چین می‌خواهد ماه را مستعمره خود کند!

ظاهرا این فقط آمریکا نیست که می‌خواهد به ماه برگشته و در فضا کاوش کند. چین نیز در تلاش است با کمک روسیه به ماه فضانورد فرستاده و پایگاهی دائمی ایجاد کند.

یکی از مشکلات عصر سفرهای فضایی هزینه‌های سرسام‌آور آن بود. شاتل‌های پیشرفته و غول‌پیکر با صرف میلیون‌ها دلار ساخته می‌شدند؛ اما فقط برای یکبار پرتاب به‌فضا کاربرد داشتند. همین نیز باعث شد که دانشمندان در تلاش برای ساخت راکت‌های چندبار مصرف باشند. تلاش‌های شرکت اسپیس‌ایکس در این زمینه با موشک فالکون 9 به‌موفقیت تبدیل شد و حالا شاهد برنامه چین هستیم.

برنامه چین برای سفر به ماه تا سال ۲۰۳۰

چینی‌ها قصد دارند در سال‌های ۲۰۲۵ و ۲۰۲۶ دو راکت چندبارمصرف را آزمایش کنند تا در نهایت شرایط برای سفر به ماه فراهم شود. این پرتاب‌ها توسط شرکت دولتی علوم و فناوری‌های هوافضای چین مدیریت می‌شود. آنها می‌خواهند تا سال ۲۰۳۰ اولین فضانوردان چینی را به ماه بفرستند. هنوز نام این راکت‌ها مشخص نیست؛ اما یکی از آنها دارای قطر ۴ متر و دیگری قطر ۵ متر خواهد بود.

احتمال دارد که راکت دوم نسخه دیگری از راکت Long March 10 باشد. این راکت ۹۲ متری می‌تواند تا ۲۷ تن را به مدار ماه انتقال دهد و به‌همین خاطر برای انتقال خدمه فضاپیمای Mengzhou به ماه در سال ۲۰۳۰ انتخاب شده است. البته چندین شرکت خصوصی چینی نیز در حال توسعه راکت‌های چندبار مصرف هستند؛ اما موفقیت راکت Long March 10 می‌تواند راه را برای بلندپروازی‌های چین در فضا باز کرده و انحصار نسبی آمریکا را بشکند.

در حال‌حاضر شرکت علوم و فناوری‌های هوافضای چین توانسته با موفقیت تست برخاستن و فرود عمودی را با موفقیت انجام دهد که یک دستاورد مهم است. البته ماموریت چینی‌ها به ماه کمی با پروژه آرتمیس فرق دارد. در این ماموریت از دو راکت استفاده خواهد شد. یکی از این راکت‌ها مسئولیت فرستادن فرودگر را به ماه خواهد داشت و دیگری فضانوردان را از زمین خارج می‌کند.

همانطور که می‌دانید یکی از مشکلات سفر به فضا غلبه بر جاذبه زمین است. برای اینکار باید راکت فوق‌العاده قوی باشد که البته سوخت زیادی هم نیاز دارد. از طرفی هرچقدر وزن محموله فضایی بیشتر باشد، غلبه بر جاذبه سخت‌تر می‌شود و سوخت بیشتری نیاز است. از طرف دیگر سوخت بیشتر باعث افزایش وزن می‌شود. این دقیقا همان مشکلی است که چین نتوانسته با فناوری‌های پیشرفته برطرف کند. به‌همین‌خاطر برخلاف آمریکا می‌خواهد ماموریت را به‌ دو بخش تقسیم کند.

فرودگر و خدمه فضاپیما در مدار ماه با همدیگر ملاقات خواهند کرد. فضانوردان به‌سمت فرودگر می‌روند و سپس هر دو در سطح ماه فرود می‌آیند. در مرحله بعد آزمایش‌های علمی گوناگون و جمع‌آوری نمونه از ماه انجام خواهد شد. سپس فرودگر فضانوردان را به مدار ماه برمی‌گرداند تا آنها مجددا به فضاپیمای اولیه خود بازگردند. هنوز مشخص نیست که چین می‌خواهد چند نفر را به ماه بفرستد؛ اما آنها اعلام کرده‌اند که اگر ماموریت با موفقیت انجام شود، تکرار خواهد شد.

در واقع چینی‌ها می‌خواهند در دهه ۲۰۳۰ یک پایگاه تحقیقاتی را برای دانشمندان خود در ماه بسازند. پروژه‌ای بلندپروازانه و سخت که روسیه نیز در آن همکاری خواهد کرد. همکاری روسیه و چین در حالی رقم می‌خورد که ناسا به‌صورت جداگانه در حال پیشبرد برنامه آرتمیس است. در ماموریت آرتمیس 1 فضاپیمای بدون سرنشین اوریون به مدار ماه رفت. قرار است در سال ۲۰۲۴ نیز ماموریت آرتمیس 2 تعداد ۴ فضانورد را به‌دور ماه برده و به‌زمین برگرداند.

اما مهمترین برنامه ناسا آرتمیس 3 است. در این برنامه راکت استارشیپ اسپیس‌ایکس فضانوردان را در قطب جنوب ماه پیاده می‌کند. این اتفاق احتمالا در سال ۲۰۲۵ یا ۲۰۲۶ رخ خواهد داد. ناسا و چین نمی‌توانند روی پروژه‌های بزرگ فضایی با هم کار کنند؛ زیرا در سال ۲۰۱۱ قانونی تصویب شد که آژانس فضایی آمریکا را از این کار منع می‌کرد.

با توجه به‌وضعیت کنونی بعید نیست که در آينده نزدیک آنچه در برخی از فیلم‌های تخیلی دیده‌ایم به‌واقعیت تبدیل شود. یعنی بخشی از ماه به آمریکا و متحدانش اختصاص یابد و بخشی نیز در اختیار روسیه و چین باشد. همچنین قسمتی نیز به‌عنوان بی‌طرف تعیین شود تا مشکلی پیش نیاید.

بیشتر بخوانید: چرا با این همه پیشرفت، باز هم فرود در ماه سخت است؟ جذاب ترین تصاویر از ماموریت آرتمیس یک ناسا را تماشا کنید + مجموعه عکس بلندپروازی جف بیزوس از آمازون تا بلو ارجین: فرود روی ماه تا سال ۲۰۲۵