار در نظر گرفت. پس از ورود به خدمت کامل خانواده زاموالت، احتمالا همگی یا دست کم دو فروند آن برای صف آرایی مقابل چین اعزام شوند. چرا که نیروی دریایی این کشور به مراتب خطرناک‌تر از نیروی دریایی بحران زده روسیه محسوب می‌شود و به سرعت در حال رشد است.